• Γιόγκα η υπερτιμημένη....

  • Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
 #124123  από MARINA21
 Πέμ Δεκ 22, 2016 7:04 pm
http://oodegr.co/oode/anatolikes/budism ... vati_1.htm

Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας
Επιστροφή στην Κεντρική σελίδα

Ανατολικές Θρησκείες
Υπάρχει η Μετενσάρκωση; || Εκ της ανατολικής πύλης || Γιόγκα: Θρησκεία ή επιστήμη;

Η Γιόγκα και ο Διαλογισμός στο φως της Ορθόδοξης Θεολογίας
Μιχαήλ Χούλη, Θεολόγου



Τα όσα θα εκτεθούν παρακάτω δεν έχουν σκοπό να φοβίσουν τους λάτρεις της γιόγκα και του διαλογισμού (ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει και πράττει, σε νόμιμα πλαίσια, αυτό που νομίζει σωστό), αλλά να πληροφορήσουν για εκείνα που οφείλουν να γνωρίζουν οι ασκούμενοι και ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΤΑ ΕΧΟΥΝ ΠΕΙ. Ακόμη θέλουμε να επισημάνουμε ότι δεν πρόκειται για ένα αθώο παιχνίδι χαλάρωσης και δεν θυμίζουν οι επιδόσεις των γιόγκι αθλοπαιδιές, αλλά έχει να κάνει με θρησκεία και μεταφυσικό χώρο και ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ, όπως επισημαίνουν ειδικοί μελετητές στο χώρο της αθλητιατρικής [βλέπε Χρήστου Ταγαράκη: «Είναι η γιόγκα σωματική άσκηση-γυμναστική;», εκδόσεις Διάλογος, Αθ. 2010, και από www.antibaro.gr/article/611. Ο συγγραφέας είναι βραβευθείς ερευνητής αθλητιατρικής, στο Γερμανικό Πανεπιστήμιο Αθλητισμού Κολωνίας, στην Γερμανία]. Όπως θα διαπιστώσουν μάλιστα οι αναγνώστες, οι πηγές από τις οποίες αντλούμε τα στοιχεία που αναφέρουμε δεν είναι τυχαίες, αλλά πρόκειται για μεγάλα ονόματα διδασκάλων της άπω ανατολής και από συγγραφείς που σπατάλησαν πολλά χρόνια από τη ζωή τους στη μελέτη της ινδουιστικής φιλοσοφίας, του αποκρυφισμού και του αθλητισμού.

Γιόγκα σημαίνει λοιπόν «ένωση», αλλά στα σανσκριτικά σημαίνει και «ασπίδα» (λατινικά: jugum), δηλαδή αναζήτηση προστατευτικής δύναμης (βλ. “Kurt E. Koch, “Το αλφάβητο του αποκρυφισμού”, εκδ. Στερέωμα, 1993, σελ. 210). Έχει σκοπό, με διάφορες τεχνικές που περιλαμβάνει, να ενώσει τον άνθρωπο με το θείο στοιχείο που υπάρχει μέσα του. Οι αρχές της γιόγκα ανευρίσκονται στις Ουπανισάδες και την Μπαγκαβάτ-Γκιτά, ινδουιστικά ερμηνευτικά θρησκευτικά κείμενα το πρώτο και μεγάλης αξίας ιερό για τον Ινδουισμό βιβλίο το δεύτερο. Έχει επομένως η γιόγκα απωανατολίτικη προέλευση και, όπως θα διαπιστώσουμε, το περιεχόμενό της διαφέρει πλήρως από εκείνο του Χριστιανισμού.

Σκοπός της γιόγκα είναι η απελευθέρωση κάθε ψυχής από τα δεσμά της, δηλαδή από το σώμα (που το θεωρούν δευτερεύον στοιχείο του ανθρώπου) και από την μετεμψύχωση, τους «πάμπολλους στους αιώνες κύκλους γεννήσεων και θανάτων, με τελικό προορισμό να γυρίσει και να ενωθεί με τον Ωκεανό του Απείρου, το Θεό, απ’ όπου ξεκίνησε το ταξίδι της» (Σουάμι Βιβεκανάντα, “Γιόγκα”, εκδ. Δίβρης, Αθ. 1983, σελ. 21). Έχει καθαρά δηλαδή θρησκευτικό περιεχόμενο η γιόγκα και δεν νοείται, όπως παρουσιάζεται σκόπιμα στη Δύση -για να μην γίνει αντιληπτή ως θρησκευτικό σύστημα που είναι- σαν γυμναστικές ασκήσεις υγείας, ευεξίας, δύναμης και χαλάρωσης. Έτσι όμως, σύμφωνα με τους ινδουιστές, υποδουλώνει και πάλι στο εγωιστικό και υλικό νόημα τον άνθρωπο, στην ενδοκοσμική επιθυμία του που αυτήν προσπαθεί να αποφύγει, και χάνει τον υψηλό στόχο της απελευθέρωσης (βλ. Δημ. Πετριλιώτη, “Θρησκευτικά Β΄Λυκείου”, εκδ. Σαββάλας, 1998, σελ. 211). Στην Ινδία, πράγματι, θεωρούν ανάρμοστη συμπεριφορά το να παρουσιάζουν στη Δύση ορισμένοι επιτήδειοι την γιόγκα και το διαλογισμό ως γυμναστικές μόνο ασκήσεις, για ευεξία και ψυχολογική εκτόνωση, αφού πρόκειται για αναπόσπαστο μέρος του Ινδουισμού και του Βουδισμού.

Η Γιόγκα και ο διαλογισμός, ενώ σε Ευρώπη και Αμερική παρουσιάζεται φαινομενικά με τη μορφή τεχνικών αναπνοής και γυμναστικών ασκήσεων, συνδυάζεται παράλληλα με συγκέντρωση της προσοχής σε ένα σημείο και απαγγελία του “Ωμ”, που ως “Μάντρα” είναι όμως επίκληση ινδουιστικών θεοτήτων και επαναλαμβάνεται με τη μορφή συνήθως μιας ιερής συλλαβής. Θεωρούν έτσι οι δάσκαλοι της γιόγκα ότι οδηγούνται στον έλεγχο της συνείδησης και του σώματος και στην ένωση με το Υπέρτατο Ον. Οι πιστοί χριστιανοί επομένως, ή ακόμη και μουσουλμάνοι, ή ακόλουθοι άλλων θρησκειών, θα έπρεπε να γνωρίζουν ότι εισέρχονται έτσι σε θεωρία και πρακτική διαφορετικής από τη δική τους θρησκευτικής φιλοσοφίας, την οποία ενδεχομένως δεν θα ήθελαν να ακολουθήσουν. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ΕΝΤΕΧΝΑ ΣΥΧΝΑ ΑΠΟΣΙΩΠΑΤΑΙ από επαγγελματίες καθοδηγητές, που στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι ούτε καν γνήσιοι ινδουιστές.

