MSSociety.gr

Κωνσταντίνα έγραψε:Ώπα ώπα παιδιά μη βαράτε τον "ποιητή"
Κασσάνδρα αντέκρουσες με καυστικό χιούμορ τα παραπάνω και συμφωνώ μαζί σου αν τα δω ως κυριολεκτικές φράσεις και όχι ως μεταφορές.
Κωνσταντίνα μου, κάθε άλλο παρά να σε στενοχωρήσω ήθελα, (εξ άλλου άρχισα ν'απαντάω πολύ πριν ποστάρεις εσυ) αλλά το απαράδεκτο αυτό πράμα δεν περιλαμβάνει ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ μεταφορές: Κι όπως είδες, έδωσα στην καθεμία τους μια κυριολεκτική απάντηση... Δυστυχώς, κάθε άλλο παρα χιούμορ κάνω
Πιστεύω ότι μιλά γι αυτό που η πλειονότης των σκληρυντικών αλλά και λοιπών ανθρώπων δεν μπορεί να διαχειριστεί.Το θυμό και το φόβο ή το φόβο και το θυμό, το ίδιο πράγμα είναι
Τι σημαίνει "δε μπορούν να το διαχειριστούν";;; όταν ΔΕΝ τους δινονται απαντήσεις, στοιχεία που τους αφορούν άμεσα, ακόμα και δικαιώματα, κατά ποιά λογική πρέπει να θεωρούν τον εαυτό τους- και να τους θεωρούν οι άλλοι- ένοχους, υπεύθυνους της κατάστασής τους;;; Αμα μάλιστα έρχονται και παραϊατρικοί επαγγελματίες και μας τα σερβίρουν ως "συνασθενείς", μας αποδεικνύουν το επίπεδο του επαγγελματισμού τέτοιων λεγομένων.

Ας κάνουμε συζήτηση.Εγώ γνωρίζω πια τι ήταν δυσλειτουργικό στη ζωή μου και νόσησα, εσείς;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Πονάει πολύ όμως
Ασφαλώς και πονάει, και εφιαλτικά: Θυμός και φόβος είναι όμως λογικές αντιδράσεις που μας παιδεύουν εδώ: Η σκπ είναι πολυπαραγοντική ασθένεια, περιβαλλοντικά (τοξικά κ.ά.), οικογενειακά, αλλαγές χώρας διαμονής, άλλες ασθένειες (αυτοάνοσες ή όχι) και οι όποιες ενοχές αισθανόμαστε, δεν έχουν, απλούστατα, το παραμικρό νόημα. Ας βρούμε όσες λογικές εξήγησεις μπορούμε: Ίσως καταφέρουμε να μας πονάνε λιγότερο ή και καθόλου. Οπωσδήποτε, να ξέρουμε ΓΙΑΤΙ στην οργή απολογούμαστε:

Όταν έχουν το θράσος μερικοί να μας λένε ότι "η αρρώστια δεν είναι κακό (!!!) - το καθεμέρα της το είδανε;;; αλλά μας λέει κι ότι δεν είμαστε στο σωστό δρόμο" η απάντηση μένει η ίδια: "Δηλαδή, όλοι οι υγιεις είναι στο "σωστό" δρόμο και κρατάν ΕΤΣΙ την υγεία τους;;; ΠΟΙΟΣ είναι αυτός ο υποτιθέμενος σωστός δρόμος;" Ελλείψει "πρόσφορης και αιτιώδους συνάφειας" (που λεγαν οι "σοφοί παππούδες" στο χωριό μου) λογικής εξήγησης δηλαδή, μια απάντηση υπάρχει: "ΑΙΣΙΧΤΙΡ..."

