Αυτό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Κωνσταντίνα]

Ξανά..............

[Κώστας]

Δεν εξηγείς λιγάκι τι εννοείς για να μην πλατιάσουμε ανεξέλεγκτα τη συζήτηση.

[Κωνσταντίνα]

Δεν εξηγείς λιγάκι τι εννοείς για να μην πλατιάσουμε ανεξέλεγκτα τη συζήτηση.

Κώστα θα σου πω πώς ερμηνεύω αυτή την εικόνα.
Επειδή η εικόνα μου διαφέρει από τη "φυσιολογική" , άρα στη συνείδηση του όποιου άλλου, κάτι δυσάρεστο και ......"μακριά από μένα" (που λέει ο λαός), μπορεί να αποφασίσω να "κρύβομαι", επειδή με βλέπω με τα μάτια του.

Αν αποφασίσω όμως ότι δε με αφορά το φορτίο τού πώς με ερμηνεύει ο άλλος και βγω από την καταβόθρα της αυτολύπησης που ίσως έχω πέσει και εστιάσω στις δυνατότητές μου χωρίς κριτική, θα είναι όπως η γιαγιά στο αμαξίδιο που νιώθει μπαλαρίνα!!

[Κώστας]

Σίγουρα δεν είμαστε αλλά ούτε και μπορούμε να κάνουμε κάποια απ΄ αυτά που κάνουν άλλοι. Σκέψου όμως πόσες φορές βλέποντας κάποιον που μπορεί να κάνει κάποια πράγματα που δεν μπορείς εσύ, κατά βάθος δεν τον θεωρείς αξιολύπητο. Αξιολύπητο γιατί πάνω απ΄ όλα του λείπει η αυτογνωσία που τουλάχιστον εσύ διαθέτεις ουκ ολίγη. Η ζωή έχει τέλος για όλους τους ανθρώπους και απ΄ αυτό δεν εξαιρείται κανείς. Η συνείδηση του όποιου άλλου σε βλέπει διαφορετική (που σε τελική ανάλυση είσαι), τις περισσότερες φορές δεν καταφέρνει να δει τη δική του διαφορετικότητα. Αυτή που σε κάνει να σκέφτεσαι γι΄ αυτόν «μακριά από μας». Οι άνθρωποι κρίνονται από τις πράξεις τους και το κατά πόσο αυτές μπορούν ν΄ αφήσουν τα ορατά ίχνη τους στο μέλλον. Δεν κρίνονται από την ικανότητά τους να μπορούν να κάνουν ωραίες πιρουέτες και μόνον αυτές. Χρειάζεται και μυαλό, ορθή σκέψη και αυτογνωσία. Και σ΄ αυτό υπερέχεις παρασάγγας απ΄ αυτούς. Τι να τις κάνω τις πιρουέτες αν ανοίγει το στόμα και οι απέναντι μου κρατούν ομπρέλα για να προστατευτούν από την εξερχόμενη βλακεία του. Όχι, δεν χρειάζεται να έχεις καμία αυτολύπηση. Και μόνο ότι καταφέρνεις να νοιώθεις αλλά και να είσαι μπαλαρίνα πάνω στο καροτσάκι σου, σημαίνει ότι έχεις κερδίσει και εκτιμήσει το δώρο που σου δόθηκε. Τη ζωή! Αυτήν, που ο «μακριά από μας», δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει, ξοδεύοντάς την σπάταλα, ανούσια και απερίσκεπτα.

[Κωνσταντίνα]

....................................................................................................................Οι άνθρωποι κρίνονται από τις πράξεις τους και το κατά πόσο αυτές μπορούν ν΄ αφήσουν τα ορατά ίχνη τους στο μέλλον. Δεν κρίνονται από την ικανότητά τους να μπορούν να κάνουν ωραίες πιρουέτες και μόνον αυτές. Χρειάζεται και μυαλό, ορθή σκέψη και αυτογνωσία. ..................................................................................

[litsa]

εγώ δεν βλέπω καμία εικόνα... μόνο ένα τετραγωνάκι .....

[Κωνσταντίνα]

εγώ δεν βλέπω καμία εικόνα... μόνο ένα τετραγωνάκι .....

litsaki μου δεν ξέρω πώς γίνεται να ποστάρω τη φωτογραφία, να τη βλέπω να δημοσιεύεται και μετά να μπαίνει το τετραγωνάκι στη θέση της
Την ξαναβρήκα και τη δημοσιεύω εκ νέου

[litsa]

μεγάλη συζήτηση... συμφωνώ όμως μαζί σας!!

[Κώστας]

Όταν σου απάντησα δεν είχα δει την εικόνα γιατί δεν είχε δημοσιευθεί. Είδα μόνο τη λέξη "εικόνα" και σκέφτηκα τι να θέλει να πει η ποιήτρια!

[LL--MM]

Οι άνθρωποι κρίνονται από τις πράξεις τους και το κατά πόσο αυτές μπορούν ν΄ αφήσουν τα ορατά ίχνη τους στο μέλλον.
Δεν κρίνονται από την ικανότητά τους να μπορούν να κάνουν ωραίες πιρουέτες και μόνον αυτές. Χρειάζεται και μυαλό, ορθή σκέψη και αυτογνωσία.

Aφελής ερώτηση: ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ κρίνονται όλα αυτά τα ωραία;;; Και τι επίπτωση μπορεί να έχει αυτή η κρίση (ας πουμε, η δική μας) ΣΤΟ ΠΕΤΣΙ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΜΕΝΟΥ;;;
Τι νόημα έχει, τελικά, η κρίση αυτή; Τα ορατά ίχνη φαίνονται σε όσα δε μπορούμε να κάνουμε εμείς εξ αιτίας των εκάστοτε πράξεων αυτών. Και δεν πα να θέλω να βλέπω τον εαυτό μου ώς χορεύτρια, χαλάλι να μιλήσουμε με τον όποιο συνδικαλιστή έγινε προεδρος του τάδε ταμείου: Μας στήνει, αδιαφορώτας για το πως φτασαμε ώς εκεί και θεωρει ότι για τη διοίκηση, δεν πειράζει αν (δηλαδή, ΠΡΕΠΕΙ) να απορρίψει εμπεριστατωμένο αίτημα για ν'αποφασίσει η αφεντιά του αααν θα το "δεχτεί"... και μετά, στέλνουν προεκλογικά μηνύματα, τρομάρα τους...
Και ποιός έχασε το μυαλό του, την ορθή του σκέψη και την αυτογνωσία του, να τη βρούν κάτι τέτοιοι...

ΑΥΤΗ Η ΚΡΙΣΗ ΕΧΕΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ, όχι η δική μας...
Ωστόσο παραμένω στη γνώμη του Γουλιέλμου της Οράγγης: "Δε χρειάζεσαι ελπίδα για να πολεμάς, ούτε επιτυχία για να επιμένεις".
Ως γνωστό, το μόνο που κατάφερε αυτός, ήταν να κάνει πολλούς εχθρούς και να πεθάνει δολοφονημένος.

.