Η γιόγκα δεν δέχεται Τριαδικό Θεό και έχει όπως προείπαμε σαν κύρια διδασκαλία τη μετενσάρκωση, για την οποία θα αναφερθούμε παρακάτω. Οδηγεί μάλιστα τον άνθρωπο σε αρκετές περιπτώσεις στον αποκρυφισμό, αφού οι νέες δυνάμεις που αποκτά κανείς σε προχωρημένα στάδια -όπως είναι η αιώρηση, τα προαισθήματα, η έξοδος της ψυχής από το σώμα, η όραση από απόσταση, τα χρώματα που βλέπει κ.α.- είναι και δυνάμεις της μαγείας. Έτσι, «ο άνθρωπος εκείνος που ανακάλυψε και έμαθε να χειρίζεται τις εσωτερικές δυνάμεις, μπορεί να θέσει όλη τη φύση κάτω από τον έλεγχό του», ισχυρίζεται ο Βιβεκανάντα στη ‘Γιόγκα’ του (σελ. 39). Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες μέντιουμ, που τονίζουν ότι ξεκίνησαν την καριέρα τους όταν ασκήθηκαν στο διαλογισμό (βλ. π. Σεραφείμ Ρόουζ, “Η ψυχή μετά τον θάνατο”, εκδ. Μυριόβιβλος, Αθ. 2003, σελ. 172 κ.ε.). Οι ίδιοι οι νεοεποχίτες, που χρησιμοποιούν συχνά τη γιόγκα και τον διαλογισμό, παραδέχονται ότι αυτά τα συστήματα επιφέρουν, σε ανώτερο επίπεδο, “αόρατες επιρροές”. Αυτό γίνεται, γιατί με το διαλογισμό ανοίγουμε τους εαυτούς μας με τη θέλησή μας, εκ προθέσεως (βλ. Henry Reed, Ph D., “Έντγκαρ Κέυση, Η διοχέτευση του ανώτερου εαυτού”, εκδ. Βουλούκου, Αθήνα 1992).

Έχουν άλλωστε παρατηρηθεί στους ασκούμενους «τρεμούλες, ζαλάδες, μουδιάσματα, βόμβοι» και τύφλωση, και αυτά δεν είναι δικές μας εκτιμήσεις, αλλά του προέδρου της Αμερικανικής Ακαδημίας Ασιατικών Μελετών και του Εθνικού Κολλεγίου του Παν/μίου της Βομβάης και του Μαντράς, καθηγητή Έρνεστ Γουντ (Ernest Wood, “Εισαγωγή και Ανάλυση στην Επιστήμη της Γιόγκα”, εκδ. Πύρινος Κόσμος, Αθ. 1977, σελ. 109). Είναι μάλιστα γνωστό ότι την γιόγκα ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ Η ΥΠΟΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, ενώ αντίθετα κίνηση υπάρχει λ.χ. στο βάδισμα, την ποδηλασία, τα αθλητικά παιχνίδια, την κολύμβηση κ.λπ. Για κάποιους επομένως που δεν αθλούνται και διάγουν καθιστική ζωή, η γιόγκα δεν θα ωφελήσει στην υγεία τους, ενώ αντίθετα μπορεί να αποβεί επιζήμια αν παραταθεί νομίζοντας ότι έτσι γυμνάζονται. Αυτό γιατί δεν περιλαμβάνει αερόβια προσπάθεια -όπως δέχεται για την υγεία η βιοϊατρική και η αθλητιατρική- για βελτίωση της φυσικής κατάστασης, αλλά μόνο στατικές ασκήσεις. Η αερόβιου τύπου δυναμική άσκηση είναι άλλωστε που επιδρά στην καλή εγκεφαλική λειτουργία, την καλή ψυχολογική κατάσταση και την πρόληψη των συμπτωμάτων της γήρανσης και όχι οι καθιστικές ασκήσεις τύπου γιόγκα (βλ. Χρήστου Ταγαράκη, όπου ανωτέρω, σελ. 14,15).



Η Γιόγκα παρέχει εξάλλου τις εξής αρνητικές επιπτώσεις στον άνθρωπο:

α) ΑΥΤΟΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΘΕΩΣΗ: «Όταν ο άνθρωπος έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με την ανάλυση του ίδιου του μυαλού του, …..με κάτι που είναι από τη φύση του αιώνια αγνό και τέλειο, δεν θα είναι πια δυστυχισμένος». Ο Γιόγκι που έχει μάθει να ελέγχει την Πράνα (τις δυνάμεις του σύμπαντος) «γίνεται σχεδόν παντοδύναμος, σχεδόν παντογνώστης» (Βιβεκανάντα, σελ. 36 και 58), και «το πιο κοινό αίσθημα που δοκιμάζει ο φωτιζόμενος είναι ότι έχει σχεδόν τέλεια γνώση όλων των πραγμάτων, ότι επέτυχε δηλαδή την Παντογνωσία», εννοείται από μόνος του (Ramacharaka, “Γιόγκα”, εκδ. Ιδρεία, 1967, σελ. 62).

(β) ΜΑΓΕΙΑ: «Όταν ο Γιόγκι γίνει τέλειος, τίποτε δεν θα υπάρχει στη φύση που να μη είναι κάτω από τον έλεγχό του. Αν διατάξεις τους θεούς ή τις ψυχές που έφυγαν να έρθουν, θα έρθουν στην προσταγή σου. Όλες οι δυνάμεις της φύσεως θα τον υπακούουν σαν σκλάβοι του». και ακόμη: «Όταν ένας Γιόγκι διαβάζει τις σκέψεις των άλλων ανθρώπων ή βλέπει υπερσυνειδητά αντικείμενα, τα βλέπει σε ένα άλλο είδος διαστήματος που λέγεται Τσιττά-κάσα, το διανοητικό διάστημα». Και: «Στην απλή Πραναγιάμα υπάρχει ιδρώτας, στη μεσαία τρεμούλιασμα του σώματος και στην ύψιστη αιώρηση του σώματος» (Βιβεκανάντα, σελ. 57, 71, 103). Στην Hatha γιόγκα, αλλά και στον τρίτο και τέταρτο ιδιαίτερα βαθμό ενασχόλησης με τη γιόγκα, παρουσιάζονται υπερφυσικά φαινόμενα, όπως παρατηρούνται και στους Θιβετιανούς γιόγκι, που διδάσκουν την ύπνωση, τηλεκίνηση, ελεγχόμενη τηλεπάθεια, ανύψωση, έξοδο της ψυχής από το σώμα κ.α. (βλ. Kurt E. Koch, σελ. 210-215)

(γ) ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΣΥΓΧΥΣΗ: Οι ιδρυτές θρησκειών (Μωάμεθ, Χριστός κ.λπ.) υπήρξαν απλά μεγάλοι γιόγκι, διδάσκουν οι διδάσκαλοί τους. Μάλιστα και ο Χριστός δεν αντιμετωπίζεται ως Θεός, αλλά σαν απλός άνθρωπος όπως εμείς, που έφτασε όμως και κέρδισε την υπερσυνειδησία. Έτσι, «ο αληθινά αφοσιωμένος θ’ αναγνωρίσει ότι Εκείνος, που ήταν το ιδεώδες του στη ζωή, λατρεύεται σε όλα τα ιδανικά, απ’ όλα τα δόγματα, με όλα τα ονόματα, και μέσα απ’ όλες τις μορφές» (Βιβεκανάντα, σελ. 96, 97, 158).

(δ) ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΟΝΟ ΩΣ ΨΥΧΗΣ και όχι ως ψυχοσωματικής ύπαρξης, όπως δέχεται ο Χριστιανισμός: «ΕΣΕΙΣ είστε η ψυχή και το σώμα είναι ένα κομμάτι σας, που είναι προσωρινό και όχι πραγματικό…. Και κάποτε θα το αποβάλλετε». «Ο εαυτός σας είναι π ν ε ύ μ α και όχι το σώμα σας, το οποίο, όσο κι αν είναι ένα χρήσιμο και βολικό περίβλημα, δεν αποτελεί και μέρος του πραγματικού Ε α υ τ ο ύ σας» (Ramacharaka, σελ. 201,202).

