Κι εγώ με την σειρά μου θα ήθελα να σας διηγηθώ την δική μου προσωπική ιστορία.
Είναι η πρώτη μου φορά που γράφω σε blog και θα ήθελα να ζητήσω την συγκατάβασή σας, μιας και είμαι ΦΡΕΣΚΙΑ στην παρέα σας και με κυριεύουν αισθήματα όπως άγχος, φόβος και αγωνία κλπ….
Ο λόγος που γράφω είναι ότι ψάχνω άτομα με ιστορία σαν την δικιά μου, να ανταλλάξουμε απόψεις, γνώμες, συμβουλές, πληροφορίες κλπ.
Πρώτα από όλα να κάνω μια σύντομη περιγραφή για εμένα και τον χαρακτήρα μου…
Γενικά είμαι μια κοπέλα 30 ετών, προσέχω την διατροφή μου, γυμνάζομαι, δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν ξενυχτάω, είμαι χαμηλών τόνων, ευαίσθητη, εργασιομανής και τέλος το 2012 έχασα τον πατέρα μου….
Τον Ιανουάριο του 2013 ξαφνικά μου παρουσιάζεται διπλωπία και έντονος πόνος στην πλάτη!!! Ως τότε ποτέ δεν είχα πρόβλημα με την όρασή μου, αλλά και γενικότερα με την υγεία μου, μόνο που για πολλά χρόνια με έπιανε ανά διαστήματα πόνος στην πλάτη μου ψηλά αλλά δεν έδινα σημασία και το δικαιολογούσα λόγω κακής στάσης σώματος.
Πήγα σε νοσοκομείο μου έκαναν μαγνητική η οποία βγήκε καθαρή και αξονική η οποία έδειξε κάτι το οποίο το θεώρησαν ασήμαντο και με παρέπεμψαν για έξτρα εξετάσεις των οποίων τα αποτελέσματα θα έβγαιναν σε έναν μήνα. Στο μεταξύ εγώ έκανα μασάζ, έβαζα θερμαντικές στην πλάτη και αυχένα και παρατηρούσα μέρα με την μέρα βελτίωση στην όρασή μου, δίχως την βοήθεια κάποιου φαρμάκου. Μια λεπτομέρεια είχα παρατηρήσει πως το πρωί που ξυπνούσα η διπλωπία ήταν πιο έντονη και με το πέρας της μέρας καλυτέρευε ώσπου το βράδυ εξαφανιζόταν…. Κοιμόμουν, ξύπναγα και πάλι από την αρχή αλλά πάντα σε ρυθμό βελτίωσης!!!
Έρχεται η μέρα που η όρασή μου επανήλθε 100% (μέσα σε 20 ημέρες) οι έντονοι πόνοι έφυγαν, κάνω τον σταυρό μου και λέω ΟΚ, αυτό ήταν πέρασε και συνεχίζω κανονικά την ζωή μου. Που να φανταζόμουν…….
Μετά από κάποιους μήνες γίνονται αλλαγές στον εργασιακό μου χώρο, νέα άτομα κλπ… Το περιβάλλον που επικρατεί είναι πολύ έντονο, άσχημο με πολύ άγχος, στρες, τσακωμοί και πολύ εξαντλητικά ωράρια!!!! Αποτέλεσμα μετά από λίγους μήνες να επέλθει η απόλυσή μου, την οποία βέβαια και την περίμενα με ανυπομονησία για να ηρεμήσω, να ανακουφιστώ και ξεκουραστώ σωματικά αλλά και ψυχικά!!!
