ΜΙΜΙΚΑ έγραψε:Π.χ. αν το στόμα είναι ορθάνοιχτο και τα μάτια γουρλωμένα μπορείς να τον δουλέψεις ψιλό γαζί παρηγορώντας τον: "Ελα μην κάνεις έτσι! Θα το ξεπεράσεις!". Η μπορείς και να τον τρομάξεις ως ακολούθως: "Χτυπάει αλύπητα τις τάδε ηλικίες (φροντίζοντας να τον συμπεριλάβεις σε αυτές" "Σήμερα είσαι - αύριο δεν είσαι"
Η πρώτη αντιμετώπιση μου αρέσει "Έλα μην κάνεις έτσι, θα το ξεπεράσεις!"
Αυτό με τα γουρλωμένα μάτια πάντως μου είχε τύχει στην πρώην δουλειά μου που αναγκάστηκα να τους το πω για να με βάλουν μόνο απόγευμα για μια περίοδο.
Δούλευα ταμίας τότε σε ένα σουπερ-μαρκετ.
Με το που τους το λέω, πάω στο ταμείο γιατί είχε έρθει πελάτης και εκεί που πάω να πιάσω το καρπούζι που είχε αγοράσει ένας παππούς για να το περάσω από το ταμείο, τρέχει η υπεύθυνη για να το σηκώσει αυτή
Το κατάλαβα γιατί το έκανε και της είπα με ένα ύφος "τόσο καιρό που δεν το ξέρατε, μόνη μου τα σήκωνα τα καρπούζια, τι άλλαξε τώρα;".
Πωπω, τα θυμάμαι και τσαντίζομαι τώρα...
Ευτυχώς μετά από πολύ καιρό που επισκέφτηκα το κατάστημα, γιατί φυσικά παραιτήθηκα αφού άρχισαν να μου φέρονται "κάπως", είδα με μεγάλη μου χαρά ότι όλοι οι υπεύθυνοι είχαν πάρει "πόδι"... Πολύ το χάρηκα!
Και υπεύθυνη έγινε το μόνο άτομο που συμπαθούσα, φαίνεται τους έπιασαν με τις μλκς που έκαναν με τα ταμεία...
Όλα εδώ πληρώνονται, ας μη σκάμε...
Κανετε μια στάθμιση συμφερότων και υποβαθμίστε κατά το δυνατόν την κατάσταση άν μπορείτε 
Και δε λέμε ψέματα, απλώς φέρνουμε την αλήθεια στα μέτρα τους. Μια αλήθεια για την οποία δεν ευθυνόμαστε 
αλλά που μας υποδεικνύουν, όταν δε μας το λένε κατάμουτρα, ότι φταίμε εμείς. Γκέγκε 
Συγγνώμη ρε παιδιά, δε θέλω να σας στενοχορώ, όλα μπορεί να πληρώνονται, δυστυχώς, η πληρωμή αυτή δε φτάνει παρα σπανίως στις δικές μας τσέπες... και αυτό για προσπάθειες που έχουμε ήδη προπληρώσει 
. Δυστυχώς δε βρισκόμαστε σε κοινωνία αγγέλων 