(ε) ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ, όπως: -Το ανώτερο εγώ του ανθρώπου είναι υπερβατικό χωρίς αρχή και τέλος, δεν υπάρχει γέννηση και θάνατος. -Παράδεισος και κόλαση δεν είναι παρά προϊόντα του ανθρωπίνου πνεύματος. –Γιόγκα σημαίνει σύνθεση του φυσικού και του μεταφυσικού σύμπαντος κ.α. (βλ. Kurt E. Koch, σελ. 211). -Πιστεύει ακόμη η γιόγκα στον σκληρό και απρόσωπο νόμο του ΚΑΡΜΑ (συσσώρευσης έργων) και στην ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ, που πόρρω απέχουν από τη χριστιανική Αποκάλυψη. Οι εσφαλμένες αυτές διδασκαλίες προϋποθέτουν την εκμηδένιση του φυσικού σώματος, απορρίπτουν την ανάσταση και τον Τριαδικό Θεό, ενώ πιστεύουν ότι η ψυχή ταξιδεύει και ζει ευτυχισμένα από μερικά χρόνια μέχρι χιλιάδες χρόνια μετά θάνατον, για να επιστρέψει, στη συνέχεια, σε κάποιο φυτό, ζώο ή άνθρωπο, ώστε μετά από ‘άπειρες’ αναγεννήσεις να σωθεί η ψυχή, χαμένη στον απρόσωπο ωκεανό της Νιρβάνα. Οι άνθρωποι, σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, γεννιούνται φτωχοί, άρρωστοι, στο περιθώριο κ.λπ. γιατί σε προηγούμενη ζωή τους υπήρξαν κακοί, άδικοι, εκμεταλλευτές κ.α. Άρα, πρέπει να δεχθούν την άσχημη κατάστασή τους για να εξιλεωθούν σε επόμενη ζωή. Έτσι βέβαια παραλύεται εξαιτίας εσφαλμένων θρησκευτικών πεποιθήσεων η ανάγκη για αλλαγή, για επανάσταση, ο αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη, για νέες κατακτήσεις κ.λπ. Και ακολουθεί κανείς το μοιραίο και το τέλμα χωρίς αντίρρηση. Η θεωρία της μετεμψύχωσης ΔΙΚΑΙΩΝΕΙ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ ΒΙΑ και κάθε δικτάτορα, πολιτικό, κοινωνικό ή θρησκευτικό, εφόσον εκείνος γεννήθηκε για να ηγείται και οι υπόλοιποι για να εξιλεωθούν από εγκλήματα προηγουμένων μετενσαρκώσεων. Στο Χριστιανισμό η σωτηρία είναι αντίθετα χάρη, δωρεά του Θεού δια Ιησού Χριστού, και όχι αυτοκατάκτηση, αλλιώς η σταυρική θυσία του Κυρίου θα ήταν άχρηστη. Εξάλλου, ο απ. Παύλος ξεκαθαρίζει: «Οι άνθρωποι μια φορά πεθαίνουν και ύστερα έρχεται κρίση» (Εβρ. 9,27), ενώ ο Χριστός, απευθυνόμενος στον δεξιό ληστή πάνω από το σταυρό, τον διαβεβαιώνει: «ΣΗΜΕΡΑ θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο» (Λουκ. 23,23) και δεν του λέει, φυσικά, «Περίμενε και σε μερικές χιλιάδες γεννήσεις και θανάτους θα είμαστε και πάλι μαζί» (βλ. και Μιχαήλ Χούλη, “Σύγχρονες αιρέσεις και παραθρησκευτικές λατρείες στην Ελλάδα”, Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου, Σύρος 2002, σελ. 77-80/ 84-89).

Κάποιοι βέβαια μπορεί να ρωτήσουν: “Τι σχέση έχουν όλα αυτά με εμάς; Εμείς ενδιαφερόμαστε μόνο για την πρακτική πλευρά της γιόγκα, την χαλάρωση και αποφόρτιση που παρέχει, και δεν ασχολούμαστε με την θεωρητική φιλοσοφία της”. Η απάντηση, όπως μέχρι σήμερα έχει φανεί εμπειρικά, είναι η εξής: Έχει παρατηρηθεί ότι, στις περισσότερες περιπτώσεις, μέσω των πρακτικών ασκήσεων γιόγκα, σιγά-σιγά ο ασκούμενος μυείται στην απωανατολίτικη φιλοσοφία και απομακρύνεται, ίσως ασυνείδητα στην αρχή, από την ελληνική παράδοση και ζωή, από την Εκκλησία, από την πίστη στον Ιησού Χριστό ως μοναδικό Μεσσία και Υιό του Θεού. Το ημίφως, η κατάλληλη ατμόσφαιρα στο φως των κεριών, η αυτοβύθιση, οι συγκεκριμένες στάσεις σώματος, οι τεχνικές αναπνοής, οι ιερές συλλαβές που δίδονται κατά το διαλογισμό, οι θεωρίες περί “ροής ενέργειας” στον οργανισμό, ανοίγματος κέντρων “τσάκρα”, δύναμη της “κουνταλίνι” κ.λπ. -που είναι και καθαρά αντιχριστιανικές διδασκαλίες- οδηγούν σταδιακά τον ασκούμενο στην ινδουιστική και βουδιστική φιλοσοφία.

Από παραπληροφόρηση ακόμη, ή και σκόπιμα, κάποιοι παρουσιάζουν τον Ησυχασμό της Ορθοδόξου Εκκλησίας ως χριστιανική γιόγκα. Διαφέρουν όμως οι έννοιες αυτές ριζικά. Η γιόγκα περιλαμβάνει αντίθεση μεταξύ σώματος και ψυχής, ύλης και πνεύματος, ενώ θεωρεί ότι ο άνθρωπος στην ουσία σώζεται από μόνος του. Ο Ησυχασμός αντίθετα είναι άσκηση και προσευχή με σκοπό την κατά χάριν ένωση του νοερώς προσευχόμενου ανθρώπου με το Θεό, χωρίς να χάνεται η συνείδηση, και ενώ εξακολουθεί να βιώνει -και να παραμένει ο πιστός- το Χριστολογικό, Τριαδολογικό και κοινωνικό-αγαπητικό περιβάλλον της εκκλησιαστικής και μυστηριακής ζωής. Στην χριστιανική ζωή εξάλλου ο Χριστός είναι το Α και το Ω, ενώ ο πιστός σχετίζεται μ’ Αυτόν μέσω της Θ. Κοινωνίας, της ταπείνωσης και των έργων αγάπης (βλ. και Νικόλαου Νευράκη: “Χριστιανισμός και Θρησκεύματα”, Αθ. 1999, σελ. 138-139).

Τέλος, γιατί αλήθεια χρειάζονται κάποιοι, ενώ θεωρούν τους εαυτούς τους χριστιανούς, ινδουιστική καθοδήγηση και mantras και ασιατικό διαλογισμό για να ηρεμήσουν και να χαλαρώσουν; Τίποτε δεν γνωρίζουν από μελέτη της Αγίας Γραφής, τη βοήθεια του Χριστού μέσω της Θείας Λειτουργίας και τη δύναμη της προσευχής; Αν χρησιμοποιούσαν τις ώρες που δαπανούν στο διαλογισμό, για να προσευχηθούν θερμά στο Θεό, τα αποτελέσματα στη ζωή τους θα ήταν διαφορετικά και πραγματικά θα βίωναν ελπίδα, πίστη και χαρά σε μεγάλο βαθμό. Ας θυμίσουμε ότι η υποδούλωση σε ασφυκτικές πνευματικά δυνάμεις δεν είναι δύσκολο, αν δεν προσέξουν, να συμβεί στη ζωή των ανθρώπων και πως, ο απόστολος Παύλος, γνώστης των αδυναμιών μας και της σύγχυσης που απειλεί καθημερινά την ανθρωπότητα, προειδοποιεί: «Ο Χριστός μάς απελευθέρωσε για να είμαστε ελεύθεροι. ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΑΘΕΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΑΝΑΜΠΑΙΝΕΤΕ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΖΥΓΟ ΔΟΥΛΕΙΑΣ» (Γαλ. 5,1).