sofia13 έγραψε:Ομως χρειαζόμαστε και όνειρα για να τα βγάλουμε πέρα. ΟΝΕΙΡΑ. ( ψευδαισθήσεις ).
Ε, ΜΗ ΣΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ !!!!!!!!! Σοφάκι μου, εμείς ειμαστε που τα σπάμε τα όνειρα; κι αυτά τα "όνειρα" σε τι συνίστανται; στο να πάρουμε ώς ελεημοσύνη κάτι που, καθιστά δικαίωμα; Όταν αυτοί μας σπαν τα όνειρα αυτά, σπαν εμάς... Οι ναζί στο Μπουχενβαλντ έγραφαν: "Σπασε το μυαλό, σπασε το πνεύμα, σπάσε την καρδιά!" Οπότε να κι οι φόβοι κι οι θυμοί που αναφέρει η Κωνσταντίνα
Κασσάνδρα τα χίλια δίκια έχεις, αλλά μερικές φορές η ''νιρβάνα'' του νού κάνει περισσότερο
καλό απ΄την απόλυτη γνώση και το ξέρεις.
ΟΧΙ: όσο και να έχουμε απαυδήσει βλεποντας την αισχρότητα παντού, όταν αυτή δε "βγάζει ΤΟΣΟ μάτι", οι επιπτώσεις των καταστάσεων που θελήσαμε ν'αγνοήσουμε, αναπόφευκτα μας φέρνουν σε ακόμα δυσκολότερη θέση- ας προστατευτούμε τουλάχιστον. Γιατι αν δε μας βγάλουν το μάτι την πρώτη φορά, τα όντα αυτά θεωρούν ότι "δικαιούνται" να το κάνουν την επόμενη, είναι στη φυση τους, σαν το σκορπιό του βατράχου...

Soulla, φτύστο το γ@@@μ@ν@ κουκούτσι της πίκρας από μέσα σου. Φτύστο !
Οσο το κρατάς μέσα σου , μπορεί να βγάλει φύτρες και καινούργιες ρίζες το γ@@@μ@ν@.
ΦΤΥΣΤΟ κορίτσι μου.

soulla έγραψε:ΕΓΩ ΕΧΩ ΓΛΥΤΩΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥς ΕΧΩ ΣΥΓΧΩΡΕΣΕΙ ΟΛΟΥς
Καλέ Σοφάκι, το'πε το κορίτσι: τους συγχώρεσε όλους, μην πάθει ΚΑΙ καρκίνο. (λογικό συμπέρασμα του ποστ) Ούτε το δεντρο φύτεψε, ούτε το πότισε, της έδωσαν ήθελε-δεν ήθελε να φάει το πικρό φρούτο: Αν αποφύγει να το "ξαναφάει" δε θα είναι παρά καλύτερα... Για μας, το κουκούτσι αυτό της πίκρας καθιστά απαραίτητο εμβόλιο επιβίωσης, αν μη τί άλλο επειδή μας αναγκάζουν να το φάμε μέχρι την ψίχα, σα να΄ταν μυγδαλάκι

Το να λέμε ότι κάτι δυσάρεστο δεν υπάρχει, δεν το κάνει να εξαφανιστεί, παρά στ'αμερικάνικα ποστ... (λυπάμαι Στάθη) Δεν τολμώ να τα πιστέψω παρά μόνο άν έχω επαρκείς σχετικές αναφορές pubmed... Και όχι πως κινέζοι επιστήμονες δεν έχουν δημοσιευσει στα pubmed, το κάνουν, πλέον, κατά κόρον...

Ακομα κι ο διάσημος βραζιλιάνος πλαστικός χειρούργος Ivo Pitanguy χειρουργούσε δωρεάν καρκίνους στην πόλη του ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ, δίχως ΚΑΝΕΝΑ εξοπλισμό, το είδα με τα μάτια μου στην τιβή. Εβλεπε τον όγκο στην απεικονιστική, περνούσε το χέρι του πάνω από το πασχων μέρος, άνογε το δερμα μόνος του, έπαιρνε τον όγκο και ξανάκλεινε το δέρμα. Τώρα τι άλλες θεραπείες μπορει να ήταν αναγκαίες μετά δε θυμάμαι, αλλά έδειξαν μια ασθενή, που πάνω απο 6 μήνες μετά ήταν μια χαρά. Αυτό δε σημαίνει ότι όλοι οι καρκίνοι θεραπεύονται έτσι πόσο μάλλον ότι φταίμε εμείς για τις ασθένειες από τις οποίες πασχουμε.

Η γιαγιά η Κασσάνδρα

LL--MM έγραψε: Να σας πουμε γιατί ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ;

LL--MM έγραψε:Κατα την παλιά συμβουλευτική: «Γιέ μου, μόνο οι ηλίθιοι δεν έχουν αμφιβολίες παρά μόνο βαβαιότητες»
«Και δεν αμφιβάλλεις ποτέ γι'αυτό, μπαμπά;»
«Ω, όχι, είμαι βέβαιος παιδί μου...»

