MSSociety.gr

Κύκνειο άσμα για μας, και η απαρχή σε κάτι νέο πιο ελπιδοφόρο ίσως...
και επιθανάτιος ρόγχος για όλες τις φαρμακοβιομηχανίες και ολα τα
παραλειπόμενα.....

Οσο για το μανιφέστο της ms, συμφωνώ και επαυξάνω....το ταρακούνημα που
θα υποστούν θα είναι τόσο μεγάλο....που νομίζω οτι το ψυχολογικό κόστος
τους ανήκει ολοκληρωτικά.....τώρα ποιός θα είναι ο χαμενος ή ο κερδισμένος, με τα
τωρινά δεδομένα άγνωστο.....

Καθόλου άγνωστο. Δεν πρόκειται για κίνηση απελπισίας, αλλά για λογική και ασφαλή επιλογή. Οι ασθενείς δεν χάνουν τίποτα εάν σταματήσουν άμεσα τα φάρμακα (με εξαίρεση το Tysabri που χρειάζεται σταδιακή αποδέσμευση). Η άλλη πλευρά τα χάνει όλα.

Συμφωνώ, εκεί ακριβώς εγκειται το γεγονός, αφού λοιπόν θα είναι οι χαμένοι
της υπόθεσης, μήπως θα πρέπει να αναζητήσουν τα πραγματικά αίτια της
ασθένειας και ν'αναλωθούν σ'αυτό και μόνο κυρίως για οφελος δικό τους και
κατ'επέκταση και των ασθενών????

Χρειάζονται την απειλή της οικονομικής συρρίκνωσης. Ένα σίγουρο κίνητρο δραστηριοποίησης. Με καθόλική συμμετοχή, ένας μήνας είναι αρκετός να στείλει τα πρώτα μηνύματα (ειδικά στους διακινητές του καθημερινού copaxone).

Αυτά τα λόγια μακάρι να φτάσουν και να ταρακουνήσουν αρκετούς ασθενείς...

Από κάπου πρέπει να γίνει μια αρχή......

mortal_engine έγραψε:Κύκνειο άσμα ή επιθανάτιος ρόγχος. Η κατάληξη είναι η ίδια.

Και το προτεινόμενο μανιφέστο της ΠΣ:
Καθολική αποχή όλων των πασχόντων από τα τροποποιητικά της νόσου φάρμακα.

Στόχος: Το οικονομικό ταρακούνημα της φαρμακευτικο-νευρολογικής αλυσίδας. Στροφή στις πραγματικές ανάγκες των ασθενών.

Εκτίμηση επιτυχίας: Απεριόριστη.

Κόστος: Μόνο ψυχολογικό. Άλλωστε τα φάρμακα δεν βοηθούν. Να το ξαναπούμε;

Θα μου επιτρέψεις μια διόρθωση μόνο
Κόστος: Μόνο οικονομικό (από μικρό έως μέτριο).
Υπάρχουν πολλοί εναλλακτικοί τρόποι αντιμετώπισης της ΣΚΠ, που δείχνουν να είναι πολύ πιό αποτελεσματικοί από το απόλυτο τίποτα (για τη λογική μου, για την λογική και την εμπειρία κάποιων άλλων) των ανοσοτροποποιητικών φαρμακιών,
δίαιτες πολύ χαμηλών λιπαρών (από σχετικά εύκολες μέχρι δύσκολες), συμπληρώματα διατροφής (δεν χρειάζονται περισσότερα από ένα βασικό σχήμα), η θεραπεία υπερβαρικού οξυγόνου που μας είπε ο Κώστας ....
ψυχολογικά ξεκρέμαστος δεν πρόκειται να μείνει κανείς,
λίγο ψάξιμο θέλει, χρησιμοποιώντας τη λογική και παρατηρώντας ψύχραιμα.

Αλλά...
δεν ξέρω,
μπορεί κανεις να απαντήσει στην ερώτηση του Σπινόζα,
γιατί οι άνθρωποι αγωνίζονται για τη δουλεία τους, σαν να επρόκειτο για τη σωτηρία τους;...

Προσωπική άποψη.
Κανένας άνθρωπος δεν αγωνίζεται συνηδητά για την δουλεία του.
Απλά, λόγω ελλιπούς ή παντελούς απουσίας μόρφωσης, είναι εύπιστος και αντιλαμβάνεται αυτά που του υπόσχονται ή του παρουσιάζουν, σαν ένα άκρως ελκηστικό και δελεαστικό "πακέτο" που αν το "ανοίξει", θα εκπληρώσει τους στόχους και τα όνειρά του.
Έτσι, πείθεται να αγωνιστεί για τη δουλεία του, σα νάταν η σωτηρία του.

