Μια ιστορία που μου διηγήθηκε ένας άνθρωπος το 2003, πριν διαγνωστώ με την ταμπέλα "Απομυελυνωτική νόσο επιθετικής μορφής" με στιγμάτισε και θα με στιγματίζει όλη μου την Ζωή.
Κάποτε ήταν ένα αντρόγυνο. Η γυναίκα έπασχε από μια επιθετικής μορφής καρκίνο, και στα τελευταία στάδια της νόσου, ο άντρας μην έχοντας άλλες επιλογές και λόγο της φρίκης που ζούσε, αποφάσισε να επισκεφτεί το Άγιο Όρος και συγκεκριμένα έναν μοναχό, τον Πάτερ Παΐσιο που ήταν τότε πολύ γνωστός για την Πνευματικότητά του.
Τον ρώτησε ο άντρας τρομαγμένος και φοβισμένος.
"Πάτερ χάνω την γυναίκα μου, είναι θέμα ημερών, σε παρακαλώ βοήθησέ μας, δοκιμάσαμε τους καλύτερους γιατρούς, τα καλύτερα φάρμακα, η γυναίκα μου χειροτερεύει ραγδαία, τι μπορώ άλλο να κάνω;;
Και ο Πάτερ απάντησε.
"Είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε. Θυσίασε το μεγαλύτερο πάθος που έχεις για την γυναίκα σου. Ποιό είναι το μεγαλύτερο πάθος σου;;
Και απάντησε με απορία ο άντρας.
"Καπνίζω Πάτερ μου, καπνίζω πολύ."
"Έ τότε θυσίασε το πάθος σου αυτό για να γίνει καλά η γυναίκα σου",
απάντησε ο ΄Πάτερ.
Αμέσως λοιπόν ο άντρας είπε "δεν θα ξανακαπνίσω, γιατί θέλω να γίνει καλά η γυναίκα μου". Και γυρνώντας πίσω στην γυναίκα του ήταν ένας διαφορετικός άνθρωπος, πλέον άκαπνος, έχοντας με πολύ δύναμη και αγάπη για την γυναίκα του ξεριζώσει το μεγαλύτερό του πάθος.
Η μέρες πέρναγαν, και η γυναίκα από ουρλιαχτά των πόνων, άρχιζε κάθε μέρα να νιώθει πιο ανάλαφρη πιο δυνατή. Η φρικτοί πόνοι αντικαταστάθηκαν με αίσθηση γαλλήνης και δύναμης. Ο άντρας γνωρίζοντας τον λόγο έμεινε άφωνος. Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα η γυναίκα γύρισε σπίτι της. Οι γιατροί, είχαν χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Που πήγε ο καρκίνος ρώταγαν;; Οι εξετάσεις καθαρές, η γυναίκα καλά, και ο άντρας ευγνώμον για την ευλογία του Πάτερ.
Πέρασε καιρός που το αντρόγυνο ζούσε την Ζωή με περίσσια Χαρά και Αγάπη. Για την ακρίβεια πέρασαν 10 χρόνια.
Ήταν μια κακιά στιγμή όταν αποφάσισε ο άντρας να ξαναφέρει το τσιγάρο στο στόμα του, και έτσι έπραξε έχοντας ξεχάσει αυτήν την απίστευτη εμπειρία της Ζωής με την γυναίκα του.
Η γυναίκα του πέθανε μετά από λίγε μέρες, από επιθετικής μορφής καρκίνο.
Αυτή η ιστορία έμελλε να μου δημιουργήσει την εξής ερώτηση: Εάν ο άντρας μπόρεσε να γιατρέψει την γυναίκα του, για φαντάσου εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μετά την διάγνωσή μου το 2004 είχα την ακατανίκητη δύναμη να προσπαθήσω !!! Άρχισα να ανασκαλίζω βαθιά τον εαυτό μου να βρω ποιό κακό πάθος μπορώ να θυσιάσω ώστε να γίνω καλύτερα. Ξεκίνησα από το κάπνισμα, συνέχισα ξεριζώνοντας το πάθος μου με τα βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια και κάποια άλλα πάθη όπως το να τρώω τα νύχια μου, όλα στον βωμό να γίνω καλύτερα στην υγεία μου. Σιγά σιγά έζησα το απίστευτο. Η πάθηση μου φερόταν πιο γλυκά, οι υποτροπές γίνονταν ελαφριές. Όλες οι αλλαγές σε πληρη συνάρτηση με τον έμπρακτο Στόχο μου να γίνομαι καλύτερα. Κάθε χρόνο και καλύτερα, σε σημείο που με εμπόδιζαν ακόμα και τα φάρμακα, τα οποία και αναγκάστηκα να κόψω για να συνεχίσω την πορεία μου προς την θεραπεία !