Κωνσταντίνα έγραψε:Καλησπέρα στην παρέα,
Κασσάνδρα μου δε με στενοχωρείς, μιλάς πολύ σωστά αλλά σε άλλη βάση απ' αυτήν που μιλώ εγώ και εξηγώ αμέσως.

Διαβάζοντας κάτι ο καθένας από μας, καταλαβαίνει αυτό που βιωματικά έχει εισπράξει, στο πέρασμά του από τη ζωή.
Η σκπ ναι είμαι πεπεισμένη ότι είναι πολυπαραγοντική νόσος.........................
Δεν έχω γνωρίσει έναν άρρωστο που χωρίς ενοχή(μην την υποτιμούμε), να ξυπνά το πρωί και να λέει κοιτάζοντας τον καθρέφτη του, -πόσους θα γ@μήσω σήμερα;;;;(όχι κυριολεκτικά εννοείται...).Αυτούς ούτε ΧΕΝΦΑ τους επηρεάζει
Μαλλον όμως, αυτό συμβαίνει επειδή δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τους μη-σκπ...

Να σου "γνωρίσω" λοιπόν εγώ έναν, αλλά πήγε από κεί που ήρθε, πριν γεννηθούμε εμείς... (εδώ, τα "παραφραστικά" που βλέπουμε δεν έπιαναν όντως χαρτωσιά μπρός στα κυριολεκτικά του) ΚΑΙ γιατρός, ΚΑΙ ναζί, ΚΑΙ εγκληματίας κατά της ανθρωπότητας, ΚΑΙ γλίτωσε από την καταδκαστική απόφαση της Νυρεμβέργης ώς συνεργάτης των αμερικάνων,
ΚΑΙ σκπ: τι κοινό έχει λοιπόν μαζί μας, αυτός; http://en.wikipedia.org/wiki/Hermann_Becker-Freyseng

Ενοχές, πάντως αυτός, δεν ένοιωθε, μιας και στο δικαστήριο δήλωσε "μή ένοχος" κι ούτε και κανεναν άλλο ενδοιασμό είχε όταν παραβίαζε τους κανόνες του "ΔΚΟΥ ΤΟΥ" Ιπποκράτη "primum, nec nocere"

Θα μιλήσω για μένα λοιπόν, που στο πλαίσιο αξιών μου ο θυμός είναι ένα πολύ κακό πράγμα. Ποιος τον θέλει τον θυμωμένο άνθρωπο και μη μου πείτε ότι δε μεγαλώσαμε σε οικογένειες, που διδαχτήκαμε ότι πρέπει να είμαστε "καλά" παιδιά, αρεστά, να μην στενοχωρούμε τους ΑΛΛΟΥΣ;;;;;;; Άμα θυμώνεις, σημαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά με σένα, αυτή την παπαριά φάγαμε και τρώμε.....................
Ομολογώ ότι από τότε που μπήκα στο σάιτ είναι μερικοί που "απαγορεύουν" στους άλλους να θυμώνουν: Ποτέ δεν είχα διανοηθεί ότι ο θυμός είναι κακό πράμα καθ'αυτός: Το αντικειμενο του θυμού όμως, πρέπει να είναι συγκεκριμμένο γιατί είναι, όπως και να το κάνουμε, δυσάρεστο. Το NA MH θυμώσεις (και να μην αντιδράσεις) με κάτι άδικο ή με κάποια ανεπανόρθωτη κακοήθεια είναι λιποψυχία, ανανδρία, αναιστησία, το να θυμώσεις με κάτι που διορθώνεται δεν έχει λόγο υπάρξεως, χαλάς τη ζαχαρένια σου τζάμπα...

