MSSociety.gr

Δεν σε καταλαβαινω ποιο ειναι το χαρτι?

Νομίζω πως όλοι - άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο το έχουμε πεί αυτό το "βαρέθηκα".
Πολλές φορές είπα : ¨δεν μπορώ άλλο, τί φταινέ τα παιδιά μου, ο άντρας μου και οι γύρω μου να ανέχονται τα νεύρα που μου φέρνει η ολη κατάσταση και με κάνουν να βγαίνω "εκτός εαυτού" .
Να μπορούσα να έφευγα κάπου μακριά.... να μην βλέπω και να μην ακούω τίποτα. Να φωνάζω και να μη σκέφτομαι πως θα με "δουν¨οι άλλοι....
Ολοι σίγουρα φτάνουμε σε καταστάσεις που θέλουμε να παραιτηθούμε από όλα....
Ομως.... ξέρετε κάτι;;; Η Ζωή Είναι Ωραία. ... όπως είπε και κάποιος από σας λίγο νωρίτερα...
Με σκληρυνση ή χωρίς με προβλήματα ή όχι, αυτό είναι ΖΩΗ. Κι αυτό το συνειδητοποιείς όταν χάνεις κάποιον δικό σου... όταν ξέρεις πώς ο,τι και να κάνεις δεν μπορείς να τον φέρεις πίσω...
Πρίν από τρεις μήνες έχασα τον πατέρα μου από ανακοπή καρδιάς... Ετσι ξαφνικά, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι. Δεκα λεπτά νωρίτερα, τον έιχα μπροστά μου, τον έβλεπα, τον άγγιζα, του μίλαγα. ... Επαιζε με τα παιδιά μου. ... Κι έτσι απλά έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων. Γελαστός και χορτάτος από τη ζωή... ¨ομως πολύ νέος. Δεν πρόλαβε καν να γίνει 60... Θα έδινα τα πάντα για να τον φέρω πίσω.. όμως αυτό δεν γίνεται.
Ετσι, δεν θα ξαναπώ Βαρέθηκα. και ξέρετε γιατί; Γιατί φέρνω στη θέση μου τα παιδιά μου και όλους όσους είναι δίπλα μου που νομίζω πως τους βασανίζω, και δεν θα θελα να νιώσουν αυτό που νιώθω εγώ τώρα. ...
Σήμερα, κάποιος φίλος έχασε το παιδί του από λευχαιμία μόλις 16 χρονών... και κάποιος άλλος από τροχαίο πριν από μερικούς μήνες... Η ζωή είναι σκληρή και άδικη τις περισσότερες φορές. Καθε φορά λοιπόν που θα θέλετε να πείτε ¨βαρέθηκα¨κοιτάξτε απλά γύρω σας. .. Υπάρχουν σίγουρα πολλοί άνθρωποι που πονούν πολύ περισσότερο και βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τη δική μας.
Ζήστε λοιπόν το κάθε λεπτό της ζωή σας σαν να ΄ναι το τελευταίο. Μην αφήσετε στιγμή να πάει χαμένη. Πείτε αυτά που νιώθετε στους αγαπημένους σας και μην θεωρείτε τίποτα δεδομένο και αυτονόητο. Πείτε Σ΄αγαπώ" στους αγαπημένους σας κι ας το ξέρουν. Ισως αύριο να θέλετε... αλλά να μην μπορείτε να πείτε αυτά που νιώθετε...

Συγνώμη αν σας ψυχοπλάκωσα... Δεν είχα αυτή την πρόθεση. Σκεφτείτε όμως λίγα από αυτά που σας γράφω... και δείτε τη ζωή αλλιώς.


Να είστε πάντα όλοι καλά .

Καλό βράδυ!

το μόνο σίγουρο είναι ότι η ζωή είναι όχι μόνο ωραία αλλά τέλεια τώρα αν αξίζει να ζούνε άλλοι καλά και άλλοι όχι ή ποιοι έχουν πολλά προβλήματα και ποιοι πιο λίγα δεν το σκέφτηκα ποτέ
σίγουρα δεν είμαστε οι μόνοι στον κόσμο που περνάμε δύσκολα και μακάρη όλοι όσοι ζουν δύσκολα τουλάχιστον να μην τελιώνει ο δρόμος να πέφτουν αλλά να μπορούν να ξανασηκώνονται
σίγουρα ο θάνατος είναι σκληρός αλλά ο ζωντανός νεκρός είναι χειρότερος και για τον ασθενή αλλά και για τους συγγενείς

ζούμε μόνο μία φορά αλλα αν το κάνουμε σωστά η μία είναι αρκετή

το σωστά δεν είναι θέμα επιλογής

Ζωή σε λόγου σου, Πεταλουδίτσα. Εδώ όμως το θέμα που τίθεται δεν είναι αυτό των όποιων ασθενειών, είτε είναι καρδιάς είτε η δική μας είτε καρκίνοι, είτε οτιδήποτε άλλο, τα οποία είναι φυσικά γεγονότα, αλλά το πως αντιμετωπίζεται η ανθρώπινη ανοησία απέναντι των ασθενειών αυτών , και ποιές είναι οι επιπτώσεις που βλέπουμε πάνω μας...