Εκεί που λέω ουφ τώρα είμαι καλά, μου παρουσιάζεται δεύτερο κρούσμα στην όρασή μου και αυτή την φορά απώλεια όρασης στο άλλο μάτι όμως (όχι εκείνο που “ξέφευγε” στην διπλωπία…) ενώ ταυτόχρονα πάλι πολύ έντονος πόνος στην πλάτη (αυτό τον Οκτώβρη του 2013)
Ξαναπάω σε νοσοκομείο που εφημέρευε, μετά από σειρά εξετάσεων μου βρήκαν από την μαγνητική κάποιες εστίες άτυπης μορφής στο κεφάλι και στην πλάτη. Μου χορήγησαν κορτιζόνη για 5 ημέρες με ορό για την όρασή μου, η οποία πάλι επανήλθε και αφού με διαβεβαίωσαν πως το μάτι μου είναι ΟΚ με παρέπεμψαν σε νευρολόγο.
Ο νευρολόγος μου βλέποντας όλες τις εξετάσεις που έκανα από την αρχή του χρόνου, διάγνωσε πως έχω ΣΚΠ!!!!
Πήγα να τρελαθώ, τρομοκρατήθηκα, έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου… να αναφέρω πως δεν είχα ποτέ συμπτώματα όπως μουδιάσματα, ζαλάδες, ανισορροπία, τα αντανακλαστικά μου ΟΚ κλπ….
Εδώ και δυο μήνες κάνω θεραπεία με Tysabri….
Ο πόνος στην πλάτη μου δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί, αν και ο γιατρός λέει πως δεν έχει σχέση αυτό και ότι θα πρέπει να κάνουμε εκ νέου εξετάσεις για να δούμε και για αυτό, η όρασή μου είναι καλύτερα από ποτέ … νοιώθω τόσο υγιής και με τρώει αυτό το γιατί???
Έχω αγχωθεί, νομίζω πως θα μου βρουν και άλλα πράγματα!!!!
Έγραψα πολλά, ίσως πολλά να είναι περιττά και να μη χρειάζονται, κι αυτό γιατί δεν ξέρω ποια είναι αυτά!!!
Υπάρχει άτομο με παρόμοιο βίωμα με εμένα???
ευχαριστώ για τον χρόνο σας....
Είναι η πρώτη μου φορά που γράφω σε blog και θα ήθελα να ζητήσω την συγκατάβασή σας, μιας και είμαι ΦΡΕΣΚΙΑ στην παρέα σας και με κυριεύουν αισθήματα όπως άγχος, φόβος και αγωνία κλπ….
Ο λόγος που γράφω είναι ότι ψάχνω άτομα με ιστορία σαν την δικιά μου, να ανταλλάξουμε απόψεις, γνώμες, συμβουλές, πληροφορίες κλπ.
Πρώτα από όλα να κάνω μια σύντομη περιγραφή για εμένα και τον χαρακτήρα μου…
Γενικά είμαι μια κοπέλα 30 ετών, προσέχω την διατροφή μου, γυμνάζομαι, δεν πίνω, δεν καπνίζω, δεν ξενυχτάω, είμαι χαμηλών τόνων, ευαίσθητη, εργασιομανής και τέλος το 2012 έχασα τον πατέρα μου….
Τον Ιανουάριο του 2013 ξαφνικά μου παρουσιάζεται διπλωπία και έντονος πόνος στην πλάτη!!! Ως τότε ποτέ δεν είχα πρόβλημα με την όρασή μου, αλλά και γενικότερα με την υγεία μου, μόνο που για πολλά χρόνια με έπιανε ανά διαστήματα πόνος στην πλάτη μου ψηλά αλλά δεν έδινα σημασία και το δικαιολογούσα λόγω κακής στάσης σώματος.
Πήγα σε νοσοκομείο μου έκαναν μαγνητική η οποία βγήκε καθαρή και αξονική η οποία έδειξε κάτι το οποίο το θεώρησαν ασήμαντο και με παρέπεμψαν για έξτρα εξετάσεις των οποίων τα αποτελέσματα θα έβγαιναν σε έναν μήνα. Στο μεταξύ εγώ έκανα μασάζ, έβαζα θερμαντικές στην πλάτη και αυχένα και παρατηρούσα μέρα με την μέρα βελτίωση στην όρασή μου, δίχως την βοήθεια κάποιου φαρμάκου. Μια λεπτομέρεια είχα παρατηρήσει πως το πρωί που ξυπνούσα η διπλωπία ήταν πιο έντονη και με το πέρας της μέρας καλυτέρευε ώσπου το βράδυ εξαφανιζόταν…. Κοιμόμουν, ξύπναγα και πάλι από την αρχή αλλά πάντα σε ρυθμό βελτίωσης!!!
