MSSociety.gr

Συμφωνώ με όλους σας.
Η δική μου γνώμη είναι ότι ότι οφείλεις στον εαυτό σου να κυνηγήσεις τις φιλοδοξίες σου εφόσον δεν αντιμετωπίζεις (μέχρι στιγμής και μπορεί και ποτέ ξανά) κανένα πρόβλημα που να είναι ικανό να σου ανακόψει την πορεία σου.
Οπως είχε πει και ένας συνασθενής μας σε μια συνέντευξή του στην τηλεόραση: "Σκέφτηκα πολύ εάν θα ζήσω ΓΙΑ την ΣΚΠ ή ΜΕ την ΣΚΠ και αποφάσισα το 2ο".
Θα έλεγα λοιπόν ότι κάνοντας μία τόσο μεγάλη έκπτωση στα θέλω σου με το να μπεις στο Δημόσιο, περιμένοντας μία χειροτέρευση (που μπορεί να μην έρθει ποτέ για σένα), θα ζήσεις ΓΙΑ την ΣΚΠ και όχι ΜΕ την ΣΚΠ.
Και δεν γίνεται να σκεφτείς τόσο μακροπρόθεσμα (μίλησες για 20ετία) γιατί (ευτυχώς) κανείς μας δεν γνωρίζει ούτε καν τι θα γίνει σε μία ώρα. Και ποιός σου λέει ότι σε λίγα χρόνια τα πράγματα δεν θα είναι ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ για τους σκληρυντικούς? Και ποιός σου εξασφαλίζει ότι κάνοντας αυτή τη μεγάλη έκπτωση στις επιθυμίες σου θα είσαι τόσο καλά ψυχολογικά ώστε να μην προκαλέσεις από τη στενοχώρια σου (λόγω του ότι δεν έκανες αυτό που ήθελες) μία χειροτέρευση της καλής σου μέχρι τώρα κατάστασης?
Σκέψου λοιπόν -βάσει της τωρινής σωματικής σου κατάστασης- και ακολούθησε το δρόμο που ήθελες πάντα, φροντίζοντας καλά να μην ξεπερνάς τα όριά σου.
Και αν στο μέλλον προκύψει κάποιο θέμα δυσκολίας σου στο θέμα της εργασίας, δεν το αφήνουμε καλύτερα να συζητήσουμε τις εναλλακτικές σου λύσεις ΤΟΤΕ?

σωστή και αυτή η τοποθέτηση...

Εγκρίνω κι επαυξάνω
Αλλά, όπως είπαμε: Έτερον εκάτερον: κράτα και μια πισινή : Τίποτα δε σ' εμποδίζει να κάνεις τ' αναπηρικά σου χαρτιά και να τα χρησιμοποιήσεις, τωρα ή στο μέλλον, όποτε τα χρειαστείς Και σου δίνουν και την ψευδαίσθηση ότι έχεις και ένα δίχτυ να σε μαζέψει: Δυστυχώς, όχι τόσο γερό όσο αυτό στη "Δύναμη της θέλησης" της Λίτσας μας, αλλά καλύτερο από τίποτα

Εχεις απόλυτο δίκιο. ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ!
Οχι σαν κι εμένα που το είχα πάρει "πατριωτικά" τα πρώτα χρόνια: ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΤΙΠΟΤΑ !!! βροντοφώναζα το ζώον... και ένοιωθα και μία πληρότητα άνευ προηγουμένου ... τς τς τς
(να αναγνωρίσω κι ένα δίκιο στον πρώην άνδρα μου ο οποίος μου έλεγε: "τι σε ενοχλεί βρε παιδί μου να πάρεις αυτά που δικαιούσαι ως ΑΜΕΑ?" και βεβαίως τον κοιτούσα με ψωροπερήφανο ύφος και έλεγα ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ !" Ε? ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ ΟΧΙ ΜΠΑΡΜΠΟΥΤΣΕΛΑ)

Δεν εόσαι η μόνη! Ακουστά έχω όρι στους φίλους μας τους διαβητικούς, θέλουν να πηγαίνουν και στο στρατό Βέβαια, άν θέλουν να μπουν στον ιδιωτικό τομέα, αυτό έχει κάποια λογική...

Ευχαριστω πολυ Μιμικα. Δεν το κρυβω οτι ηταν η απαντηση που ηθελα να ακουσω. Σε καθε περιπτωση θα αποφασισω με την λογικη οτι ζω με ΣΚΠ και οχι για ΣΚΠ. Μπορει να κηνυγησω και δημοσιο αν βρω κατι αλλο δημιουργικο να κανω (π.χ διδακτορικο). Το συναισθημα που εχω οτι δεν εφυγα εξωτερικο λογω ΣΚΠ και απο οτι φαινεται θα μπορουσα να παω ανετα ειναι κακο. Ας πηγαινα και αν ειχα προβληματα να γυρνουσα πισω.
Οσο για τα χαρτια το μονο που εχω ειναι η διαγνωση που χρησιμοποιησα για να παρω αναβολη απο τον στρατο. Δεν εχω ασχοληθει με επιτροπες, επιδοματα κτλ. Οταν παρουσιασω προβληματα χοντρα θα παω. Για να μην αισθανομαι οτι στερω κατι απο καποιον που το εχει πραγματικα αναγκη και ταλαιπωρειται πραγματικα. Εγω ταλαιπωρουμαι απλα ψυχολογικα. Μου αρεσει που μιλαω σαν υγιης. Φανταζεστε αυριο να εχω ωση; Θα με εχω ματιαξει. Αν και σιγουρα θα ειναι σημαδι που θα με οδηγησει κατευθειαν προς την επιλογη του δημοσιου.

Ευχαριστω παρα πολυ για την κουβεντα. Με βοηθησατε πραγματικα

Σε ότι λέτε έχετε δίκιο . Όμως μην ξεχνάτε ότι τα διάφορα χαρτιά δεν έχουν ισόβια διάρκεια . Για τους ασθενείς με ΣΚΠ η διάρκεια ισχύος είναι κάθε φορά για τρία ( 3) χρόνια .

Αυτή της Νομαρχίας μπορεί να είναι είτε ισόβια είτε τριετής (για τα εισιτήρια μεταφορικών μέσων). Του ΙΚΑ για τα μόρια είναι ισόβια και για τα επιδόματα διετής με΄χρι να δεήσουν να την κάνουν μόνιμη