Δημιουργία αρχείου: 9-10-2012.

Τελευταία ενημέρωση: 9-10-2012.

ΕΠΑΝΩ
 #124124  από ΝΤΙΑΝΑ
 Πέμ Δεκ 22, 2016 7:17 pm
Μαρινα, ευχαριστουμε! :smile-clapping: :smile-clapping: :smile-clapping: επειδη, σε ενα ανοιχτο φορουμ, πρεπει να ακουγονται ολες οι αποψεις...και λογω των ημερων που ερχονται.... :smile-flower:
 #124126  από Nikoskk
 Πέμ Δεκ 22, 2016 8:29 pm
ωραια προσεγγιση σε αυτα τα θεματα αλλα και σε θεματα θεραπειας και αυτοθεραπειας κανει ο Αλεξης Φωτοπουλος μεσα απο τα βιβλια του ( προσωπικα βρισκομαι στο δευτερο βιβλιο)!
 #124156  από Κώστας
 Παρ Δεκ 23, 2016 6:20 pm
MARINA21 έγραψε: Εξάλλου, ο απ. Παύλος ξεκαθαρίζει: «Οι άνθρωποι μια φορά πεθαίνουν και ύστερα έρχεται κρίση» (Εβρ. 9,27), ενώ ο Χριστός, απευθυνόμενος στον δεξιό ληστή πάνω από το σταυρό, τον διαβεβαιώνει: «ΣΗΜΕΡΑ θα είσαι μαζί μου στον Παράδεισο» (Λουκ. 23,23) και δεν του λέει, φυσικά, «Περίμενε και σε μερικές χιλιάδες γεννήσεις και θανάτους θα είμαστε και πάλι μαζί» (βλ. και Μιχαήλ Χούλη, “Σύγχρονες αιρέσεις και παραθρησκευτικές λατρείες στην Ελλάδα”, Ιεράς Μητροπόλεως Σύρου, Σύρος 2002, σελ. 77-80/ 84-89).
Αν και γνωρίζω πως θα προκύψουν μεγάλες αντιδράσεις, παραθέτω κάποιες προσωπικές μου απόψεις, περιμένοντας κάποιες λογικές και τεκμηριωμένες απαντήσεις που θα φωτίσουν την άγνοιά μου και θα με βοηθήσουν να βγω από την πιθανή πλάνη, στην οποία έχω υποπέσει.

Οι χριστιανοί ζούμε με τη προσμονή της Δευτέρας Παρουσίας όπου θα κριθούν για τις πράξεις τους, ζώντες και νεκροί. Εφ΄ όσων λοιπόν θα υπάρξει Δευτέρα Παρουσία, συμπεραίνεται πως δεν υφίσταται άμεση κρίση μετά τον θάνατό. Τότε σε τι είδους χώρο - διάσταση μεταβαίνουν οι ψυχές ή τα πνεύματα και αναμένουν;! Υπάρχει κάποιου είδους μεταβατικός χώρος - διάσταση;! Κι΄ αν δεν υπάρχει, που πηγαίνουν οι ψυχές/πνεύματα των νεκρών; Και ποιος ο λόγος της μετά θάνατον κρίσης τους, εφ΄ όσων Ο Θεός γνωρίζει προτού καν γεννηθούν, ποιες θα είναι οι μελλοντικές τους πράξεις; Αν δεν τις γνωρίζει δεν είναι θεός. Αν τις γνωρίζει, παίζει με το δημιούργημά Του! Κι΄ αν οι νεκροί δεν πηγαίνουν πουθενά επειδή δεν υπάρχουν ψυχές ή πνεύματα, τότε τι θα κριθεί στη Δευτέρα Παρουσία; Τα εξαϊλωμένα σώματά τους;! Αν για Τον Θεό, η έννοια χρόνος δεν υφίσταται, τότε αυτό δεν προϋποθέτει πως όλοι οι άνθρωποι έχουν ήδη κριθεί; Κι΄ αν υπάρχει τελικά κρίση σύμφωνα με τα λεγόμενα του Χριστού και του Απ. Παύλου αμέσως μετά τον θάνατο, τότε ποιο το νόημα της επανάκρισης κατά τη Δευτέρα Παρουσία;! Υπάρχει περίπτωση Θεός να έχει κρίνει εσφαλμένα και πρέπει να επαναξιολογήσει;!!!!!!!!!!
 #124211  από MARINA21
 Σάβ Δεκ 24, 2016 5:06 pm
Αν και ή πίστη μου ξεκινάει από την καρδιά μου και όχι από το νου, χωρίς να προσπαθώ ντε και καλά να καταλάβω την αφταστη λογική Του με τη δική μου γιηνη και περιορισμένη λογική και με τους ανθρώπινους νομους, που μόνο κατέχω, αρκουμενη στο ότι ΝΙΩΘΩ την αλήθεια Του και την Ύπαρξη Του, θα απαντήσω με την παράθεση του παρακατω κειμένου...συγχωρέστε μου την έκταση, αλλά εφόσον τίθενται τέτοια ερωτήματα και είναι και Χριστού-γεννα, :smile-star: νομίζω ότι δεν κάνω καταχρηση του χώρου...

http://orthodoxanswers.gr/η-δευτέρα-παρ ... -των-νεκρ/
(c) OrthodoxAnswers.gr

Αναζήτηση
ΣΑΒΒΑΤΟ , 24 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2016
ΧρονολόγιοΑγία Γραφή Ανάλυση του Συμβόλου της Πίστεως Προσευχές Πασχάλιον Έτους
Orthodox Answers
HomeΕρωτήσεις – ΑπαντήσειςΠατερικά ΚείμεναΒίοι Αγίων και ΓερόντωνΣταχυολογήματαΜικρά και ωφέλιμαΕπικοινωνία
Ειδοποιήσεις
email επικοινωνίας orthodoxanswers@gmail.com
Αρχική » θέματα πίστεως-κατηχήσεως » Η Δευτέρα Παρουσία, η ανάσταση των νεκρών και η κρίση του κόσμου

Η Δευτέρα Παρουσία, η ανάσταση των νεκρών και η κρίση του κόσμου
Η Δευτέρα Παρουσία, η ανάσταση των νεκρών και η κρίση του κόσμου

Σαράντα μέρες μετά την ανάστασή Του, ο Χριστός υψώθηκε στον ουρανό, μπροστά στα μάτια των μαθητών Του και έτσι έφυγε από τον κόσμο. Έφυγε βέβαια μόνο ως προς το σώμα Του, γιατί πνευματικά ήταν, είναι και θα είναι πάντα κοντά μας και, μάλιστα, «πιο κοντά μας απ’ ό,τι είναι η καρδιά μας». Αλλά και σωματικά, πρέπει να πούμε, ο Χριστός δεν ‘απομακρύνθηκε αληθινά από μας. Βρίσκεται πολύ κοντά μας, μέσα στο άγιο δισκοπότηρο της θείας Μετάληψης, όπου κοινωνούμε το άγιο σώμα και αίμα Του στην Ορθόδοξη Εκκλησία, σε κάθε θεία λειτουργία. Πριν υψωθεί στον ουρανό – δηλαδή πριν Την ανάληψή Του, όπως λέμε αυτό το γεγονός – ο Κύριος είχε υποσχεθεί στους μαθητές Του και σε όλο τον κόσμο ότι θα ξανάρθει.

