MSSociety.gr

Nοσος devic, οπτικη νευρομιελυτιδα , οξεiα μυασθενεια κτλ ολα αυτα ειναι σκλ κατα πλακας? Μηπως εχουν βαλει στο μιξερ ολα τα νευρολογικα γιατι απλα δεν βρισκουν καποια λυση? Μηπως γιαυτο καποιος παθαινει αλλα συμπτωματα απο καποιον αλλον?

Κατ' αρχήν θα πρέπει να διαβάζουμε και να αναγράφουμε ή αναφέρουμε τη γιατρό με το πλήρες όνομά της:

Μαρία Αναγνωστούλη - Πουλημένου

Συμφωνώ και προσυπογράφω τα όσα έγραψε η Άννα και ο Π.Μ. Ούτε η συγκεκριμένη κυρία (όπως και οι περισσότεροι, αν όχι όλοι οι γιατροί) έδωσε πολλή σημασία στην ψυχολογία του ασθενούς. Όχι με την έννοια της επαγγελματικής υποστήριξης, αλλά με την έννοια του οικογενειακού και κοινωνικού περίγυρου, αλλά και του κράτους.
Αφαιρέσετε όλα τα προβλήματα, το άγχος και τη στενοχώρια από τους ασθενείς και κάντε μετά έρευνα. Θα τινάξετε τη μπάνκα στον αέρα με τα ποσοστά βελτίωσης. Αντί να πληρώνουν τα ταμεία εκατομμύρια κάθε μήνα στη φαρμακοβιομηχανία σε σκευάσματα που έχουν φέρει θανάτους εντός και εκτός πρωτοκόλλων, ας τα δώσουν στους ασθενείς υπό μορφή πρόσθετης ισόβιας σύνταξης αφαιρώντας μας έτσι όλο το άγχος της επιβίωσης (ημών και των οικογενειών μας) και να δούμε...
Αντί να θέλουν ασθενείς - αρνιά (συμμόρφωση), αντί να μας κουνούν το δάχτυλο για το τσιγάρο, για το ποτό, για τη διατροφή και ταυτόχρονα να μας υποβάλλουν σε τρυπήματα κάθε μέρα και αναμονή 10 και 12 μηνών για να περάσουμε από τα ΚΕΠΑ, με ταυτόχρονο άγχος μείωσης του ποσοστού... Κι εδώ είναι η αλητεία της κυρίας Πουλημένου: Πέρασε τη λογική της μερικής ίασης, ώστε να δικαιολογήσει τη μείωση του ποσοστού αναπηρίας από τις επιτροπές.
Το μόνο σωστό που είπε είναι για την εξατομίκευση των θεραπειών και της αντιμετώπισης. Αλλά και αυτό το είπε μόνο επειδή παίρνει λεφτά για τα δικά της ερευνητικά πρωτόκολλα. Ουσιαστικά ζήτησε μερικά εκατομμύρια ακόμα...

Γιάννη, Πμ και Άννα

Και μια ερώτηση. Σας παρακαλώ φωτίστε την άγνοιά μου.
Ποια είναι τα φάρμακα που κάνουν επαναμυελίνωση σε κάποιο ποσοστό; Το ανέφερε η κα Αναγνωστούλη.

Θα σας πω τι μου θύμησε το συγκεκριμένο θέμα.
Πριν από κάποια χρόνια είχε "πέραση" ο κύριος Κουντούρης με τις συνεντεύξεις που έδινε στα κανάλια, προσπαθώντας κι αυτός να "φωτίσει" με τις γνώσεις του τους άμοιρους σκλπαθείς.

Σε μια τέτοια εκπομπή για την υγεία στην ΕΤ3, παρουσίασε ο "επιστήμονας" έναν ασθενή του, που αν και πρώην βαριά χτυπημένος από τη νόσο, φανερά θεραπευμένος, έτρεχε με μία μηχανή τρισευτυχισμένος Τυχαία ..........διαφήμιζε και την κλινική του

Προσπαθώ λοιπόν και επικοινωνώ με την ΕΤ3 να μου εξηγήσουν βάση ποιας λογικής φιλοξένησαν τον συγκεκριμένο, αν γνωρίζουν ότι είναι διαγραμμένος από τον ιατρικό σύλλογο και ποιο το όφελος για κάποιον που νοσεί από σκπ, αφού δεν ειπώθηκε κάτι βοηθητικό πέρα από την τσέπη του κυρίου αυτού.

Η υπεύθυνη προγράμματος με την οποία κατέληξα να συνομιλώ μου αποκαλύπτει ότι λυπάται πολύ που δεν γνωρίζει για τον κύριο που φιλοξένησε η εκπομπή, αλλά το θέμα επιλέχτηκε από την Αθήνα και θα το ψάξει.
Έκτοτε δεν ξαναείδα σε κάποιο κανάλι τον κύριο Κουντούρη (ίσως τώρα ανέβασαν τις τιμές τους, αφού είναι αμφιλεγόμενος), μπορεί να είναι τυχαίο, ή να έλαβε παρόμοιες κλήσεις αντίδρασης το κανάλι αυτό, ή να μαζεύτηκε ο ίδιος αφού κάνει και πάλι τη δουλειά του αποτελεσματικά.

