• Κείμενο γραμμένο από μία κοπέλα με ΣΚΠ....

  • Γενική συζήτηση επί θεμάτων της πολλαπλής σκλήρυνσης.
Γενική συζήτηση επί θεμάτων της πολλαπλής σκλήρυνσης.
 #111272  από ΧΡΗΣΤΟΣ 76
 Παρ Μάιος 29, 2015 11:38 pm
 #111308  από LL--MM
 Κυρ Μάιος 31, 2015 5:38 pm
Aς είμαστε σοβαροί:

Η σκλήρυνση κατά πλάκας επηρεάζει όχι μόνον τον πάσχοντα αλλά και ολόκληρη την οικογένειά του ή το φιλικό του περιβάλλον.
Δηλαδή, ο/η σκπ δεν αξίζει να πάει πουθενά πέρα από τον οικογενειακό και στενά φιλικό κύκλο;;;

Κάθε άνθρωπος αντιδρά διαφορετικά κι οι σκέψεις του καθενός πρέπει να εκφράζονται ανοιχτά.
"ΠΡΕΠΕΙ";;; Σαν ...αυτές που διατυπώθηκαν στο Σύνταγμα προ καιρού; Για θυμίστε μας, τι απεγιναν; Δε χρειάζεται να εισακούονται και να εκτιμώνται αναλογα με τις επιπτώσεις που προκαλούν;

Ο τρόπος με τον οποίο αντιδρούμε αποτελεί σπουδαίο παράγοντα στην αντιμετώπιση της ΣΚΠ κι είναι ένα κριτήριο για το πόσο καλά ανταποκρίνεται η οικογένεια και οι φίλοι στην καινούργια κατάσταση.
Ο τρόπος ο οποίος αντιδούμε ΕΜΕΙΣ;;; Εδώ το κείμενο "της κοπέλας" αραδιάζει τις όποιες αντιδράσεις για τη συπτωματολογία... οι οποίες είναι γνωστές και, σε γενικές γραμμές, ισχύουν: πόσο "πραγματική" είναι όμως η ...κοπέλα;

Όμως από κάτω, αν και το κείμενο είναι στο αρσενικό πρόσωπο, μας γράφουν ότι "είναι πραγματικό κι ότι πρόκειται για κοπέλα": ¨Αλλη μια "παραγωγή συμβουλών: Το ερώτημα είναι, ποιοί απ'αυτούς στούς οποίους απευθύνεται θα τα εμπεδώσουν.

Εδώ ήρθαμε, πάμε να φύγουμε...
 #112054  από mplearkouda
 Κυρ Ιουν 28, 2015 11:53 pm
Την εποχή που μου ανακοινώθηκε η διάγνωση για ΣΚΠ και ήμουν εντελώς χαμένη, ένας δικός μου άνθρωπος μεταξύ άλλων μου είχε πει "Ζήσε τη ζωή σου, μην μιζεριάζεις, είναι κουραστικό για τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου" Το είχα θεωρήσει τουλάχιστον απαράδεκτο.
4 χρονια μετά, μετά λύπης μου συνειδητοποιώ ότι τα άτομα που είναι γύρω μου, όσο καλή διάθεση και να έχουν, μπορεί όντως να μην το αντέχουν. Η κόπωση που συνεχώς νοιώθω, που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει κτλ κτλ.,
Και συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά πόσο απαράδεκτα άδικη είναι η ζωή..
 #112058  από ΑΝΝΑ59
 Δευ Ιουν 29, 2015 9:00 am
mplearkouda έγραψε:Την εποχή που μου ανακοινώθηκε η διάγνωση για ΣΚΠ και ήμουν εντελώς χαμένη, ένας δικός μου άνθρωπος μεταξύ άλλων μου είχε πει "Ζήσε τη ζωή σου, μην μιζεριάζεις, είναι κουραστικό για τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου" Το είχα θεωρήσει τουλάχιστον απαράδεκτο.
4 χρονια μετά, μετά λύπης μου συνειδητοποιώ ότι τα άτομα που είναι γύρω μου, όσο καλή διάθεση και να έχουν, μπορεί όντως να μην το αντέχουν. Η κόπωση που συνεχώς νοιώθω, που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει κτλ κτλ.,
Και συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά πόσο απαράδεκτα άδικη είναι η ζωή..
Αρκουδιτσα μου ...εχεις δικιο !!!!!!Αν και δεν μπορουμε να γενικευσουμε . Απο την , 19χρονη πορεια μου με την σκπ , αυτο εχω δει . Πιστευω οτι ΠΡΕΠΕΙ να ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ τον εαυτο μας ! Να ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ σεβασμο και κατανοηση . Δεν ειναι ευκολο , αλλά πρεπει να το προσπαθουμε .Και κατι αλλο ...Η αρχικη δημοσιευση ειναι του ΧΡΗΣΤΟΥ .....Που δεν βρισκεται πια κοντα μας ....Ομως , απ'οτι φαινεται , ο σοφος ποιητης εξακολουθει να μας εμπνεει ......
 #132283  από Kpoplistener
 Δευ Δεκ 02, 2019 1:33 pm
mplearkouda έγραψε: Κυρ Ιουν 28, 2015 11:53 pm Την εποχή που μου ανακοινώθηκε η διάγνωση για ΣΚΠ και ήμουν εντελώς χαμένη, ένας δικός μου άνθρωπος μεταξύ άλλων μου είχε πει "Ζήσε τη ζωή σου, μην μιζεριάζεις, είναι κουραστικό για τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου" Το είχα θεωρήσει τουλάχιστον απαράδεκτο.
4 χρονια μετά, μετά λύπης μου συνειδητοποιώ ότι τα άτομα που είναι γύρω μου, όσο καλή διάθεση και να έχουν, μπορεί όντως να μην το αντέχουν. Η κόπωση που συνεχώς νοιώθω, που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει κτλ κτλ.,
Και συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά πόσο απαράδεκτα άδικη είναι η ζωή..
Και εγώ έχω ακούσει την ίδια φράση...η απογοήτευση δεν θεραπεύεται με δάκρυα.. ένιωσα τόσο τόσο μηδενικό εκείνη την στιγμή που απλά δεν ήξερα αν έπρεπε να κατηγορήσω τον εαυτό μου που υποφέρει ή τους άλλους που με παρεξηγουσαν.

Ευτυχώς η μητέρα μου και η καλύτερη μου φίλη δεν πέταξαν τέτοιες κουβέντες. Η κολλητή μου ποτε δεν με πίκρανε με κουβέντες που έγιναν πληγές. Η μανούλα μου με στιριζει τόσο επίσης . Ο αδερφός μου που είναι και σε κάποια ώριμη ηλικία πέταξε αυτή την κουβέντα και άλλες πολλές όμως που δεν ήξερα εκείνη την στιγμή αν ήθελα να του ευχηθώ να είναι καλά ή αν ήθελα να του ευχηθώ να πάθει ότι έπαθα προκειμένου να καταλάβει. Πολύ μπερδεμένη. Μέχρι που το φιλοσοφησα . Ξέρω ότι αυτοί που λένε πολλά λόγια κάποια στιγμή θα το μετανιώσουν