...Για κοίτα ρε...
Για κοίτα κάτι αναμάρτητοι
που συνωστίζονται για να
λιθοβολήσουν πρώτοι...
Για κοίτα κάτι αναμάρτητοι
που συνωστίζονται για να
λιθοβολήσουν πρώτοι...
Σκλήρυνση κατά πλάκας
mplearkouda έγραψε:Την εποχή που μου ανακοινώθηκε η διάγνωση για ΣΚΠ και ήμουν εντελώς χαμένη, ένας δικός μου άνθρωπος μεταξύ άλλων μου είχε πει "Ζήσε τη ζωή σου, μην μιζεριάζεις, είναι κουραστικό για τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου" Το είχα θεωρήσει τουλάχιστον απαράδεκτο.Αρκουδιτσα μου ...εχεις δικιο !!!!!!Αν και δεν μπορουμε να γενικευσουμε . Απο την , 19χρονη πορεια μου με την σκπ , αυτο εχω δει . Πιστευω οτι ΠΡΕΠΕΙ να ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ τον εαυτο μας ! Να ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ σεβασμο και κατανοηση . Δεν ειναι ευκολο , αλλά πρεπει να το προσπαθουμε .Και κατι αλλο ...Η αρχικη δημοσιευση ειναι του ΧΡΗΣΤΟΥ .....Που δεν βρισκεται πια κοντα μας ....Ομως , απ'οτι φαινεται , ο σοφος ποιητης εξακολουθει να μας εμπνεει ......
4 χρονια μετά, μετά λύπης μου συνειδητοποιώ ότι τα άτομα που είναι γύρω μου, όσο καλή διάθεση και να έχουν, μπορεί όντως να μην το αντέχουν. Η κόπωση που συνεχώς νοιώθω, που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει κτλ κτλ.,
Και συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά πόσο απαράδεκτα άδικη είναι η ζωή..
mplearkouda έγραψε: ↑Κυρ Ιουν 28, 2015 11:53 pm Την εποχή που μου ανακοινώθηκε η διάγνωση για ΣΚΠ και ήμουν εντελώς χαμένη, ένας δικός μου άνθρωπος μεταξύ άλλων μου είχε πει "Ζήσε τη ζωή σου, μην μιζεριάζεις, είναι κουραστικό για τον άνθρωπο που είναι δίπλα σου" Το είχα θεωρήσει τουλάχιστον απαράδεκτο.Και εγώ έχω ακούσει την ίδια φράση...η απογοήτευση δεν θεραπεύεται με δάκρυα.. ένιωσα τόσο τόσο μηδενικό εκείνη την στιγμή που απλά δεν ήξερα αν έπρεπε να κατηγορήσω τον εαυτό μου που υποφέρει ή τους άλλους που με παρεξηγουσαν.
4 χρονια μετά, μετά λύπης μου συνειδητοποιώ ότι τα άτομα που είναι γύρω μου, όσο καλή διάθεση και να έχουν, μπορεί όντως να μην το αντέχουν. Η κόπωση που συνεχώς νοιώθω, που κανείς δεν μπορεί να καταλάβει κτλ κτλ.,
Και συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά πόσο απαράδεκτα άδικη είναι η ζωή..