MSSociety.gr

Καλησπερα
Το κατεστημενο της ελλαδας λειτουργει ακρως περιεργα!
Εγω ας πουμε οταν πηγα στην συνεντευξη για την δουλεια μου, πηγα ναι μεν 'γιουχου' αλλα και με το αγχος της απορριψης....
Φυσικα τα ειπα ολα...γτ μεχρι τοτε ηξερα οτι πασχω,αλλα τελος καλο ολα καλα,πλεον βλεπω τα παντα ολα απο ψηλα! Και που θελω να καταληξω....στην ψυχρα ολα!
Εκει που πρεπει να κρυψεις-κρυψε κ εκει που πρεπει να φανερωσεις-φανερωσε

Εσυ φυσικα ξερεις καλυτερα απο ολους τι ειναι για το καλο σου!

Με εκτιμιση!!!!!

Ελίζα μου, τους θερμούς μου χαιρετισμούς πρώτα από όλα. Όντως το κατεστημένο που ανέφερες είναι περίεργο στην Ελλάδα. Αλλά όχι μόνο στην Ελλάδα. Το θέμα, είναι όντως ότι σαν χρονίως πάσχοντες, μπορεί να είμαστε πιο ευάλωτοι σε εύρεση εργασίας. Το θέμα μου, είναι ακριβώς, τι πρέπει να αποκαλύψω και τι όχι. Και όχι έτσι στο άσχετο, αλλά μετά από σχετική ερώτηση. Αντιλαμβάνομαι και διαισθάνομαι ότι τυχόν αποκάλυψη της νόσου σε μια συνέντευξη, μπορεί να οδηγήσει σε απόρριψη. Από την άλλη πλευρά, σκέφτομαι ότι αν ερωτηθώ οφείλω να πω την αλήθεια, όχι για αυτούς (εργοδότες), αλλά για την δική μου ασφάλεια και προστασία. Το ξέρω ότι μπορεί να πέσω θύμα διακρίσεων. Απλά αναρωτιέμαι ποια είναι η καλύτερη τακτική που μπορώ να ακολουθήσω.

Φίλε μου να σου πω και εγώ την εμπειρία μου μετά από απόλυση που είχα από την εργασία μου λόγο της νόσου το 2014 απολύθηκα από το δημόσιο στρατιωτικός ήμουν με 7 χρόνια εργασίας και ήρθε η ώρα μου να βγω στην αγορά εργασίας με το δικό σου σκεπτικό να το πω η όχι..έκανα το λάθος στην πρώτη συνέντευξη που πήγα και το είπα κατευθείαν κατάλαβα ενώ ήταν θετικός στην αρχή την αλλαγή συμπεριφοράς στην δεύτερη συνέντευξη που πήγα δεν το αποκάλυψα και έγινε η πρόσληψη..μετά από καιρό αποφάσισα να το πω στο αφεντικό μου αφού κατάλαβα ότι πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν κολλάει σε τέτοια πράγματα και αφού το αποκάλυψα το πρώτο πράγμα που μου είπε ήταν και γιατί δεν μου το είπες τόσο καιρό έπρεπε να ξέρεις ότι θαυμάζω τους ανθρώπους που αγωνίζονται στη ζωή τους...με λίγα λόγια είναι σε τη άνθρωπο θα πέσεις η άποψη μου μην ρισκάρεις να το πεις από την αρχή κρίνε με τη άνθρωπο έχεις να κανείς και μετά αν θέλεις το λες

Καλε μου καλησπερα
Οτι νιωθεις αν θες να το πεις πες το...
Σου ειπα εγω στην προσωπικη συνεντευξη στο αεροδρομιο μετα απο πολυ μπλα μπλα πεταω ενα "εχω σκπ" θες οτι τους αρεσε η ειλικρινεια μου,θες οτι εχω καλο λεγειν,θες λιγο η εμφανιση λιγο ολα....15 μερες εκανα κιολας εκπαιδευση!

Οποτε.....για εμενα?!?!?! Ειλικρινεια πανω απο ολα!

Δικο σου το κομματι,εσυ αποφασιζεις
Κοβεις καταστασεις,ανθρωπους και αναλογα πραττεις!!!!

Και οσο για το αισθημα του "φοβου" αστοοοοο....μεχρι να το ξεπερασω?!?!?!?! Τους κοιλιακους φετες αμα αναλυσουμε τετοιο θεμα!

