Γεια σε όλους! θεωρώ πως αυτό το forum έχει ανοιχτεί προς ανταλλαγη απόψεων και με διάθεση να
βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον, ο καθένας απ τη σκοπιά του. Τα πράγματα όπως τα αντιλαμβάνομαι εγώ μετά από 10 χρόνια εμπειρίας και μετα από μια σειρά δυσκολιών είναι :
- η σκλήρυνση είναι μία εξαιρετικά δύσκολη και ψυχοφθόρα νόσος, δε χρυσώνω το χάπι!
- Η σκλήρυνση απαιτεί και πιο σωστά θεωρώ ότι εμείς απαιτούμε από τους εαυτούς μας,
αν τους αγαπάμε, προσπάθεια τόσο ψυχική όσο και σωματική.
- Θεωρώ ότι το μεγαλύτερο αγαθό που δεν μπορεί να πλήξει η σκλήρυνση, είναι το μυαλό μας. Μπορούμε να το δυναμώνουμε διαρκώς όσο θέλουμε, μπορούμε όμως και να μην κάνουμε τίποτα για την ψυχική μας ολοκλήρωση και "όλα να τα φταίει " η σκλήρυνση.
-
δε θα χαροποιησω αυτούς που θα το ήθελαν, δεν θα αυτοκτονήσω! Δεν προσπαθώ να παραστήσω την ευτυχισμένη, ΕΙΜΑΙ!
- Είμαι περήφανη για τον εαυτό μου, δεν πέφτω λίγη σε κανέναν!
-Συγνώμη Σταύρο αν θεωρείς ότι σε έθιξα, δεν είχα καμία τέτοια πρόθεση. ίσως το ύφος μου να ήταν ειρωνικό, δεν το ήθελα συγνώμη, αλοίμονο αν καταλήξουμε να επιτιθόμαστε ο ένας στον άλλον.
- ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΥΤΥΧΕΙΣ!
αυτές είναι οι θέσεις μου, ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσετε, ο καθένας πορεύεται όπως νομίζει!
Να είστε όλοι καλά!