Όταν λοιπόν η κυρία Πουλημένου ευχαριστεί το κανάλι που την ΞΑΝΑκάλεσε, σταμάτησα να βλέπω τη συνέχεια του βίντεο, αφού οι παπαριές της είναι προμελετημένες και προκαθορισμένες με έναν και μόνο σκοπό: το κέρδος της τσεπάρας της .

Θεατρικό 6

- Καλά τι βλέπεις πάλι χριστιανέ μου κι΄ έχεις καρφωθεί. Δε βαρέθηκες τα ίδια και τα ίδια;!
- Άσε με ρε γυναίκα. Ενημερώνομαι!
- Τι ενημερώνεσαι άνθρωπέ μου! Πας καλά;! Κάθεσαι κι΄ ακούς αυτά που ξεφουρνίζει o doctor;!
- Κάνω υπομονή, γιατί στο τέλος θα βραβεύσουν το πιο απίθανο απ΄ αυτά που θα πει!
- Έχουν κάποιον και τα σημειώνει;
- Δε χρειάζεται! Τον ξέρουμε από τώρα το νικητή!
- Ε τότε τι το βλέπεις;
- Πάντα η βλακεία σε μαγνητίζει και δε μπορείς να ξεκολλήσεις τα μάτια και τ΄ αυτιά σου από πάνω της.
- Θα μου τη πεις κι΄ εμένα, βαριέμαι να κάτσω μέχρι το τέλος.
- Ποια;
- Τη βλακεία που θα κερδίσει το βραβείο!
- Α!! Είπε ότι η σκλήρυνση θεραπεύεται εν μέρει!
- Έλα ρε. Αυτό είναι τρομερό. Και που τη θεραπεύουν;
- Δε τη θεραπεύουν πουθενά! Η θεραπεία είναι μέσ΄ το μυαλό μας και δε τόχουμε πάρει χαμπάρι!
- Σωωωωπα!
- Αμέ! Δεν έχεις παρά να πάρεις μερικά αντικαταθλιπτικά και θα δεις τη ζωή μ΄ άλλο μάτι. Μπορεί και να ψιλοπερπατήσεις καλά από τη μία μεριά!
- Γιατί από τη μία μεριά;
- Ε, αφού η ασθένεια είναι μερικώς ιάσιμη, τι περιμένεις. Να τρέξεις στα λιβάδια;!
- Τώρα τι να σου πω! Απ΄ το τίποτα!
- Άσε είπε κι΄ άλλη μπουρούχα και στο τέλος βλέπω να δυσκολεύει πολύ το πράγμα για το βραβείο.
- Πες μου ψοφάω!
- Έχουμε λέει ποιότητα ζωής!
- Έλα ρε! Τι μου λες!! Κάτι σαν τη ταινία που είδαμε τελευταία με τον ανάπηρο που τον βοηθούσε ένας χιουμορίστας νέγρος; Πως τη λέγανε μωρέ. Οι ασυγκράτητοι, οι ανεκπλήρωτοι, α! ναι οι ανέγγιχτοι!
- Ποια ρε, αυτή που ο τύπος εκεί που τράβαγε τις μελαγχολίες του, πήρε το ιδιωτικό του τζετ και πετάχτηκε μέχρι τις Άλπεις να κάνει παραπέντε για να ξεχαστεί;!
- Ναι αυτή!
- Δηλαδή, κάτι τέτοιο εννοεί ο doctor όταν μιλάει για ποιότητα ζωής;
- Υποθέτω. Άλλωστε τη ταινία θα την είδε σίγουρα! Από πού νομίζεις ξεσηκώνει ιδέες;!
- Μα η ποιότητα αυτή θέλει μερικά δις! Άμπα όχι! Να δεις που τελικά έχει δίκιο! Τώρα «δένει» το πράγμα! Εκεί είναι που μπαίνουν στο παιχνίδι τ΄ αντικαταθλιπτικά και σε κάνουν να δεις την αλήθεια. Που έτσι κι΄ αλλιώς είναι κρυμμένη μέσα μας, αλλά εμείς προκειμένου να χάσουμε το επίδομά, δεν τη βλέπουμε!
- Εγώ θα προτιμούσα να σ΄ έβλεπα στα φανάρια να πουλάς λουλούδια που θα τάχεις μαζέψει μόνος σου, παρά να βυθιστείς στο κόσμο των αντικαταθλιπτικών!
- Που να δεις και το κερασάκι. Όποιος δεν πάρει είδηση την αρρώστια έγκαιρα και δεν πάρει φάρμακα από την αρχή, έχει τρομερές πιθανότητες να οδηγηθεί στο καροτσάκι!
- Έλα ρε μεγάλε! Έτσι είπε ο doctor;!!
- Αμέ! Όσο πιο νωρίς αρχίσεις τα φάρμακα, τόσο λιγότερες πιθανότητες έχεις να εξελιχθεί η ασθένεια.
- Και τότε εσύ γιατί εξελίσσεσαι; Αν θυμάμαι καλά από την αρχή δε τρυπιέσαι;
- Και γι΄ αυτό έδωσε την απάντηση!
- Και πια είναι;
- Όλοι οι οργανισμοί δεν είναι το ίδιο. Αλλιώς συμπεριφέρεται ο ένας, αλλιώς ο άλλος.
- Ε, αυτό σωστό είναι!
- Ναι, αλλά όποιος τολμήσει και δεν πάρει φάρμακα ή καταφύγει σε άλλες μεθόδους, ομοιοπαθητικές, βότανα κλπ, την έχει βαμμένη ούτως ή άλλως. Οπότε πάρε τα φάρμακα που σου δίνουμε για νάχεις μια ελπίδα.
- Ε τι ήθελες να σου πει. Για ν΄ αδειάζουν οι τσέπες σου, τέλος πάντων του Κράτους και να γεμίζουν οι δικές μας;
- Ξέρω ΄γω! Πιο τίμιο θάταν! Ο δημοσιογράφος είπε ότι ο ασθενής είναι ευάλωτος και ψάχνει να κρεμαστεί από μία ελπίδα.
- Ε κι΄ αυτοί σου τη δίνουν! Ελπίδα είπε ο άνθρωπος, όχι ίαση.
- Ναι αυτό το παραδέχτηκε και ο doctor. Δεν ξέρουνε ακόμα τι παίζει γι΄ αυτό λέει πρέπει το ανοσοποιητικό μας νάναι μεν σχετικά καλό αλλά όχι πολύ ισχυρό γιατί τα παίρνει στη κράνα και επιτίθεται στα νεύρα μας!
- Τι μου λες! Τόχει δει ποτέ κανείς αυτό;
- Όχι αλλά το εικάζουν!
- Και σας, σας καταδικάζουν!
- Σώπα – σώπα, τελειώνει η εκπομπή.
- Ρε συ, ποια βραβεία και μπούρδες μου τσαμπουνάς τόση ώρα. Αυτοί τον ευχαριστούν κι΄ από πάνω για τη πολύτιμη ενημέρωση μας!!!!!!

