Καλά ο Αχιλέας τελικά δεν ήταν ημίθεος. Θεός ήταν.
Παιδιά για ούζα με την παρέα (πρό κρίσης) βγαίναμε κάθε βδομάδα, και τώρα μια στις τόσες αλλά το τσ(ούζο) (3-4 ποτηράκια). Και στο σπίτι με κανά όσπριο ή ψαρικό το ψιλοχτυπάμε.
(πρέπει να κόψω τον π..... τον πάγο όμως).
Βέβαια μετά έχω μια αστάθεια και πιό έντονο θάμβος (έ ντιρλανταντά είμαι, τι περιμένεις, έπρεπε να έχω και MS; (άλλωστε οι άλλοι της παρέας δεν έχουν))
Το δε κόκκινο κρασί το θεωρώ απαραίτητο καθημερινά. Βέβαια μη φανταστείς κανένας (ένα ποτήρι, σπανίως 2-3). Το κάνω βέβαια για καθαρά ιατρικούς σκοπούς (για το κυκλοφορικό, η τροφή μου είναι το φάρμακό μου (Ιπποκράτης) κλπ), αλλιώς.... καθαρό νεράκι (μέσα στο ούζο).
Πάντως σοβαρά, 10 χρόνια (φτου φτου) είμαι χωρίς ώση και ακόμη στέκομε στα πόδια μου.
να'σαι καλά να την παλεύεις
φιλικά Φίλ.