γειά σας ωρε φιλενάδες και φιλαράκια!
Σας άφησα μια μέρα, πήγα για Φ/Θ.
τι κάνετε ????
θα επαναλάβω -και δεν θα βαρεθώ να το επαναλαμβάνω- το πόοοοσο χάρηκα που σας γνώρισα όλες και όλους!
δεν περάσαμε τέλεια, απλά .....
δεν ήμασταν η πιο παραπολυκαταπληκτικότερη παρέα, απλά ...
ήμασταν το πιο πετυχημένο (ημι)blind date που μπορούσε να (μας) συμβεί!
ναι, μπορεί η κουβέντα μας να σάρωσε όοοολα τα περί σκλήρυνσης, δεν ξέρω αν σε κάποιους αυτό έγινε κουραστικό ή θύμισε την Σπιναλόνγκα-story, αλλά για μένα ήταν αναμενόμενο ψυχολογικά!
Ναι ……. Η κουβέντα δεν μπορούσε παρά να ξεκινήσει από το τι κοινό μας συνδέει και μας ενώνει .. Μια κοινή, αυτή, η ίδια κωλοαρρώστια, ένα κοινό πείσμα να βγούμε οι νικητές της, να επιβεβαιώσουμε πόσο παράλληλες είναι οι ζωές και πόσο πανομοιότυπες οι τραυματικές εμπειρίες μας, τα άγχη, οι φόβοι, οι αγωνίες μας, η καχυποψία …. Η ζωή μας όλη (Καζαντζίδη μου θυμίζω …)
Αλλά μετά, αφού δειλά-δειλά αλληλοσυστηθήκαμε και διαπιστώσαμε ότι όντως όλοι γύρω μας βλέπαμε αυτό που λέμε “my kind of people”, μετά χαλαρώσαμε, ανοίξαμε σαν τα λουλούδια, οι γλώσσες λύθηκαν και ...το απολαύσαμε!
(θα γίνω ρομαντικός ………)
Ανοίξαμε τις ψυχές και τη σκέψη μας σαν τα στρείδια και μέσα μας άρχισαν να λαμπυρίζουν μαργαριτάρια!
Ψυχική εξωστρέφεια, σε όλο της το μεγαλείο!
Όλα αυτά είναι άλλωστε τα μεταξύ μας συνδετήρια στοιχεία και για το φόρουμ.
ΝΑΙ ….Γίναν μαγικά πράγματα την Κυριακή!
ΑΑΑΑΑΧ ΔΑΝΑΗ, ΔΑΝΑΗ ……..
......
Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη Βάλια που με τόση θέρμη, πειθώ, ενθουσιασμό, ελπίδα, φιλική αγάπη, πάσχιζε επί ώρα να ανατρέψει και τους τελευταίους μου ενδοιασμούς να πιστέψω στο όραμά της! «Κάνε βρε Πάνο και συ ΧΕΝΦΑ! Κάνε τουλάχιστον την εξέταση επαρκούς ροής των φλεβών σου!» (δεν τα θυμάμαι και καλά … τα αποδίδω όπως νομίζω ότι τα θυμάμαι…… θα μου τα ξαναπείς φιλενάδα …..)
Όποιος δεν την είδε τη Βάλια πώς έλαμπε όταν τάλεγε …… έχασε….
Νάσαι ΠΑΝΤΑ καλά Βαλεντίνα!
Εγώ πάλι χαίρομαι και ελπίζω ότι, ο διαφορετικός βαθμός στην όποια αναπηρία μας χαρακτηρίζει, δεν θα πρέπει να επηρεάσει/ρίξει κάποιους ψυχολογικά ……….
Ακόμα και εγώ, ο Πάνος, που βρίσκομαι σε βαρύτερη ίσως από άλλους κατάσταση, δεν είμαι –ΠΡΟΦΑΝΩΣ- σκηνή από το μέλλον και την μελλοντική εξέλιξη ΚΑΝΕΝΟΣ των υπολοίπων ….. Παράλληλες ίσως πορείες, αλλά ο καθένας μας δεν παύει να έχει τη δική του προσωπική ….
Όσο αφορά την ομοιότητα με τον ΖΑΜΠΟΝΙ (που φαγωθήκατε) ………..
Τι να σας πω ……
Εγώ τουλάχιστον δεν την καταλαβαίνω … Η ψυχολογία μου το αρνείται!
Από δύο άτομα, προφανώς διαφορετικά και μοναδιαία, αποκόπτετε νομίζω κάποια πρωτογενή βασικά χαρακτηριστικά (1ης βαθμίδας φαινότυπου) και λέτε ΑΑΑΑΑ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΠΟΛΥ!
Τι να πω ……. Κοιτώντας τον , καταλαβαίνω ίσως τι βλέπετε (πρόχειρα-πρόχειρα) επάνω μου ……
Ένα χαμογελαστό, στρογγυλοπρόσωπο τύπο, ημιαχτένιστο, χωρίς μουστάκι, με καφέ μαλλιά, (χωρίς φαλάκρα), γύρω στα 40-45-50-55-ΦΤΟΥΚΑΙΒΓΑΙΝΩ ……
Τι να πω … Μόνον αυτό βλέπετε ??? Με αδικείτε ….. κατάφορα ………..
Πού είναι η ομορφιά μου, πού είναι η λάμψη, πού η τσαχπινιά, η έντονη προσωπικότητα, το αγέρωχο σπινθηροβόλο βλέμμα, η σεμνότητα, η μετριοφροσύνη, η … η … η … Πού ????
Αααχχχ ……
Με ισοπεδώνετε ….. Δεν μ’ αρέσει να μοιάζω με κανέναν .. Θέλω να είμαι ΕΓΩ !
Μισούσα πάντα τις ολιγοδιάστατες θεωρήσεις ……..
Ας είναι ….. Συμβιβάζομαι μόνον με το : ……. ο ΖΑΜΠΟΝΙ μοιάζει σε μένα ……….
και, τα παρατσούκλια, ΚΟΜΜΕΝΑ, παρακαλώ (σοβαρολογώ)
Με συγχύσατε… Πάω να φάω ένα τοστ …..
Όχι … Δεν θα είναι με ζαμπόν-τυρί …………
(μην κρυφογελάς, Γιάννη … σε βλέπω …)
Μορταδέλα-ντομάτα ………..
Κερνάω ……….. Κοπιάστε ………
Πάνος
p/s
soulla, μόλις είδα το κάλεσμά σου, θα τα πούμε αύριο!
