Γεια σας παιδιά
Τώρα διάβασα όλα τα μηνύματα για την δυσκολία στην αναπνοή. Εγώ έχω δυσκολία -την ονομάζω- στην αναπνοή από το 2010. Είχε ξεκινήσει σε ανύποπτο χρόνο μια δύσπνοια χωρίς σοβαρό λόγο (δεν κατέβαλλα καμία προσπάθεια). Οχι όλη την ημέρα αλλά δεν μπορούσα να προσδιορίσω για ποιο λόγο με έπιανε. (Οπως έρχεται, έτσι φεύγει). Είχα πάει σε παθολόγο μου μέτρησε το οξυγόνο στο αίμα ήταν εντάξει, έκανα ακτινογραφία, δεν βρήκε κάτι και μου είπε ότι μπορεί να είναι ψυχογενής. Πήγα σε καρδιολόγο, έκανα καρδιογράφημα και τρίπλεξ, συμφώνησε με τον παθολόγο. Πήγα σε πνευμονολόγο με έβαλε και έκανα και σπιρομέτρηση δεν βρήκε κάτι και μου είπε να κόψω το τσιγάρο. Α, συμφώνησε με τους προηγούμενους.
Το έχω αναφέρει εν τω μεταξύ σε δύο νευρολόγους, ο ένας διευθυντής της κλινικής και οι δύο μου είπαν ότι η ΣΚΠ δεν έχει τέτοιο σύμπτωμα. Πήγα σε ψυχίατρο, μου έγραψε ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά, δεν τα πήρα ποτέ.
Τώρα, 3 χρόνια μετά, έχω κόψει το τσιγάρο (δηλ. 1-2 την βδομάδα), η δύσπνοια είναι δύσπνοια απλώς έχω παρατηρήσει ότι με πιάνει πιο έντονα όταν έχει υγρασία, όταν έχει ζέστη, όταν έχω περπατήσει στον ήλιο, όταν αγχώνομαι και όχι όταν περπατάω γρήγορα, σηκώνω βάρη ή καταβάλλω προσπάθεια.
Βήχα έχω κι εγώ γιατί "πνίγομαι" συχνά με τη μπουκιά στο φαί ή με την γουλιά του νερού αλλά αυτό το σύμπτωμα λέγεται "δυσφαγία" και είναι της ΣΚΠ.
Για τον βραδινό ή τον πρωϊνό βήχα δεν γνωρίζω.
Γιατί να λέμε βίαια τα νερά ενός ποταμού και όχι τις όχθες που τα περιορίζουν;