Χωρίς Στόχο δεν λειτουργεί το παραπάνω μου βιώμα. Χωρίς να Αναλάβουμε πληρως την ΕΥΘΥΝΗ εμείς δεν μπορούμε να επικεντρώσουμε 100% οποιαδήποτε θυσία μας για να γίνουμε καλύτερα.
Η πάθηση Θεραπεύεται όσο είναι νωρίς και δεν πετρώσουμε σαν προσωπικότητες και συνήθειες. Είναι στο δικό μας ΧΕΡΙ ! Κανένα φάρμακο, κανένας γιατρός δεν μπορεί να μας γιατρέψει αν εμείς δεν το του επιτρέψουμε. Γνωρίζω προσωπικά περιπτώσεις 100% ίασης, και θέλω να ζήσω το ίδιο. Τόσα χρόνια την κράταγα γιατί την χρειαζόμουν. Τώρα ποιά δεν την χρειάζομαι. Θέλω να Ζήσω, Θέλω να Αγαπήσω, Θέλω να Σοφέψω, Θέλω να Δυναμώσω, Θέλω να Μοιρήσω, Θέλω να Γευτώ, Να Αισθανθώ και να Ακούσω ! ΝΑ ΖΗΣΩ !!!
Οι Σκέψεις και η Συνειδητότητά μας δομούν το Υλικό μας Σώμα.
Στοχεύστε στην καλύτερη Υγεία και δώστε Δύναμη σε αυτό τον Στόχο θυσιάζοντας κάποιο κακό σας πάθος.
Πιστέψτε την πορεία προς την ίαση με Πίστη, Τόλμη και Υπομονή. Απαιτήστε την εάν την Θέλετε Πραγματικά. Πως; Βρέθηκε ένας άνθρωπος να μου εξηγήσει πως.
«Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας»
Στάθης.
Κάποτε ήταν ένα αντρόγυνο. Η γυναίκα έπασχε από μια επιθετικής μορφής καρκίνο, και στα τελευταία στάδια της νόσου, ο άντρας μην έχοντας άλλες επιλογές και λόγο της φρίκης που ζούσε, αποφάσισε να επισκεφτεί το Άγιο Όρος και συγκεκριμένα έναν μοναχό, τον Πάτερ Παΐσιο που ήταν τότε πολύ γνωστός για την Πνευματικότητά του.
Τον ρώτησε ο άντρας τρομαγμένος και φοβισμένος.
"Πάτερ χάνω την γυναίκα μου, είναι θέμα ημερών, σε παρακαλώ βοήθησέ μας, δοκιμάσαμε τους καλύτερους γιατρούς, τα καλύτερα φάρμακα, η γυναίκα μου χειροτερεύει ραγδαία, τι μπορώ άλλο να κάνω;;
Και ο Πάτερ απάντησε.
"Είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε. Θυσίασε το μεγαλύτερο πάθος που έχεις για την γυναίκα σου. Ποιό είναι το μεγαλύτερο πάθος σου;;
Και απάντησε με απορία ο άντρας.
"Καπνίζω Πάτερ μου, καπνίζω πολύ."
"Έ τότε θυσίασε το πάθος σου αυτό για να γίνει καλά η γυναίκα σου",
απάντησε ο ΄Πάτερ.
Αμέσως λοιπόν ο άντρας είπε "δεν θα ξανακαπνίσω, γιατί θέλω να γίνει καλά η γυναίκα μου". Και γυρνώντας πίσω στην γυναίκα του ήταν ένας διαφορετικός άνθρωπος, πλέον άκαπνος, έχοντας με πολύ δύναμη και αγάπη για την γυναίκα του ξεριζώσει το μεγαλύτερό του πάθος.