Έρχεται η μέρα που η όρασή μου επανήλθε 100% (μέσα σε 20 ημέρες) οι έντονοι πόνοι έφυγαν, κάνω τον σταυρό μου και λέω ΟΚ, αυτό ήταν πέρασε και συνεχίζω κανονικά την ζωή μου. Που να φανταζόμουν…….
Μετά από κάποιους μήνες γίνονται αλλαγές στον εργασιακό μου χώρο, νέα άτομα κλπ… Το περιβάλλον που επικρατεί είναι πολύ έντονο, άσχημο με πολύ άγχος, στρες, τσακωμοί και πολύ εξαντλητικά ωράρια!!!! Αποτέλεσμα μετά από λίγους μήνες να επέλθει η απόλυσή μου, την οποία βέβαια και την περίμενα με ανυπομονησία για να ηρεμήσω, να ανακουφιστώ και ξεκουραστώ σωματικά αλλά και ψυχικά!!!
Εκεί που λέω ουφ τώρα είμαι καλά, μου παρουσιάζεται δεύτερο κρούσμα στην όρασή μου και αυτή την φορά απώλεια όρασης στο άλλο μάτι όμως (όχι εκείνο που “ξέφευγε” στην διπλωπία…) ενώ ταυτόχρονα πάλι πολύ έντονος πόνος στην πλάτη (αυτό τον Οκτώβρη του 2013)
Ξαναπάω σε νοσοκομείο που εφημέρευε, μετά από σειρά εξετάσεων μου βρήκαν από την μαγνητική κάποιες εστίες άτυπης μορφής στο κεφάλι και στην πλάτη. Μου χορήγησαν κορτιζόνη για 5 ημέρες με ορό για την όρασή μου, η οποία πάλι επανήλθε και αφού με διαβεβαίωσαν πως το μάτι μου είναι ΟΚ με παρέπεμψαν σε νευρολόγο.
Ο νευρολόγος μου βλέποντας όλες τις εξετάσεις που έκανα από την αρχή του χρόνου, διάγνωσε πως έχω ΣΚΠ!!!!
Πήγα να τρελαθώ, τρομοκρατήθηκα, έφυγε η γη κάτω από τα πόδια μου… να αναφέρω πως δεν είχα ποτέ συμπτώματα όπως μουδιάσματα, ζαλάδες, ανισορροπία, τα αντανακλαστικά μου ΟΚ κλπ….
Εδώ και δυο μήνες κάνω θεραπεία με Tysabri….
Ο πόνος στην πλάτη μου δεν έχει ξαναπαρουσιαστεί, αν και ο γιατρός λέει πως δεν έχει σχέση αυτό και ότι θα πρέπει να κάνουμε εκ νέου εξετάσεις για να δούμε και για αυτό, η όρασή μου είναι καλύτερα από ποτέ … νοιώθω τόσο υγιής και με τρώει αυτό το γιατί???
Έχω αγχωθεί, νομίζω πως θα μου βρουν και άλλα πράγματα!!!!
Έγραψα πολλά, ίσως πολλά να είναι περιττά και να μη χρειάζονται, κι αυτό γιατί δεν ξέρω ποια είναι αυτά!!!
Υπάρχει άτομο με παρόμοιο βίωμα με εμένα???
ευχαριστώ για τον χρόνο σας....
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος nora tora την Τρί Φεβ 18, 2014 2:23 am, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
...ότι δεν σε "σκοτώνει"...σε κάνει "πιο δυνατό"!!!