Τους είχε πει λόγια, όπως:

«Θα γίνει στον κόσμο μεγάλη θλίψη, ο Ήλιος θα σκοτεινιάσει και η σελήνη δε θα δίνει το φως της, τ’ αστέρια θα πέσουν από τον ουρανό και οι δυνάμεις των Ουρανών θα σειστούν. Kαι τότε θα θρηνήσουν όλες οι φυλές της γης και θα δουν τον Υιό, του Ανθρώπου να έρχεται πάνω στα σύννεφα με’ δύναμη και δόξα πολλή. Και θα στείλει τους αγγέλους του με δυνατές σάλπιγγες και θα συγκεντρώσουν τους εκλεκτούς του από τα πέρατα της γης. Για την ημέρα και την ώρα εκείνη, κανείς δεν ξέρει, ούτε οι άγγελοι τoυ ουρανού, παρά μόνο ο Πατέρας μου. Και όπως ο άνθρωπος δεν, ξέρει πότε θα μπει στο σπίτι του ένας κλέφτης, έτσι και ο Υιός του Ανθρώπου θα έρθει χωρίς να τον περιμένετε, γι’ αυτό να είστε πάντα έτοιμοι» (δες το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο, κεφάλαιο 24, ιδίως στους στίχους 29-31 και 36-44) .

«Υιό του Aνθρώπoυ» (=άνθρωπο) ο Χριστός ονομάζει τον εαυτό Του, από ένα όραμα του προφήτη Δανιήλ, στην Παλαιά Διαθήκη, όπου ονομάζεται έτσι (στο βιβλίο του Δανιήλ, κεφ. 7).

Είπε επίσης:

«Αλήθεια σας λέω, ότι έρχεται ώρα – και ήδη ήρθε – που οι νεκροί θ’ ακούσουν τη φωνή του Υιού του Θεού και αυτοί που θα την ακούσουν θα ζήσουν. Έρχεται ώρα, που όλοι όσοι βρίσκονται στους τάφους θ’ακούσουν τη φωνή του και θα πάνε, εκείνοι που έκαναν το καλό, σε ανάσταση ζωής, κι εκείνοι που έκαναν το κακό, σε ανάσταση κρίσης» (δες κατά Ιωάννην ευαγγέλιο, κεφ. 5, στίχοι 25-29).

Είπε επίσης:

«Όταν έρθει ο Υιός του Ανθρώπου μέσα στη δόξα του και μαζί του όλοι οι άγιοι άγγελοι, θα καθίσει σε θρόνο δόξας και θα συγκεντρωθούν μπροστά του όλα τα έθνη και θα τους ξεχωρίσει όπως ο βοσκός ξεχωρίζει τα πρόβατα από τα κατσίκια. Και θα βάλει τα πρόβατα στα δεξιά του και τα κατσίκια στ’ αριστερά του. Τότε, ο βασιλιάς θα πει σ’ αυτούς που θα βρίσκονται δεξιά του: «Ελάτε οι ευλογημένοι του Πατέρα μου, κληρονομήστε το βασίλειο που έχει ετοιμαστεί για σας, διότι πείνασα και μου δώσατε να φάω, δίψασα και μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και με μαζέψατε, γυμνός και με ντύσατε, άρρωστος και με επισκεφτήκατε, φυλακισμένος και ήρθατε σε μένα». Και οι δίκαιοι θα του απαντήσουν. «Πότε, Κύριε, σε είδαμε να έχεις όλα αυτά τα προβλήματα και σε βοηθήσαμε;». Κι εκείνος θα τους πει: «Αλήθεια σας λέω, εφόσον το κάνατε σε έναν από τους ελάχιστους αδελφούς μου, σε μένα το κάνατε».

Και τότε θα πει σ’ εκείνους που θα είναι στ’ αριστερά του: «Φύγετε από κοντά μου, οι καταραμένοι, στο πυρ το εξώτεpoν, που είναι ετοιμασμένο για το διάβολο και τους αγγέλους του. Διότι πείνασα και δε μου δώσατε να φάω, δίψασα και δε μου δώσατε να πιω, ήμουν ξένος και δε με μαζέψατε, γυμνός και δε με ντύσατε, άρρωστος και δε με επισκεφτήκατε, φυλακισμένος και δεν ήρθατε σε μένα». Και θα του απαντήσουν κι αυτοί: «Πότε, Κύριε, σε είδαμε να έχεις όλα αυτά τα προβλήματα και δε σε βοηθήσαμε;».

Κι εκείνος θα τους πει: «Αλήθεια σας λέω, εφόσον δεν το κάνατε σε έναν από τους ελάχιστους αδελφούς μου, ούτε σε μένα το κάνατε». Και αυτοί θα πάνε σε αιώνια κόλαση, ενώ οι δίκαιοι σε αιώνια ζωή (κατά Ματθαίον, κεφ. 25, στίχοι 31-46).

Εκτός από τα παραπάνω, σε πάρα πολλά ακόμη σημεία της Αγίας Γραφής αναφέρεται η επιστροφή του Ιησού Χριστού, η ανάσταση των νεκρών και η κρίση των ανθρώπων. Με την κρίση αυτή (που θα την κάνει ο ίδιος ο Χριστός ως βασιλιάς του κόσμου), θα τοποθετηθούμε τελικά, όλοι οι άνθρωποι, όλων των λαών και των θρησκειών, είτε σε αιώνιο παράδεισο είτε σε αιώνια κόλαση.

Στο θέμα αυτό αναφέρεται ιδιαίτερα το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, η Αποκάλυψη, που έγραψε ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος, ο μαθητής του Χριστού και συγγραφέας του κατά Iωάννην ευαγγελίου. Στα τελευταία κεφάλαιά της, η Αποκάλυψη μιλάει με έντονες περιγραφές γι’ αυτά τα θέματα και κλείνει με μια υπέροχη περιγραφή του παραδείσου και μια προσευχή για να ξανάρθει ο Κύριος γρήγορα, όπως υποσχέθηκε, να μην αργήσει.

Μερικές εξηγήσεις γι’ αυτά τα ζητήματα

Η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, λοιπόν, η ανάσταση των νεκρών και η κρίση, ο αιώνιος παράδεισος και η αιώνια κόλαση, είναι πράγματα βασικά και αναμφισβήτητα για τους χριστιανούς. Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός μίλησε γι’ αυτά, είναι η υπόσχεση που έδωσε στους ανθρώπους και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να είναι ψέματα ή παραμύθια. Υπάρχουν όμως μερικά ζητήματα εδώ που χρειάζονται κάποια εξήγηση. Ας γράψουμε λίγα λόγια, αν και κανονικά χρειάζονται ολόκληρα βιβλία – βιβλία αγίων, όχι δικά μας – για να τα εξερευνήσουν.

