MSSociety.gr

Το να κουραστείς να περιμένεις τα κινητικά προβλήματα είναι ένα πράγμα. Το να το νοιώθεις να συμβαίνει με σταθερο ρυθμό είναι άλλο, και χίλιες φορές να το περιμένεις και να μην έρθει ποτέ, από το να το βιώνεις. Ούτε για αστείο να μην το λέμε καλύτερα να εχω κινητικά προβλήματα γιατί κουράστηκα να τα περιμένω. Το ότι δεν ήρθαν σου επιτρέπει να έχεις μια αισιοδοξία και να ελπίζεις ότι η μορφή της νόσου που έχεις είναι τέτοια που δεν θα έρθουν ίσως και ποτέ. Όταν αισθάνεσαι την αναπηρια να προχωρά, και να μη μπορεί κανείς να σε βοηθήσει, για μένα το αίσθημα είναι σαν να σε θάβουν ζωντανό, ένας αργός θάνατος. Και φυσικά τότε δεν σου μένουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

mplearkouda έγραψε:Το να κουραστείς να περιμένεις τα κινητικά προβλήματα είναι ένα πράγμα. Το να το νοιώθεις να συμβαίνει με σταθερο ρυθμό είναι άλλο, και χίλιες φορές να το περιμένεις και να μην έρθει ποτέ, από το να το βιώνεις. Ούτε για αστείο να μην το λέμε καλύτερα να εχω κινητικά προβλήματα γιατί κουράστηκα να τα περιμένω. Το ότι δεν ήρθαν σου επιτρέπει να έχεις μια αισιοδοξία και να ελπίζεις ότι η μορφή της νόσου που έχεις είναι τέτοια που δεν θα έρθουν ίσως και ποτέ. Όταν αισθάνεσαι την αναπηρια να προχωρά, και να μη μπορεί κανείς να σε βοηθήσει, για μένα το αίσθημα είναι σαν να σε θάβουν ζωντανό, ένας αργός θάνατος. Και φυσικά τότε δεν σου μένουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

μπορω να πω οτι ντρεπομαι γι αυτο που ειπα κ νοιωθω..... με εβαλεσ στην θεση μου....

φαντασου τι πινω............. παντωσ πρεπει να το κοψω... με χαλαει.....

Giota έγραψε: φαντασου τι πινω............. παντωσ πρεπει να το κοψω... με χαλαει.....

Σωωωωωστη !!!!!! Κοφτο να παει στο...καλό !!!!! Και...ριξε μια ματια σ'εκεινο το ολογλυκο προσωπακι με τα υπεροχα ματακια Αγκαλιασε το παιδακι σου και παρε ΔΥΝΑΜΗ !!!!!!!!!!!!!!!!!! Αγκαλιασε το παιδακι σου και νοιωσε ΓΑΛΗΝΗ !!!!!!!!!!

Giota έγραψε:

mplearkouda έγραψε:Το να κουραστείς να περιμένεις τα κινητικά προβλήματα είναι ένα πράγμα. Το να το νοιώθεις να συμβαίνει με σταθερο ρυθμό είναι άλλο, και χίλιες φορές να το περιμένεις και να μην έρθει ποτέ, από το να το βιώνεις. Ούτε για αστείο να μην το λέμε καλύτερα να εχω κινητικά προβλήματα γιατί κουράστηκα να τα περιμένω. Το ότι δεν ήρθαν σου επιτρέπει να έχεις μια αισιοδοξία και να ελπίζεις ότι η μορφή της νόσου που έχεις είναι τέτοια που δεν θα έρθουν ίσως και ποτέ. Όταν αισθάνεσαι την αναπηρια να προχωρά, και να μη μπορεί κανείς να σε βοηθήσει, για μένα το αίσθημα είναι σαν να σε θάβουν ζωντανό, ένας αργός θάνατος. Και φυσικά τότε δεν σου μένουν και πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

μπορω να πω οτι ντρεπομαι γι αυτο που ειπα κ νοιωθω..... με εβαλεσ στην θεση μου....

Αγαπουλα μου , μη ντρεπεσε που το ειπες. Ανθρωποι πονανε ... και οταν εχουν αξιολογους ανθρωπους οπως εδω ... περναει ....
Η ζωη ειναι μικρη.... Ζησε , ζησε εντονα καθε στιγμη ,καθε λεπτο , καθε στιγμη.

ΑΝΝΑ59 έγραψε:

Giota έγραψε: φαντασου τι πινω............. παντωσ πρεπει να το κοψω... με χαλαει.....

Σωωωωωστη !!!!!! Κοφτο να παει στο...καλό !!!!! Και...ριξε μια ματια σ'εκεινο το ολογλυκο προσωπακι με τα υπεροχα ματακια Αγκαλιασε το παιδακι σου και παρε ΔΥΝΑΜΗ !!!!!!!!!!!!!!!!!! Αγκαλιασε το παιδακι σου και νοιωσε ΓΑΛΗΝΗ !!!!!!!!!!

Μου αρέσει που είμαστε εδώ για τις άσχημες αλλά και για τις όμορφες σκέψεις που ο καθένας μας κάνει. Και πάντα βοηθάμε να παραμένουμε αισιόδοξοι, αληθινοί και ενημερωμένοι.
Αυτό το θαυμάζω στο όμορφο φόρουμ μας.


Eleni POL για το τρόπο που το βλέπεις.

Γιώτα ζήσε το σήμερα και το αύριο σίγουρα θα είναι καλύτερο

eleni POL έγραψε:Μια φορά ήταν ενας γέρος που ολη μέρα πηλαλούσε και χασκογέλαγε.Θα έλεγε κανέις οτι είναι ο πιο ευτυχισμένος ανθρωπος στον κόσμο.τον ρώτησε λοιπόν ενας τύπος:
Τι κάνεις ανθρωπέ μου ? ποιο ειναι το μυστικό σου?πως τα καταφέρνεις ολη μέρα και εισαι μες στην τρελλή χαρά?
Και ο παππούς απαντά: κοίταξε να δεις παιδί μου .Οταν ξυπνάω το πρωί εχω δυο επιλογές ,να περάσω ωραία τη μέρα ή να γκρινιάζω για ολα και να ειμαι δυστυχισμένος .
Δεν εχω και πολυ χρόνο , μπορεί να είμαι γέρος αλλα χαζός δεν ειμαι.

Πολύ κάλο παράδειγμα για όλου μας

Δυστυχώς η ασθένεια μας έχει πολλά πρόσωπα. Το μόνο, όμως, που χρειάζεται να κάνουμε είναι να ζωγραφίσουμε στο κάθε ένα και απο ένα πλατύ χαμόγελο. Τότε η ζωή αποκτά μια άλλη διάσταση και έννοια.