Έρυκα, καλησπέρα και από εμένα και καλώς ήρθες!!
Αυτό που θέλω να σου πω σε σχέση με αυτά που μας είπες στην παρουσίασή σου είναι ,πρώτα απ’ όλα βέβαια να περιμένεις να πάρεις μια εμπεριστατωμένη άποψη, η οποία θα έχει βγει από τις εξετάσεις και όχι από κάποια συμπτώματα τα οποία εσύ έχεις ταυτίσει με την πάθησή μας, αλλά πέρα από αυτό, και εφόσον όπως είπες έχεις διαβάσει για την ΣΚΠ, να μην είσαι απαισιόδοξη αλλά αντιθέτως να χαμογελάς!!
Τι εννοώ θα μου πείτε!!
Για να σου δώσω να καταλάβεις, εγώ τα πρώτα συμπτώματα και την πρώτη μεγάλη ώση την έκανα ενώ υπηρετούσα στον στρατό! Για την ακρίβεια είχα διπλωπία , και όταν παραπονέθηκα πρώτη φορά μετά από 2 μέρες (ήμουνα και σε αυστηρό σώμα, Στρατονομία, και φοβόμουνα βλέπεις να πω κάτι, ο χαζός!! ) ο οφθαλμίατρος του στρατιωτικού νοσοκομείου της Λάρισας, μου έδιωξε κακής κακών και μου είπε να μην λουφάρω!!!! Όταν ξαναπήγα μια εβδομάδα μετά με τα συμπτώματα να έχουν χειροτερέψει, με έστειλε στο 401 ΣΝ στην Αθήνα στο νευρολογικό. Εκεί πέρασα τις 3 χειρότερες εβδομάδες της ζωής μου! Άκουγα απομυελίνωση και τέτοια, και μην γνωρίζοντας καθόλου, πήγαινε ο νους μου στο χειρότερο. Όταν βγήκα και πήγα στο σπίτι η πρώτη μου δουλειά ήταν να μπω στο Internet και να ψάξω! Εκεί μπορώ να σου πω ότι ηρέμησα! Εννοώ εντάξει! Είχα ότι είχα, αλλά κράτησα μόνο τα θετικά από ότι διάβασα! Ότι οι έρευνες και οι εξελίξεις τρέχουν και ότι δεν αφηνόμαστε πια στο ‘έλεος της νόσου!
Τώρα, 2 χρόνια μετά ζω την ζωή μου απόλυτα φυσιολογικά! Απόλυτα δυνατός όπως πριν, με όρεξη για παρέες και βόλτες, με όρεξη για άθληση, όλα καλά!!
Άρα ότι και να περνάς και εσύ τώρα, οπλίσου με θάρρος και υπομονή και όλα θα πάνε καλά!!
Αυτά!! Καληνύχτα τώρα!!