Α) Η Δευτέρα Παρουσία είναι η ελπίδα και ο μεγάλος πόθος των χριστιανών, όχι κάτι που πρέπει να το φοβόμαστε. Οι πρώτοι χριστιανοί προσεύχονταν λέγοντας «ναι, έλα, Κύριε Ιησού». Εμείς είμαστε οι χριστιανοί, βαφτισμένοι στο όνομα της Αγίας Τριάδος, χρισμένοι (μυρωμένοι) με το άγιο μύρο, εξομολογούμαστε τις αμαρτίες μας και κοινωνούμε το πανάγιο σώμα και αίμα του Χριστού. Γιατί να φοβόμαστε τον γεμάτο Αγάπη Θεό μας, που καταδέχτηκε να γίνει άνθρωπος και να δώσει τη ζωή Του για να μας σώσει; Εκείνος θα έρθει να αναστήσει όλους τους ανθρώπους, να καταργήσει το θάνατο, να εξαφανίσει το Κακό από τον κόσμο! Υπάρχει μεγαλύτερη χαρά, ελπίδα και προσδοκία από αυτό;

Η Αγία Γραφή μιλάει για σκοτείνιασμα του Ήλιου και της Σελήνης και πτώση των άστρων πριν την εμφάνιση του Χριστού. Δεν είναι καταστροφές που πρέπει να φοβόμαστε, αλλά η αλλαγή του σύμπαντος, ώστε να έχουμε «καινούργιους oυρανoύς και καινούργια γη, στα οποία θα κατοικεί η δικαιοσύνη» (λόγια του αποστόλου Πέτρου, στη Β’ επιστολή Πέτρου, κεφ. 3). Ναι, η Αγία Γραφή μιλάει και για πολέμους και για θλίψεις και συμφορές, αλλά απ’ αυτές είναι ήδη γεμάτη η ανθρώπινη ιστορία, χωρίς διακοπή, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Σε κάθε εποχή το Κακό επιτίθεται στο Kαλό και οι άνθρωποι του Θεού χρειάζεται να κρατούν δυνατή τη φλόγα της πίστης και της αγάπης, για ν’ αντέχουν με τη βοήθεια της θείας χάριτος. Μήπως περιμένουν τη Δευτέρα Παρουσία για να τρομάξουν ή να υποφέρουν οι άνθρωποι που ζούσαν και ζουν σε πόλεμο, ξεριζωμούς, κατοχές, απάνθρωπες δικτατορίες, αθείστικά καθεστώτα που βασανίζουν και σκοτώνουν τους χριστιανούς; ‘Η σε συνθήκες πείνας, φτώχειας, εξαθλίωσης, κατάθλιψης, αθεράπευτων ασθενειών; Όχι, όλοι αυτοί, αν πιστεύουν στο Χριστό, περιμένουν τη Δευτέρα Παρουσία για να πάψει το Κακό να έχει δύναμη στον κόσμο. Κι αν εμείς δε ζούμε σε τέτοιες συνθήκες- που ίσως ζούμε – ας περιμένουμε μαζί τους για τον ίδιο λόγο.

Β) Ο παράδεισος και η κόλαση δεν είναι καταστάσεις που τις ζούμε μόνο μετά το θάνατό μας, αλλά ξεκινούν από εδώ και συνεχίζονται στην αιωνιότητα. Παράδεισος είναι η χαρά της παρουσίας του Χριστού στη ζωή μας, που έρχεται όταν σπείρουμε και καλλιεργήσουμε στην καρδιά μας την ταπείνωση, την πίστη, την αγάπη και τη συγχώρηση. Κόλαση είναι ο πόνος που προκαλεί μέσα μας η απουσία της αγάπης και η υποδούλωσή μας στα πάθη μας, στα ελαττώματά μας, στην αρνητική πλευρά του εαυτού μας.

Χιλιάδες ορθόδοξοι χριστιανοί έχουν γίνει και γίνονται άγιοι ενώ ακόμα ζουν. Βέβαια, μετά θάνατον ο παράδεισος και η κόλαση ξεκαθαρίζονται πια. Εδώ η χαρά και η λύπη συχνά ανακατεύονται, εκεί όμως θα είναι καθαρά. Αμέσως μετά το θάνατό μας θα ζήσουμε τη «μερική κρίση» του Θεού και μια πρόγευση του παραδείσου ή της κόλασης. Ο πλήρης παράδεισος και η πλήρης κόλαση θα υπάρξουν μετά τη Δευτέρα Παρουσία, την ανάσταση και την τελική κρίση.

Τι είναι όμως η κόλαση;

Κατά τους αγίoυς διδασκάλους της Ορθοδοξίας, η κόλαση είναι:

Το ίδιο το Φως του Θεού που ο εγωιστής άνθρωπος το βλέπει με ακατάλληλα τα πνευματικά του μάτια δε μπορεί να το αντέξει και να ενωθεί σωστά μαζί του γι’ αυτό το βλέπει και το ζει ως φωτιά. Η κόλαση δεν είναι «τιμωρία των αμαρτωλών» από το Θεό αλλά η ακαταλληλότητα και η άρνηση του ανθρώπου με τη σκοτεινιασμένη ψυχή να δεχτεί το Φως και την Αγάπη του Θεού. Τα σκληρά λόγια που λέει ο Χριστός για την κόλαση εξηγούν οι άγιοί μας (δηλ. οι Πατέρες της Εκκλησίας), είναι συμβολισμοί αυτών των καταστάσεων, που όμως είναι πολύ πιο οδυνηρές απ’ ό,τι μπορεί να βάλει ο νους μας.

Γ) Πριν τη Δευτέρα Παρουσία θα υπάρχουν ιστορικά σημάδια: πόλεμοι, συμφορές, αλλά και μαζική αποστασία από το χριστιανισμό, καθώς και ελάττωση της αγάπης των ανθρώπων. Όλα αυτά τα σημάδια τα βλέπουμε σε διάφορες εποχές κι όμως η Δευτέρα Παρουσία δεν έχει γίνει ακόμη. Έτσι, παρόλο που και σήμερα τα παρατηρούμε, δεν είναι σίγουρο ότι ο καιρός έφτασε. Ίσως να έφτασε, ίσως όχι. Όμως, έτσι κι αλλιώς, πρέπει ν’ αγωνιζόμαστε για να κρατήσουμε μέσα μας τη φωτιά της πίστης και της αγάπης, ενάντια στην απιστία, τη σκληρότητα και την κακία που βλέπουμε γύρω μας. Ν’ αγωνιζόμαστε πνευματικά, να μεταδίδουμε αυτή τη φλόγα στους συνανθρώπους μας και να φωτίζουμε μ’ αυτήν τις καρδιές των παιδιών μας. Έτσι θα είμαστε κοντά στο Θεό και θα σωθούμε και σ’ αυτή τη ζωή και στην αιωνιότητα, είτε γίνει τώρα η Δευτέρα Παρουσία είτε μετά από χίλια ή από εκατό χιλιάδες χρόνια.

Άλλωστε, ο Θεός (που βρίσκεται έξω από το χρόνο και είναι ο δημιουργός του χρόνου) αντιλαμβάνεται το δικό μας χρόνο εντελώς διαφορετικά. «Χίλια χρόνια για τον Κύριο είναι σαν μία μέρα» λέει ο απόστολος Πέτρος, στην Καινή Διαθήκη (Β’ Πέτρου, 3, 8), αλλά και ο ποιητής του Ψαλμού 89 στην Παλαιά Διαθήκη.

Το πιο γνωστό και ίσως το πιο τρομακτικό σημάδι θα είναι η εμφάνιση του Αντίχριστου.Τι είναι ο Αντίχριστος;

Είναι «το Θηρίο», που αναφέρει η Αποκάλυψη αρχίζοντας από το κεφ. 13, δηλ. ένας παγκόσμιος σατανικός αυτοκράτορας, που θα πείσει την πλειοψηφία των ανθρώπων να τον λατρέψει, θα κάνει τρομερό διωγμό αίματος ενάντια σε όσους αρνηθούν τη λατρεία του, (κυρίως, φυσικά, στους χριστιανούς, που θα δηλώσουν ότι λατρεύουν μόνο τον Τριαδικό Θεό εν Χριστώ), και θα σφραγίσει τους πιστούς του στο μέτωπο ή στο δεξί χέρι με το όνομά του ή «τον αριθμό του», πoυ θα είναι 666 (στην Αποκάλυψη το γράφει χξς κατά το αρχαίο ελληνικό σύστημα αρίθμησης).