Η μέρες πέρναγαν, και η γυναίκα από ουρλιαχτά των πόνων, άρχιζε κάθε μέρα να νιώθει πιο ανάλαφρη πιο δυνατή. Η φρικτοί πόνοι αντικαταστάθηκαν με αίσθηση γαλλήνης και δύναμης. Ο άντρας γνωρίζοντας τον λόγο έμεινε άφωνος. Μετά από σύντομο χρονικό διάστημα η γυναίκα γύρισε σπίτι της. Οι γιατροί, είχαν χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Που πήγε ο καρκίνος ρώταγαν;; Οι εξετάσεις καθαρές, η γυναίκα καλά, και ο άντρας ευγνώμον για την ευλογία του Πάτερ.
Πέρασε καιρός που το αντρόγυνο ζούσε την Ζωή με περίσσια Χαρά και Αγάπη. Για την ακρίβεια πέρασαν 10 χρόνια.
Ήταν μια κακιά στιγμή όταν αποφάσισε ο άντρας να ξαναφέρει το τσιγάρο στο στόμα του, και έτσι έπραξε έχοντας ξεχάσει αυτήν την απίστευτη εμπειρία της Ζωής με την γυναίκα του.
Η γυναίκα του πέθανε μετά από λίγε μέρες, από επιθετικής μορφής καρκίνο.
Αυτή η ιστορία έμελλε να μου δημιουργήσει την εξής ερώτηση: Εάν ο άντρας μπόρεσε να γιατρέψει την γυναίκα του, για φαντάσου εμείς τι μπορούμε να κάνουμε για τον ίδιο μας τον εαυτό.
Μετά την διάγνωσή μου το 2004 είχα την ακατανίκητη δύναμη να προσπαθήσω !!! Άρχισα να ανασκαλίζω βαθιά τον εαυτό μου να βρω ποιό κακό πάθος μπορώ να θυσιάσω ώστε να γίνω καλύτερα. Ξεκίνησα από το κάπνισμα, συνέχισα ξεριζώνοντας το πάθος μου με τα βίαια ηλεκτρονικά παιχνίδια και κάποια άλλα πάθη όπως το να τρώω τα νύχια μου, όλα στον βωμό να γίνω καλύτερα στην υγεία μου. Σιγά σιγά έζησα το απίστευτο. Η πάθηση μου φερόταν πιο γλυκά, οι υποτροπές γίνονταν ελαφριές. Όλες οι αλλαγές σε πληρη συνάρτηση με τον έμπρακτο Στόχο μου να γίνομαι καλύτερα. Κάθε χρόνο και καλύτερα, σε σημείο που με εμπόδιζαν ακόμα και τα φάρμακα, τα οποία και αναγκάστηκα να κόψω για να συνεχίσω την πορεία μου προς την θεραπεία !
Χωρίς Στόχο δεν λειτουργεί το παραπάνω μου βιώμα. Χωρίς να Αναλάβουμε πληρως την ΕΥΘΥΝΗ εμείς δεν μπορούμε να επικεντρώσουμε 100% οποιαδήποτε θυσία μας για να γίνουμε καλύτερα.
Η πάθηση Θεραπεύεται όσο είναι νωρίς και δεν πετρώσουμε σαν προσωπικότητες και συνήθειες. Είναι στο δικό μας ΧΕΡΙ ! Κανένα φάρμακο, κανένας γιατρός δεν μπορεί να μας γιατρέψει αν εμείς δεν το του επιτρέψουμε. Γνωρίζω προσωπικά περιπτώσεις 100% ίασης, και θέλω να ζήσω το ίδιο. Τόσα χρόνια την κράταγα γιατί την χρειαζόμουν. Τώρα ποιά δεν την χρειάζομαι. Θέλω να Ζήσω, Θέλω να Αγαπήσω, Θέλω να Σοφέψω, Θέλω να Δυναμώσω, Θέλω να Μοιρήσω, Θέλω να Γευτώ, Να Αισθανθώ και να Ακούσω ! ΝΑ ΖΗΣΩ !!!
Οι Σκέψεις και η Συνειδητότητά μας δομούν το Υλικό μας Σώμα.
Στοχεύστε στην καλύτερη Υγεία και δώστε Δύναμη σε αυτό τον Στόχο θυσιάζοντας κάποιο κακό σας πάθος.
Πιστέψτε την πορεία προς την ίαση με Πίστη, Τόλμη και Υπομονή. Απαιτήστε την εάν την Θέλετε Πραγματικά. Πως; Βρέθηκε ένας άνθρωπος να μου εξηγήσει πως.
«Ἄνω σχῶμεν τὰς καρδίας»
Στάθης.
Walk as if you are kissing earth with your feet...