Θα μου πείτε, και η ανοησία αυτή είναι φυσικό γεγονός (φυσική καταστροφή, μάλλον...)

Καλή σας νύχτα, Η γιαγια η Κασσάνδρα

Νομίζω πως όλοι - άλλοι λιγότερο άλλοι περισσότερο το έχουμε πεί αυτό το "βαρέθηκα".
Πολλές φορές είπα : ¨δεν μπορώ άλλο, τί φταινέ τα παιδιά μου, ο άντρας μου και οι γύρω μου να ανέχονται τα νεύρα που μου φέρνει η ολη κατάσταση και με κάνουν να βγαίνω "εκτός εαυτού" .
Να μπορούσα να έφευγα κάπου μακριά.... να μην βλέπω και να μην ακούω τίποτα. Να φωνάζω και να μη σκέφτομαι πως θα με "δουν¨οι άλλοι....
Ολοι σίγουρα φτάνουμε σε καταστάσεις που θέλουμε να παραιτηθούμε από όλα....
Ομως.... ξέρετε κάτι;;; Η Ζωή Είναι Ωραία. ... όπως είπε και κάποιος από σας λίγο νωρίτερα...
Με σκληρυνση ή χωρίς με προβλήματα ή όχι, αυτό είναι ΖΩΗ. Κι αυτό το συνειδητοποιείς όταν χάνεις κάποιον δικό σου... όταν ξέρεις πώς ο,τι και να κάνεις δεν μπορείς να τον φέρεις πίσω...
Πρίν από τρεις μήνες έχασα τον πατέρα μου από ανακοπή καρδιάς... Ετσι ξαφνικά, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι. Δεκα λεπτά νωρίτερα, τον έιχα μπροστά μου, τον έβλεπα, τον άγγιζα, του μίλαγα. ... Επαιζε με τα παιδιά μου. ... Κι έτσι απλά έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων. Γελαστός και χορτάτος από τη ζωή... ¨ομως πολύ νέος. Δεν πρόλαβε καν να γίνει 60... Θα έδινα τα πάντα για να τον φέρω πίσω.. όμως αυτό δεν γίνεται.
Ετσι, δεν θα ξαναπώ Βαρέθηκα. και ξέρετε γιατί; Γιατί φέρνω στη θέση μου τα παιδιά μου και όλους όσους είναι δίπλα μου που νομίζω πως τους βασανίζω, και δεν θα θελα να νιώσουν αυτό που νιώθω εγώ τώρα. ...
Σήμερα, κάποιος φίλος έχασε το παιδί του από λευχαιμία μόλις 16 χρονών... και κάποιος άλλος από τροχαίο πριν από μερικούς μήνες... Η ζωή είναι σκληρή και άδικη τις περισσότερες φορές. Καθε φορά λοιπόν που θα θέλετε να πείτε ¨βαρέθηκα¨κοιτάξτε απλά γύρω σας. .. Υπάρχουν σίγουρα πολλοί άνθρωποι που πονούν πολύ περισσότερο και βρίσκονται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από τη δική μας.
Ζήστε λοιπόν το κάθε λεπτό της ζωή σας σαν να ΄ναι το τελευταίο. Μην αφήσετε στιγμή να πάει χαμένη. Πείτε αυτά που νιώθετε στους αγαπημένους σας και μην θεωρείτε τίποτα δεδομένο και αυτονόητο. Πείτε Σ΄αγαπώ" στους αγαπημένους σας κι ας το ξέρουν. Ισως αύριο να θέλετε... αλλά να μην μπορείτε να πείτε αυτά που νιώθετε...

Συγνώμη αν σας ψυχοπλάκωσα... Δεν είχα αυτή την πρόθεση. Σκεφτείτε όμως λίγα από αυτά που σας γράφω... και δείτε τη ζωή αλλιώς.


Να είστε πάντα όλοι καλά .

Καλό βράδυ!

απλά συμφωνώ...
η ψυχή κρύβει τεράστια δύναμη ... αρκεί να θέλεις να την ανακαλύψεις... και φυσικά αν αγαπάμε τουλάχιστον τα παιδιά μας ... πρέπει απλά να συνεχίσουμε πολεμώντας..
γιατί ακόμα πολυ πιο απλά... : τα παιδιά μαθαινουν και μιμουνται τις πράξεις μας και όχι τα λόγια μας..