Μήπως βρισκόμαστε πράγματι ένα βήμα πριν την εποχή του Αντίχριστου, (όπως έχει επικρατήσει να ονομάζεται το Θηρίο); Η ηλεκτρονική διακυβέρνηση, το ηλεκτρονικό χρήμα, οι κάρτες με τα τσιπάκια, μήπως είναι καλώδια, με τα οποία σκοτεινοί κύκλοι – υπηρέτες και πρόδρομοι του Θηρίου – δένουν γρήγορα πλέον τον καθένα μας για να μας κάνουν υπηκόους, δούλους και λάτρεις του δαιμονικού ψευτο- Χριστού τους; Φαίνεται ότι και οι άνθρωποι ακόμη σύντομα θα εξαναγκαστούμε να βάλουμε τσιπάκια στο σώμα μας. Μήπως αυτό είναι το χάραγμα (η σφραγίδα) του Θηρίου;

Μπορεί ναι, μπορεί να έρθει στο μέλλον άλλη εποχή, πιο ταιριαστή στην Αποκάλυψη, που δεν τη φανταζόμαστε, και να είναι εκείνη η εποχή του Θηρίου. Το σίγουρο είναι πως σε κάθε γενιά – και σήμερα – «πολλοί πλάνοι [=πνευματικοί απατεώνες] εμφανίστηκαν στον κόσμο… αυτός είναι ο πλάνος και ο αντίχριστος», όπως γράφει ο ίδιος ο συγγραφέας της Αποκάλυψης, άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής και μαθητής του Χριστού, (το αναφέρει στη Γ’ επιστολή του, αλλά δες και το κεφ. 3 της Α’ επιστολής του, που όλες βρίσκονται στην Καινή Διαθήκη, πριν την Αποκάλυψη).

Δεν είναι μυστικό πως τον κόσμο δεν τον κυβερνούν τα κράτη, αλλά οι οικονομικές αυτοκρατορίες, δηλ. οι πολυεθνικές εταιρίες και οι διεθνείς τράπεζες. Αλλά υπάρχουν και άλλες «αυτοκρατορίες», οικονομικές & πολιτικές φυσικά, αλλά και πνευματικές. Αυτοί οι κύκλοι υποδουλώνουν πνευματικά τον άνθρωπο, (όλη την ανθρωπότητα), του ρίχνουν το δόλωμα της καταναλωτικής αφθονίας, της δήθεν ευημερίας, της δήθεν αρμονίας, (που υποστυλώνεται πλέον με γιόγκα και άλλα ινδουιστικά), και τελικά τον βυθίζουν σ’ έναν ωκεανό απελπισίας, παρακμής και πόνου, επειδή είναι ένας ωκεανός ζωής απόλυτα μπουκωμένης από τεχνολόγία, αλλά χωρίς Χριστό. Αυτός είναι ο κόσμος, όπως τον κατασκευάζουν εδώ και πολλά χρόνια οι αληθινοί «ηγέτες» του, που δεν είναι άνθρωποι του Θεού.

Απέναντι σ’ αυτή την πνευματική και υλική σκλαβιά, η αντίσταση και η ελευθερία δε θα ‘ρθει με πολιτική και κοινωνική αγανάκτηση και συγκεντρώσεις στις πλατείες, δε θα’ρθει με διαμαρτυρίες, αγώνες και απαιτήσεις οικονομικής φύσεως, αλλά με πνευματικό αγώνα, προσευχή, ορθόδοξη πνευματική και σωματική άσκηση (=όλο και μεγαλύτερη απεξάρτηση από την ανάγκη για χρήμα και για κατανάλωση), με θεία Χάρη.

Οι ορθόδοξοι χριστιανοί και όχι οι κοινωνικοί και πολιτικοί αγωνιστές αντιστέκονται στο παγκόσμιο σκοτεινό, κυριολεκτικά δαιμονικό, σύστημα, που είναι και πολιτικό-οικονομικό, αλλά και βαθύτατα πνευματικό και αποσκοπεί όχι στην αφαίρεση των χρημάτων μας, (που το ίδιο μάς πρόσφερε σε αφθονία ξεγελώντας μας για να εγκαταλείψουμε το Χριστό και την Εκκλησία, την τιμή προς τους αγίους, τη θεία Μετάληψη, τη νηστεία, το αναμμένο καντήλι στο σπίτι, στα εικονίσματα και στην καρδιά μας), όχι στην κατάργηση των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων μας (που κι αυτό το κάνει, για να μας δέσει πιο σφιχτά), αλλά στην υποδούλωση των ψυχών μας, στην απομάκρυνση απ’ το Χριστό και στο ρίξιμό μας, (αφού δε θα θυμόμαστε καν πια πώς πάνε στην Εκκλησία, πώς εξομολογούνται, πώς πρoσεύχoνται … και θα τα έχουμε όλ’ αυτά απαξιώσει, απαξιώνοντας τους «παπάδες»), στην αγκαλιά του ψεύτικου δικού τους «θεού», του διαβόλου. Άλλωστε «όλες οι θρησκείες δεν είναι ίδιες», όπως παπαγαλίζουν και μας πιπιλίζουν τ’ αφτιά και το μυαλό. Όχι, δεν είναι.

Δ) Όλοι οι άνθρωποι, όλων των θρησκειών, θα κριθούν από το μοναδικό αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό, και θα ζήσουν αιώνια στον ίδιο, παράδεισο και στην ίδια κόλαση με τους χριστιανούς. Δε θα κριθούν οι πιστοί κάθε θρησκείας από κάποιους δικούς τους θεούς, γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν άλλοι θεοί εκτός από ένα Θεό, την Αγία Τριάδα.

Πώς όμως θα κριθούν οι πιστοί των άλλων θρησκειών; Βλέπουμε ότι σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν καλοί και ταπεινοί άνθρωποι. Όμως στις διάφορες θρησκείες, έξω από την Ορθοδοξία, υπάρχουν επίσης και διδασκαλίες που ανακατεύουν την αλήθεια και το ψέμα, καθώς επίσης και λατρείες σε, «θεούς» σκληρούς, επικίνδυνους και σκοτεινούς. Όλα αυτά σίγουρα επηρεάζουν τη σωτηρία των ανθρώπων. Επίσης, λείπουν από εκεί το βάπτισμα, η θεία Μετάληψη, η εξομολόγηση και όλα τα εφόδια που προσφέρει ο Χριστός μέσω της Εκκλησίας για να γίνει άγιος ο άνθρωπος.

Έτσι, ο ίδιος ο Χριστός έδωσε εντολή στους μαθητές Του και κατ’ επέκτασιν σε όλους μας να διαδίδουμε το μήνυμά Του σε όλους τους λαούς – να μιλάμε για το Χριστό και την Eκκλησία Του σε όλους τους ανθρώπους, για να σωθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι (η εντολή αυτή υπάρχει στο τέλος του κατά Ματθαίον ευαγγελίου). Αυτό μόνο μπορούμε να ξέρουμε με σιγουριά. Επιθυμία και αγώνας μας είναι να σωθούν όλοι οι άνθρωποι.