NOBODY έγραψε:Ελίζα μου, τους θερμούς μου χαιρετισμούς πρώτα από όλα. Όντως το κατεστημένο που ανέφερες είναι περίεργο στην Ελλάδα. Αλλά όχι μόνο στην Ελλάδα. Το θέμα, είναι όντως ότι σαν χρονίως πάσχοντες, μπορεί να είμαστε πιο ευάλωτοι σε εύρεση εργασίας. Το θέμα μου, είναι ακριβώς, τι πρέπει να αποκαλύψω και τι όχι. Και όχι έτσι στο άσχετο, αλλά μετά από σχετική ερώτηση. Αντιλαμβάνομαι και διαισθάνομαι ότι τυχόν αποκάλυψη της νόσου σε μια συνέντευξη, μπορεί να οδηγήσει σε απόρριψη. Από την άλλη πλευρά, σκέφτομαι ότι αν ερωτηθώ οφείλω να πω την αλήθεια, όχι για αυτούς (εργοδότες), αλλά για την δική μου ασφάλεια και προστασία. Το ξέρω ότι μπορεί να πέσω θύμα διακρίσεων. Απλά αναρωτιέμαι ποια είναι η καλύτερη τακτική που μπορώ να ακολουθήσω.

Κατα την γνωμη μου δεν υπαρχει καποια τακτικη, ειναι καθαρα στον χαρακτηρα σου την προσωπικοτητα σου. Κατα την γνωμη μου καποιες φορες η σιωπη ειναι χρυσος και αλλες καταρα! κατα την γνωμη δεν χρειαζετε να πεις κατι αν δεν σε ρωτησουν,αλλα αν σε ρωτησουν ειναι καθαρα στο χερι σου τι θα κανεις με αυτην την πληροφορια!!!! Γνωμη μ ειναι εφοσον δεν εισαι πχ χειρουργος πιλοτος η και εγω δεν ξερω τι αλλα επαγγελματα εχουν να κανουν με ακριβεις χειρισμους κτλ κρατατα αυτην την πληροφορια για τον εαυτο σου!!!!! Σκεψου οτι θα δινεις αναφορα στην επαγγελματικη σου σταδιοδρομεια καθημερινα.....ε μην εχεις να δειεις αναφορα για ενα πραγμα παραπανω που στην τελικη δεν αφορα κανεναν αλλον παρα εσενα και την οικογενεια σου!!! Ουτε ξερουμε πωε εξελησετε η νοσος στο μελον ουτε τιποτα

Αν ήμουν εργοδότης πάντως, θα ήθελα να δω έναν άνθρωπο που πασχίζει να δουλέψει, με θράσος και περίσσιο θάρρος, με δύναμη φωνής και τεράστια αυτοπεποίθηση και ας είχε 10 αυτοάνοσα αυτόν θα έπαιρνα για την δουλειά. Εάν έβλεπα στο γραφείο μου ένα τρεμάμενο όν γεμάτο φόβους και ανασφάλειες θα του έδειχνα την πόρτα σουνούπο και ας ήταν ο υγιέστερος άνθρωπος στο κόσμο...

Βασικα....μια ισως χαζη απορια....επειδη ο φιλος μας αναφερει 2 αυτοανοσα....πραγματικα τι γινεται?! Πως? Δυο σε εναν οργανισμο?! Δεν μπορω να το νοησω καν!

Αγαπητοί μου συν ασθενείς και συνάνθρωποι ! Θέλω μέσα από τα βάθη της ψυχής μου, να σας ευχαριστήσω και να εκφράσω τον αμέριστο θαυμασμό μου, για τις συμβουλές που απλόχερα μου δώσατε. Νομίζω ότι καλύψατε και με το παραπάνω, τις απορίες μου. Είναι πολύ σημαντικό για μένα, να ξέρω ότι υπάρχουν άνθρωποι σαν και εσάς, με κατανόηση, συμπόνια και διάθεση προσφοράς βοήθειας. Για μένα, οι συμβουλές και η παράθεση των εμπειριών σας, ήταν αρκετά διαφωτιστικές. Ελίζα μου, στο ερώτημα σου, πως γίνεται σε έναν οργανισμό να υπάρχουν 2 αυτοάνοσα, η απάντηση είναι μάλλον δύσκολο να δοθεί. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, απλά συμβαίνει. Τώρα το τι και πως, ίσως να μην το μάθω και ποτέ, δεν ξέρω. Απλά νιώθω μέσα μου, μια τεράστια απογοήτευση, αλλά που θα πάει, θα γυρίσει ο τροχός. Και μην ξεχνάμε και αυτό που λένε: Η πιο σκοτεινή ώρα της νύχτας, είναι λίγο πριν ξημερώσει... Γονάτισα, αλλά θα ΞΑΝΑΣΗΚΩΘΩ! Αυτό έχει σημασία και για σας αδέρφια μου . Όταν πέφτετε, να σηκώνεστε. Και να θυμάστε πάντα, δεν πειράζει εάν πέσουμε, το θέμα είναι να Σηκωθούμε !!!

Αυτος εισαι!!!!!!!!
Η σκπ απο οτι διαβασα στο ιντερνετ παει με την ψωριαση!