Αλήθειες με χιούμορ δοσμένες !
Μπράβο ΚΏΣΤΑ.

Να ενα καλο της εκπομπης !!!!!! Εδωσε, ΑΜΕΣΑ, εμπνευση στον Κώστα !!!!!!!!!!!

.........................................................................................................................................................................................................................................................................
-Εγώ θα προτιμούσα να σ΄ έβλεπα στα φανάρια να πουλάς λουλούδια που θα τάχεις μαζέψει μόνος σου, παρά να βυθιστείς στο κόσμο των αντικαταθλιπτικών!
........................................................................................................................................................................................................................................................

Κώστα το θεατρικό σου βρήκε πάλι το στόχο του (το' χεις )

Στέκομαι στην παραπάνω φράση σου, επειδή για κάποιο χρονικό διάστημα πήρα αντικαταθλιπτικά και τώρα που το σκέφτομαι, με βοήθησαν.
Φεύγοντας από τη χημεία των αγωγών όμως, αποφάσισα να φύγω κι από τη χημική χαρά.Δεν ξέρω αν είναι αλήθεια (δεν έχω ιατρικές γνώσεις, ας μας πληροφορήσουν οι του χώρου), αλλά οι ιντερφερόνες και οι άλλες αηδίες, καταστρέφουν (πάλι δε γνωρίζω το μηχανισμό) τη βιοχημική ένωση της σεροτονίνης, ενός νευροδιαβιβαστή του εγκεφάλου που ευθύνεται για την κατάθλιψη, (όταν είναι χαμηλή).

Όσο αντιστεκόμουν ως γνήσια super woman, γ@μώτο το κέρατό μου δυσκολεύτηκα

Σήμερα όμως χωρίς τα φάρμακα για τη σκπ, ένιωσα ότι δεν τα χρειάζομαι πια και είμαι πραγματικά πολύ χαρούμενη:banana-dreads:

Παιδιά η κατάθλιψη που παθαίνουμε εξαιτίας της ανημπόριας, θέλει πολύ νοητική "δουλειά" για να διαχειριστεί.
Εδώ είμαστε λοιπόν να τα λέμε και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον στα δύσκολα.
Μη σταματήσεις σε παρακαλώ να γράφεις, επειδή μας βοηθάς

Αυτό που δεν θα σταματήσω να κάνω, είναι να λέω την αλήθεια όπως τη βλέπει η ματιά μου. Κι΄ αν κάνω λάθος, εδώ ήμαστε να το συζητήσουμε και γιατί όχι, ν΄αλλάξω κι΄ άποψη αν αποδειχτεί πως λανθασμένα την έχω!

Φίλε Κώστα, είσαι πολύ σωστός!! Λες τα πράγματα ακριβώς όπως τα βλέπουμε κι εμείς
απλώς εσύ μπορείς και τα γράφεις... από την απλή θλίψη και το γαμώτο μέχρι την κατάθλιψη όλο και από κάπου έχουμε περάσει.