Κώστας έγραψε:Προσωπική άποψη.
Κανένας άνθρωπος δεν αγωνίζεται συνηδητά για την δουλεία του.
Απλά, λόγω ελλιπούς ή παντελούς απουσίας μόρφωσης, είναι εύπιστος και αντιλαμβάνεται αυτά που του υπόσχονται ή του παρουσιάζουν, σαν ένα άκρως ελκηστικό και δελεαστικό "πακέτο" που αν το "ανοίξει", θα εκπληρώσει τους στόχους και τα όνειρά του.
Έτσι, πείθεται να αγωνιστεί για τη δουλεία του, σα νάταν η σωτηρία του.

Δεν το ανάφερα επικριτικά για κανένα ούτε βγάζω την ουρά μου απ' εξω,
είναι κάτι που συμβαίνει συνέχεια, παντού, ανεξάρτητα από την κατάσταση υγείας ή το επίπεδο μόρφωσης
όπως επίσης δεν είναι σπάνιο κάποιοι να το συνειδητοποιούν και να αρχίσουν να αγωνίζονται πραγματικά για την σωτηρία τους κι αυτό ανεξάρτητα από το επίπεδο μόρφωσής τους ή το πόσο έχει προχωρήσει η αρρώστεια.

Αυτό που θέλω να πω είναι οτι οι φαρμακευτικές είναι επιχειρήσεις που παράγουν και ρίχνουν στην αγορά φάρμακα, όπως θα έριχναν οποιοδήποτε άλλο καταναλωτικό προιόν, είναι ανήθικο, εγκληματικό, απάνθρωπο, αλλά δεν θα σταματήσουν να το κάνουν επειδή θα χαρακτηριστουν έτσι, σαν εγκληματίες. Θα πρέπει να κάνουμε κάτι κι' εμεις και το πολύ απλό που μπορούμε να κάνουμε είναι να αρχίσουμε να αγωνιζόμαστε πραγματικά για τη σωτηρία μας

ειναι μεγαλο το κολπο μαγκες και το τραπεζι ειναι παραληλογραμμο και δεν εχει τελος,μακαρι αυτο που πραγματικα θα μας βοηθησει να ειναι εξισου κερδοφορο γι αυτους και σωτηριο για εμας

Έχω μια προσωπική εμπειρία, από ένα παιδικό και αδελφικό μου φίλο (αυτό το λέω για να αποκλείσω την πιθανότητα να με δουλεύει), ο οποίος στην οικογένεια του (και στο παιδί του), εφαρμόζει τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής.
Προσωπικά δεν την έχω δοκιμάσει αν και μάλλον θάπρεπε.
Αυτός λοιπόν, κάθε φορά που αρρωσταίνει κάποιος στην οικογένειά του, δεν παίρνει ποτέ συμβατικό (συμπεριλαμβανομένων και των αντιβιοτικών) φάρμακο, αλλά κάποιο περίεργο, πάντα φυτικής προέλευσης χαπάκι (μόνο ένα τον αριθμό!!!!) και γίνεται σχεδόν αμέσως (σε λίγα λεπτά) τελείως καλά.
Αυτός λοιπόν, έχει ένα γιο που είναι στην ίδια ηλικία με τον δικό μου. Σε μικρότερες ηλικίες οι γιοι μας (όπως και τα περισσότερα μικρά παιδιά), πάθαιναν συχνότατα ωτίτιδες. Εγώ «πάστωνα» τον δικό μου στην αντιβίωση και μετά από περίπου μια εβδομάδα γινόταν καλά. Εκείνος του έδινε ένα ομοιοπαθητικό χαπάκι που του πρότεινε η γιατρός του και το παιδί του γινόταν επίσης καλά μέσα σε μία ώρα!!!!!
Για λόγους που δεν είμαι σε θέση να εξηγήσω και ενώ έβλεπα με τα μάτια μου το δικό του παιδί να γίνεται καλά γρηγορότερα από το δικό μου, δεν εφήρμοσα ποτέ τη μέθοδο της ομοιοπαθητικής στην οικογένειά μου, παραμένοντας κολλημένα πιστός στη σιγουριά;!, των αντιβιοτικών.
Προφανώς και υπάρχει η πιθανότητα το ομοιοπαθητικό χάπι να λειτουργεί σαν placebo. Όμως ακόμη και σ΄ ένα πεντάχρονο παιδί!!!!!!
Σε κάποια μικρής διάρκειας τηλεφωνική επαφή που είχα με την ομοιοπαθητικό του, μου είπε πως και για την περίπτωσή μας, υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης μέσω της ομοιοπαθητικής. Βλακωδώς και αδικαιολόγητα δεν το έψαξα περισσότερο.
Αν κανείς έχει κάποια προσωπική εμπειρία ή τεκμηριωμένη άποψη για το θέμα, ας ρίξει λίγο φως στην άγνοια μας.

Παιδιά!, πρέπει να το ψάξουμε όσο καλύτερα γίνεται και να μην αποκλείουμε τίποτα αν θέλουμε να δούμε σ΄ αυτή τη ζωή «άσπρη μέρα».