Τα Φάρμακα της σκλήρυνσης δεν είναι αστεία. Πεθαίνει κόσμος από αυτά και οι γιατροί τα δίνουν λες και είναι τσίχλες.
Με το Tysabri έχουν πεθάνει από την προϊούσα πολυεστιακή λευκοεγκεφαλοπάθεια PML πολύ κόσμος. Ο άτυχος κόσμος που δεν πέθανε από PML, τα κουσούρια που αφήνει το PML είναι αδιανόητα.
Μέχρι σήμερα, 167,501 ασθενείς είχαν σοβαρές παρενέργειες με το Tysabri από τους οποίους οι 4,332 (2.59%) έπαθαν PML. που ισούτε με θανατική ποινή ή δια βίου βασανιστήριο όχι μόνο για τους ίδιους άλλα και τους οικίους τους.
Το Gilenya δεν είναι καθόλου αθώο. Είναι γνωστό ότι επιταχύνει δερματικά προβλήματα, μάλιστα στις κλινικές δοκιμές είχαν πεθάνει 11 άτομα κάποιοι από μελάνωμα. Στα σημερινά εμπορικά δεδομένα, τα στατιστικά μένουν να εμφανιστούν κάποια στιγμή....
Στις ιντερφερόνες, τα συκώτια και οι λοιμώξεις, ακόμα και οι κορτιζόνες σε μεγάλες ποσότητες είναι συνυφασμένη με σοβαρά καρδιακά προβλήματα, οστεοπόρωση και λοιμώξεις.
Τα Aubagio των γελοίων στατιστικών, το Fampyra η μεγάλη ντροπή της επιστήμης που βελτιώνει το βάδισμα κατά ένα βήμα... και τα χιλιάδες μυριάδες προβλήματα που εμφανίζουν αργά η γρήγορα η χρόνια λήψη των φαρμάκων αυτών, των οποίων η χρηματική αξία είναι αδιανόητη
για αυτά που προσφέρουν στην πλειοψηφία.
Ναι μερικές παθήσεις έχουν το φαρμακάκι τους.
Στην σκλήρυνση όμως υπάρχει μεγάλο κρεσέντο πελατείας - νόσου και το να βυθίζεται στο καροτσάκι ο κάθε σκληρυντικός, φαντάζει στα χέρια των φαρμακοβιομηχανιών κέρδος.
Στο διαταύτα, υπάρχει ένα στατιστικό που μερικοί βοηθιούνται από τα φάρμακα. Δια βίου; Σίγουρα όχι. Κάποια στιγμή ο ιντερφερονάς ή ο Tysabriσκος,
θα πρέπει να πάρει την απόφασή του. Σε 1-2-10 χρόνια. Και τότε συνειδητοποιεί κανείς ότι τα μηνιαία χιλιάρικα που έφευγαν προς τις φαρμακευτικές ήταν απλά μια πρεζο-συντήρηση. Ναι βάραγα ενέσεις 4παρά χρονάκια. Δεν διαφέρει σε τίποτα από αυτό που υμνεί το σύστημα. Στην δημιουργία στρατιές ζομπίσκον.
Η Novartis είναι από τα στελέχη σε αυτήν την κουλτούρα. Οι πρακτικές της, πολλά κοινά από τον μεσαίωνα. Οι εμπλεγμένοι άνθρωποι μυριάδες πάσης φύσεων και επαγγέλματος.
Τουλάχιστον εμείς ας μην τους χρηματοδοτούμε.
Τουλάχιστον όχι δια βίου. Ας υπάρχει κάπου η ελπίδα της απεμπλοκής από το σύστημα. Υπάρχουν πολλά πολλά παραδείγματα που το κατάφεραν.
Όταν μιλάμε για φάρμακα και μιλάμε για την σκλήρυνση, υπάρχει μια μεγάλη μαύρη τρύπα στην οποία προσπαθούν να μας ρίξουνε. Το νου μας, αφύπνιση, εγρήγορση, Τώρα.