MSSociety.gr

Aπλα ...

ΑΓΑΠΗΤΕ ΝΙΚΟ ΣΕ ΟΛΑ ΕΧΕΙς ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΟ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΘΥΜΟ ΣΟΥ ή ΜΑΛΛΟΝ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ή ΜΑΛΛΟΝ ΤΗΝ ΚΑΚΙΑ ΣΟΥ..ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΑΦΗΣΕΙς ΠΙΣΩ...ΕΖΗΣΕς ΚΑΙ ΖΕΙς ΟΠΩς ΚΑΙ ΕΓΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ..ΕΤΣΙ ΕΙΠΕς???????????
ΤΙ ΘΕΛΕΙς ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΞΕΡΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ..ΕΓΩ ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑ ΑΝΑΠΗΡΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΚΑΚΟ...Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑς Η ΚΑΚΙΑ ΟΜΩς ΕΙΝΑΙ

Νικο καλως ηρθες .
Ποσο δικιο εχεις ......

Φέραμε τα παιδιά μας στον κόσμο και ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ να τους δώσουμε τουλάχιστον τους γονείς τους καλύτερους.... αν όχι έναν καλύτερο κόσμο...

και γονείς σημαίνει η ψυχή μας.... και η επικοινωνία που έχουμε με τα παιδιά μας... η αγάπη που δίνει ....

Κική Τσακίρη στους Πρωταγωνιστές.....

[youtube]mOHUMEjqBnY[/youtube]



ΚΑΙ ΑΥΤΟ...

http://www.youtube.com/watch?v=7uE_PwQ3 ... re=related

Νικο καλως ηρθες κ απο μενα.
Δικιο απολυτο 100%

Νικο γεια σου, καλως ηρθες. Τα λογια σου πολυ εκφραστικα.

nowhere έγραψε:..., θυμάμαι τότε που έμαθα ότι έχω την αρρώστια,
που την είδα να μου κλέβει τη μαγκιά
και την αξιοπρέπεια και την περηφάνεια να μην εξαρτιέμαι από κανένα και να μην είμαι βάρος σε κανένα
και κατάλαβα ότι δεν πρόκειται να μου αφήσει ούτε μια στιγμή ξεγνοιασιάς
και σκεφτόμουν τι κάνω συνεχίζω ή τελειώνω;
και το μόνο που με κράτησε είναι το παιδί μου
και κοιτούσα τους ανθρώπους γύρω μου, θολούς, αλλά αυτοί ζούσαν κανονικά τις ζωές τους κι' ο πόνος, που μου προκαλούσε η κίνηση του ματιού, μου μούδιαζε τη σκέψη κι έλεγα γιατί σε μένα κι' όχι σ' αυτούς, φυσικά δεν μου φταίγαν σε τίποτα οι άνθρωποι και σκεφτόμουν εγώ είμαι αυτός που νοιώθει τέτοια κακία; ...

...και τη στιγμή που με παίρνει ο ύπνος να μου τον κάνει σμπαράλια ο φόβος αν θα μπορέσω το πρωί να σηκωθώ απ' το κρεβάτι, αν θα μπορώ να μιλήσω, αν θα μπορώ να σταθώ όρθιος
και εκεί που κάθομαι να νοιώθω την πλάτη μου να πιάνει φωτιά και να πρέπει να επιστρατεύσω όλη μου την ψυχραιμία να πω εντάξει ρε μλκ σε έχει ξαναπιάσει κι' έχει περάσει, άλλωστε τον αντέχεις τον πόνο, λες και γεννήθηκα για να αντέχω τον πόνο ...

...και τους ακούω να λένε ε τα αντισώματα αυτουνού επιτέθηκαν και στη φαιά ουσία του εγκεφάλου του, γι' αυτό νοιώθει έτσι. Ε όχι λοιπόν, νοιώθω έτσι επειδή η αρρωστια με έκανε χειρότερο άνθρωπο, μου γμσε τη ζωή ... και να σκεφτείς ότι είμαι απ' τους τυχερούς που ακόμα δεν τους έχει ξεσκίσει.

Άφωνη... Και σύμφωνη...

Νά 'μαι και ΄γώ. Να πω τα μαύρα τα μαντάτα. Να φαινόμαστε πολλοί.
Λοιπόν, διαγνώστηκα τελικά με ΣΚΠ το 2008. Έκανα μέχρι σήμερα τρεις καραμπινάτες ώσεις
-και γιατρέ μου, δε μπορείς να με σώσεις.

Όταν έλαβα το γράμμα, είχα δουλειά στο Πανεπιστήμιο -ακόμα δουλεύω, και σπούδαζα στην Καλών Τεχνών -με πήγε τόσο πίσω που δεν κατάφερα ακόμα να την τελειώσω.
Έκανα όλα όσα σου λένε να κάνεις, αλλά έχω χάσει την αυτονομία μου στην κίνηση (θέλω συνοδό), και δε βλέπω καλά από δεξιά. Η ζωή έχει έρθει άνω-κάτω, αλλά έχω ένα θαυμάσιο σύντροφο.
Αυτό είναι και το μόνο όμορφο που έχω να καταθέσω.

Καλή δύναμη σε όλους μας.

Γεια σου ανοσια,μη μασας.. εδω η παρεα ειναι

ΓΕΙΑ ΣΟΥ anosia να μασάς εγώ λέω αλλά μόνο το φαγητό σου..και εύχομαι καλή συνέχεια με δύναμη υπομονή και μόνιμη συμπαράσταση