Γεμίζουμε νευρώσεις και μέχρι να αρρωστήσεις και να καταλάβεις ότι δεν σου τα είχανε πει σωστά, μέχρι να καταλάβεις ότι ναι είναι πολύ ζημιογόνο να τσακώνεσαι μέσα στο κεφάλι σου, ναι είναι πολύ τρωκτικό να ενοχοποιείς τον εαυτό σου επειδή στενοχωριέται ο χ άλλος, χρειάζεται να εκπαιδευτείς αναγκαστικά πια, αλλά υπό όρους που σου υπαγορεύει η ασθένεια.
Ομολογώ ότι πριν τη διάγνωση, αισθανόμουν ένοχη για την κούραση και την ανεπαρκεια-τεμπελιά νόμιζα ότι ήταν) που μου προκαλούσε η σκπ, αλλα μόλις διαγνώστηκα κατάλαβα ότι αυτή έφταιγε κι όχι εγώ. Ενθουσιασμένη το ανέφερα σε κάποια άτομα, "ξέρετε, δε φταίω εγώ, δε φταίω εγώ! " βέβαια, αλλα δεν το πήραν τόσο "καλά" όσο εγώ... Στενοχωρέθηκα βέβαια πολύ, αλλά μου ήταν αυτονόητο ότι τα γαϊδούρια είναι γαϊδούρια (τα καημένα ζώα δε φταίνε σε τίποτα να συγκρίνονται με τέτοιες συμπεριφορές) και κατάλαβα ότι ήταν αφύσικο να έφταιγα εγώ για οτιδήποτε πλέον, σε σχέση με αυτό.

Όσο κι αν ακουστεί προκλητικό και οξύμωρο, η αρρώστια μπορεί να σε μάθει να ζήσεις .
Κασσάνδρα μου λυπάμαι που έμαθα*** την "τέχνη" με τόσο επώδυνο τρόπο.
***...έμαθα είπα, ....υπερβολές ονειροπαρμένης!!!
Το ότι "έμαθες" πως δε φταίς εσύ, σαφώς δε σε ξεπληρώνει για δύο πρόσθετα πόδια, ή τη χρήση του εργαλείου που συζητήσαμε πρόσφατα. Το να σου επαναλαμβάνουν τρίτοι, όμως, ότι "θα μπορούσε να ισχύει ότι φταίς", τί νόημα έχει; ακόμα κι ο http://goo.gl/eei9e που μας ανέφερε ο Maestro να είναι:
Μου θυμίζει το ανέκδοτο του σχολείου: "Πίπη, πως ονομάζονται οι κάτοικοι της Θεσσαλονίκης;" "Θεσσαλονικιώτες, κύριε δάσκαλε!" "Μπράβο Πίπη! Πες μου τώρα πως ονομαζονται οι κάτοικοι της Κω" " κύριε δάσκαλε!"

Για τη Σοφία: Ναι, τα όνειρα είναι όμορφα σα μαργαριτάρια, έχεις δίκαιο, να μη τα σκοτώνουμε, να τα φυλαξουμε για μας, που λέει κι η Βίβλος : "Μη δότε τα άγια τοις κυσί μηδέ βάλητε τους μαργαρίτας υμών έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτοίς" κατά Ματθαίον ζ'
nits,
και κατά τα λοιπά, οι νοώντες νοήτω: Οι μή θέλουσι ουκ νοήσουσι: Οι ερωτήσεις δεν έχουν νόημα, παρά άν έχουν απαντηθεί οι προηγούμενες...
Brazil: Για την έλλειψη γνώσης της αρχαίας, αμφιβολίες εμφανείς ... Eδώ δεν προκειται για γνώμες, αλλά για γεγονότα, και αυτά έχουν τη συνήθεια να μένουν ιδιαίτερα πεισματάρικα, για όποιον θέλει να τ'αλλάξει, πρέπει να έχει μέλλον...

Η γιαγιά η Κασσάνδρα

anastasis έγραψε:«Η ασθένεια ειναι μια σύγκρουση μεταξύ της προσωπικότητας και της ψυχής». Bach

Το κρυολόγημα στάζει όταν ο οργανισμός δεν κλαίει

Ο πονόλαιμος φράζει όταν δεν μπορεί να επικοινωνήσει τις αγωνίες

Το στομάχι καίει όταν ο θυμός δεν μπορεί να βγει

Ο διαβήτης εισβάλει όταν η μοναξιά πονάει

Το σώμα παχαίνει όταν όταν η δυσαρέσκεια πιέζει

Ο πονοκέφαλος κατάθλιβει όταν αυξάνουν οι αμφιβολίες