Γεια σας! Είμαι καινούριο μέλος της παρέας. Τα πρώτα συμπτώματα (μούδιασμα στα δύο τελευταία δάχτυλα του αριστερού χεριού) εμφανίστηκαν το 1995 όταν ήμουν 27 χρονών, και εξαφανίστηκαν σε έναν μήνα. Έκτοτε δεν είχα κάποιο άλλο σύμπτωμα ως το 2003 όταν, καλοκαίρι, μου εμφανίστηκε μια επαναλαμβανόμενη κράμπα στο δεξί χέρι(!) Εξαφανίστηκε όπως ήρθε αλλά πλέον άρχισα να ψάχνομαι και από μαγνητική πληροφορήθηκα πως έχω σκλήρυνση με αρκετές παλιές εστίες. Το σύμπτωμα πέρασε μόνο του και έκτοτε δεν είχα τίποτα. Η νόσος με επισκέφτηκε γερά το 2012 (μετά από μεγάλη ψυχοσωματική καταπόνηση), οπότε άρχισε να κουτσαίνει το αριστερό πόδι. Με Medrol εξαφανίστηκε το σύμπτωμα, αλλά πλέον κουραζόμουν εύκολα (στην περιοχή των ποδιών μόνο), γεγονός που μου δυσχέραινε το περπάτημα. Τώρα παίρνω copaxon, καινούρια ώση δεν έχει εμφανιστεί, αλλά το περπάτημά μου είναι προβληματικό. Στο χιλιόμετρο νιώθω τα πόδια μου άκαμπτα, βαριά και τα γόνατα συμπεριφέρονται...περίεργα. Σαν να "κλειδώνουν". Το πιο παράξενο της υπόθεσης είναι, πως το πρόβλημα ελαχιστοποιείται κατά τις βραδινές ώρες (από τις 10 και μετά). Τότε περπατάω σχεδόν φυσιολογικά!!! Τι είναι αυτό; Το έχει κάποιος άλλος; Απαντήστε μου, σας παρακαλώ! Νιώθω σαν τον ...Κόμη Δράκουλα, που ζωντανεύει τις βραδινές ώρες!!!