• Κράτα τη Ζωντάνια σου

  • Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
 #133284  από Στάθης
 Τρί Νοέμ 03, 2020 8:39 pm

«Υπάρχουν δύο βασικές κινητήριες δυνάμεις: ο φόβος και η αγάπη. Όταν φοβόμαστε, απομακρυνόμαστε από τη ζωή. Όταν είμαστε ερωτευμένοι, ανοιγόμαστε σε όλα όσα έχει να προσφέρει η ζωή με πάθος, ενθουσιασμό και αποδοχή. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας πρώτα, με όλη τη δόξα και τις ατέλειές μας. Εάν δεν μπορούμε να αγαπάμε τον εαυτό μας, δεν μπορούμε να προσφέρουμε πλήρως την ικανότητά μας να αγαπάμε τους άλλους ή τις δυνατότητές μας να δημιουργούμε. Η εξέλιξη και όλες οι ελπίδες για έναν καλύτερο κόσμο αντλούνται από την ατρόμητη και ανοιχτόμυαλη όραση των ανθρώπων που αγκαλιάζουν τη ζωή. "

- John Lennon -

johnlenon.jpg
johnlenon.jpg (168.9 KiB) Προβλήθηκε 1963 φορές
Θα μπορούσαμε να αλλάξουμε τον τελευταίο στίχο ορίζοντας τον έτσι "Η Θεραπεία μας και όλες οι ελπίδες μας για μια καλύτερη Ζωή αντλούνται από την ατρόμητη και ανοιχτόμυαλη όραση των ανθρώπων που Αγαπούν τη Ζωή.

Η πόλη μας σήμερα έχει σχεδιαστεί ώστε να μας κρατάει πίσω στην ζωή, όπου έχει τις βάσεις του στον φοβο-έλεγχο του νου των ανθρώπων που την απαρτίζουν. Αυτός ο φόβος είναι που κατά κύριο λόγο μας οδηγεί σε αδιέξοδα, φόβους και οπισθοδρομήσεις στο τρόπο που ζούμε. Η αποδοχή και υπέρβαση αυτών που μας συμβαίνουν είναι ιστορικά απόδειξη και αποτύπωμα πολύ σπουδαίων ανθρώπων με τον τρόπο που αυτοί λειτουργούσαν.

Ναι μεν το σύστημα μας παρέχει πολλά εργαλεία για μια καλύτερη "ζωή", αλλά όταν έρχεται μια δύσκολη ώρα βλέπω ένα τεράστιο μειονέκτημα: Το πως οδηγούμαστε από μια συλλογική κοινωνία, σε ένα μεμονωμένο συνονθύλευμα ύπνωσης και απομόνωσης, ξεχνώντας τις αξίες και τα ηθικά μας, τις δυνάμεις και τα χαρίσματά μας. Πρωτίστως, γινόμαστε άγνωστοι προς τον εαυτό μας.

H Ζωή μας λένε οι σπουδαίοι έχει να κάνει "με την υπεροχή της τέχνης του να είσαι εσύ". Δηλαδή το να είμαστε ο Εαυτός μας με όλη μας την ΖΩΝΤΑΝΙΑ. Ζωντάνια, μια εμπειρία που δύσκολα βρίσκει κανείς πλέον σε αυτό το σύστημα, που στόχο έχει την απομόνωση και νέκρωση των ιστών της. Πόσο κοντά μοιάζει και η πλάκα της σκλήρυνσης, μια ταλαιπωρημένη ακίδα του μυαλού, του νευρικού πλέον δυσλειτουργική και σύντομα ίσως σε απομόνωση. Η ευθύνη δικιά μας, αλλά με ένα σύστημα εκπαίδευσης που περισσότερο ομογενοποιεί την σκέψη μας προς μια κατεύθυνση, ίσως και όχι.

Σήμερα υπάρχει μια απομόνωση, όπου στην Ζωή μας δεν επιτρέπεται η εκδήλωση της Ζωντάνιας μας περισσότερο από ποτέ. Η Αληθινή κοινωνία των ανθρώπων λειτουργεί με την εμπειρία της Ζωής και την ανταλλαγή της εμπειρίας αυτής με τους συνανθρώπους μας. Αλλιώς τι νόημα μπορεί να έχει η αμοίραστη αυτή η ζωή, η αμοίραστη κοινωνία ακόμα και η αμοίραστη νόσος που μας ταλανίζει; Όπως επίσης, η ζωή όπως την ζούμε εμείς με πολλαπλή σκλήρυνση, μάλλον δεν έχει να κάνει με την πορεία της νόσου σε ζεύξη με τα δεκάδες φάρμακα που μας επιλέγουν αλλά περισσότερο με την πορεία προς την ανάκτηση της χαμένης Ζωντάνιας μας και ο διαμοιρασμός της.

Καλό είναι να βρούμε έναν τρόπο να βάλουμε τα πράγματα σε μια οπτική. Ζούμε σε φάρμα ανθρώπων, σκλαβωμένοι σε έναν τρόπο ζωής της αγέλης, όπου η αγέλη ζει σε μια φυλακή την οποία αδυνατεί να δει. Ίσως είναι και η Θεραπεία μας να ελευθερωθούμε από τον φόβο και να ξανά αγαπήσουμε την Ζωή. Ότι και αν συμβαίνει, ας κρατήσουμε την Ζωντάνια μας ανέπαφη πίσω από την μάσκα ενός άκαρδου λυπηρού φοβοπολιτισμού.

Στάθης.