Ε) Δεν πρέπει να μας βασανίζει η αγωνία για το πότε θα γίνει η Δευτέρα Παρουσία. Θα γίνει όταν έρθει η ώρα της, κατά την αλάνθαστη κρίση και σοφία του Θεού. Ό,τι κι αν κάνουμε, δεν πρόκειται να μάθουμε τη χρονολογία. Ο Κύριος αρνήθηκε να την αποκαλύψει ακόμη και στους ίδιους τους μαθητές Του (Ματθ. 24, 36).

Τόνισε όμως ότι -παρόλο που θα υπάρχουν σημάδια- η στιγμή εκείνη θα έρθει ενώ δεν την περιμένουμε και ότι πρέπει να είμαστε πάντα έτοιμοι.

Να επισημάνουμε εδώ ότι ακόμη κι αν η Δευτέρα Παρουσία γίνει μετά από αιώνες, σίγουρα η δική μας προσωπική συνάντηση με το Θεό δε θ’ αργήσει. Μετά από μικρό ή μεγάλο χρονικό διάστημα θα κοιμηθούμε – όχι για να ξυπνήσουμε το πρωί, αλλά για να ξυπνήσει η ψυχή μας στην πορεία προς τον

ουρανό! Τότε θα συναντήσουμε το Θεό, δηλαδή το Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό, και πρέπει να είμαστε έτοιμοι. Αυτή είναι η προσωπική μας Δευτέρα Παρουσία και πρέπει, να έχουυμε στο χέρι το εισιτήριο, δηλαδή την πίστη, την ταπείνωση και την αγάπη μας προς όλο τον κόσμο, ακόμη και προς τους εχθρούς μας, όπως μας ζήτησε και μας δίδαξε ο Χριστός.

Το θέμα της Δευτέρας Παρουσίας είναι τεράστιο και έχει κι άλλα επιμέρους ζητήματα, που δεν υπάρχει χώρος να τα θίξουμε εδώ. Παρακαλούμε να διαβάσετε, αδελφοί, το βιβλίο Θάνατος, Ανάσταση και αιώνια ζωή, από τις εκδόσεις «Ετοιμασία» της Ιεράς Μονής Καρέα, στην Αθήνα, ή το βιβλίο Η ζωή μετά τον θάνατο, του μητροπολίτη Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου Ιερόθεου Βλάχου. Aπό τέτοια βιβλία μπoρείτε να πληροφορηθείτε όσα διδάσκει ο Χριστός στο ευαγγέλιο, αλλά και οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανικού αγώνα, για τα σοβαρά αυτά ζητήματα. Εξάλλου, τόσα διαβάζουμε – ας διαβάσουμε και κάτι που θα μας βοηθήσει να βρούμε το δρόμο για το αιώνιο σπίτι μας…



του Θεολόγου, Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη

Ορθόδοξες Ἃπαντήσεις, Απρίλιος 2014



Share
Facebook Twitter Google + LinkedIn

Κυριακή πριν από τη γέννηση του Χριστού (Ματθ. 1, 1-25)
18 Δεκεμβρίου 2016


Απόστολος Κυριακής:Όποιος ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τί σημαίνει χριστιανικὴ ζωή

Ethismos 15 Νοεμβρίου 2015 at 12:33 πμ
Πάνω στο αρκετά γενικό «Βλέπουμε ότι σε όλες τις θρησκείες υπάρχουν καλοί και ταπεινοί άνθρωποι. Όμως στις διάφορες θρησκείες, έξω από την Ορθοδοξία, υπάρχουν επίσης και διδασκαλίες που ανακατεύουν την αλήθεια και το ψέμα, καθώς επίσης και λατρείες σε, «θεούς» σκληρούς, επικίνδυνους και σκοτεινούς. Όλα αυτά σίγουρα επηρεάζουν τη σωτηρία των ανθρώπων.» θέλω να παραθέσω το εξής.

http://stwmenkalws.blogspot.gr/2012/03/ ... st_29.html

Μην ξεχνάμε που πήγαιναν οι καλοί και δίκαιοι άνθρωποι της παλαιάς διαθήκες


Τελευταίες Δημοσιεύσεις
«Τοῦ δέ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἧν…» (Ματθ., κεφ α’, στ.18)
Κυριακή πριν από τη γέννηση του Χριστού (Ματθ. 1, 1-25)
Απόστολος Κυριακής:Όποιος ζεῖ μακριὰ ἀπὸ τὸν Θεό, δὲν μπορεῖ νὰ καταλάβει τί σημαίνει χριστιανικὴ ζωή
Θαυμαστή ωφέλιμη διήγηση για την απλότητα της καρδίας

Αγία Γραφή

Ερωτήσεις – Απαντήσεις
Έχουν οι Άγγελοι το «αυτεξούσιο»; Αν ναι, τότε ποιος μας λέει ότι δεν συνεχίζουν, κάποιοι να θέλουν να αποστατήσουν και να ακολουθήσουν τον Εωσφόρο;
Ποιές είναι οι δέκα εντολές;
15 Νοεμβρίου. Νηστεία των Χριστουγέννων. Πότε, γιατί και πώς;
Ποιά είναι και τι είναι τα Λειτουργικά βιβλία της εκκλησία μας;
Υπάρχει στην ορθόδοξη μας παράδοση "εικόνα της Αναστάσεως";
Η Μαρία η Μαγδαληνή, ο ‘αλλοιωμένος’ Ιησούς, ο Μ. Κωνσταντίνος και τα γνωστικά ‘ευαγγέλια’ στον Κώδικα ντα Βίντσι
(c) orthodoxanswers.gr Το παρόν site είναι αφιερωμένο στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό και στην υπερευλογημένη
Με την χάρη του Τριαδικού Θεού οι "Ορθόδοξες Απαντήσεις" βρίσκονται στο διαδίκτυο από το 2006.
 #124214  από Κώστας
 Σάβ Δεκ 24, 2016 5:55 pm
Δεν μου έδωσες καμία , έστω και υποκειμενική, απάντηση στα ερωτήματά μου. Βέβαια δεν είσαι υποχρεωμένη να το κάνεις και φυσικά δεν είναι υποτιμητικό να μην είσαι σε θέση. Το να παραθέτεις όμως άσχετη με τα ερωτήματα θεματολογία την οποία μάλιστα ασπάζεσαι επειδή απλά το είπε ο Χριστός ή κάποιοι άγιοι που οι άνθρωποι τους βάπτισαν έτσι, λέγεται δογματισμός. Φυσικά και είναι πολύ ωραίο να πιστεύεις σε κάτι γιατί η πίστη δίνει δύναμη. Αυτό όμως είναι κάτι που μπορεί να επιτευχθεί και με πίστη που διαφοροποιείται από τα χριστιανικά ιδεώδη. Πίστη δεν σημαίνει και τυφλή αποδοχή. Κι΄ αν ακόμη ισχυρίζεσαι πως έχεις μελετήσει και κατόπιν έχεις αποδεχθεί, αυτό δεν σημαίνει πως η μελέτη σου έχει περαιωθεί. Στη ζωή, συνεχώς προκύπτουν πληροφορίες και νέα στοιχεία, που οφείλουμε να αξιολογούμε και τα οποία πολλές φορές μας κάνουν να αναθεωρούμε τις απόψεις μας. Πρόσεξε να ΑΝΑΘΕΩΡΟΥΜΕ όχι να εγκαταλείπουμε. Σε καμία περίπτωση δεν επιδιώκω να σε πείσω να πάψεις να πιστεύεις. Αν και «Διαφωνώ με αυτά που λες, θα υπερασπιστώ μέχρι τέλους το δικαίωμα σου να τα λες»* Βολταίρος .

* ελαφρά παραφρασμένο προκειμένου να προσαρμοστεί στη συζήτηση