• Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ........

  • Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
 #105486  από ΧΡΗΣΤΟΣ 76
 Κυρ Αύγ 24, 2014 9:46 am
ΜΙΑ ΟΜΟΡΦΗ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ...

ΡΙΧΤΕ ΚΑΙ ΕΝΑ ΒΛΕΦΑΡΟ ΕΔΩ.........

 #105489  από LL--MM
 Κυρ Αύγ 24, 2014 10:54 am
Δεν κατάλαβα: Γίνεται ωραιότερη κι ευκολώτερη η ζωή επειδή άλλοι έχουν άλλα, σημαντικότατα βέβαια, προβλήματα από μας; τα'χουμε ξαναπεί αυτά και μπαίνουν στην "πνευματική προσέγγιση". Τη ρώτησες αυτήναν τι κάνει άμα φύγουν οι κάμερες;
Ξανά, μάναμ' τα ίδια... viewtopic.php?f=44&t=3341 viewtopic.php?f=10&t=1047&start=190

Το τι κάνουμε εμείς για να ευκολύνει η ζωή των γύρω μας είναι σημαντικότερο.
 #105497  από Κωνσταντίνα
 Κυρ Αύγ 24, 2014 2:19 pm
Μήπως η ζωή δεν είναι ωραία;;; :smile-thinking:

Ποτέ δε συμπάθησα την κλάψα, δε μου ταίριαξε η μιζέρια και οι άνθρωποι που υπερβαίνουν τα όριά τους, με συγκινούν και με εμπνέουν.Και βέβαια τους περισσότερους :smile-nod:

Δεν με ενδιαφέρει αν βρήκαν τρόπο να εκθέτουν την υπέρβαση της αναπηρίας τους, για να βγάλουν χρήματα.Χαίρομαι για την επιλογή τους να το κάνουν, επειδή στάθηκε κίνητρο για να βγουν από τον τάφο :confusion-waiting:
Το βέβαιο είναι, κι αυτό δε μειώνει την αξία τους, στην γλάστρα είναι ο ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ :smile-flower:

Πάρα πολλοί ανήμποροι δεν καταφέρνουν να εξαντλήσουν την επιλογή που έχουν, (επειδή πάντα έχουν επιλογές).
Δεν αξίζουν όλοι αυτοί που τα κατάφεραν μια διάκριση, όπως γίνεται στον κόσμο των σωματικά ικανών;;;

Έχω την εντύπωση ότι θαυμάζουμε τα επιτεύγματα των αρτιμελών πιο άκριτα :smile-thinking:
Το αν έχουν πάρει αναβολικά προκειμένου να σπάσουν το ρολόι ή τον πόνο ή τον κόπο :smile-muscle: .
Το ότι έχουν πάρει επιχορηγήσεις για να βρουν την πενικιλλίνη, ή το γονίδιο του καρκίνου του μαστού :smile-flower: .
Το ότι είναι προικισμένοι με το γονίδιο της ευφυίας :smile-clapping:
Το ότι νιώθουν ανιδιοτελή αγάπη για τους άλλους :smile-flower: κτλ
Όλοι αυτοί βραβεύονται και βρίσκονται κάποιοι πολύ ψηλά στη συνείδησή μας :smile-sun:

Μέσα σε ένα forum που η αναπηρία και δίνει και παίρνει, ανάπηροι άνθρωποι που εκθέτουν μπροστά στην κάμερα τη δύσκολη ζωή τους που την κάνουν να μοιάζει κοινότοπη, ψάχνουμε την παγίδα :ugeek:
Γιατί ρε συνάδελφοι, τί δεν μας κάθεται καλά;;;; :smile-sadsmile:
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος Κωνσταντίνα την Δευ Αύγ 25, 2014 11:21 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
 #105506  από LL--MM
 Κυρ Αύγ 24, 2014 3:12 pm
Κωνσταντίνα έγραψε:Nick για σένα :smile-thinking:

Αν νομίζεις ότι είσαι έτοιμος να σταυρωθείς, αλλά έχεις ένα ελάχιστο ίχνος αμφιβολίας ...
... φεύγε και σώζου.
Αν δεν είσαι έτοιμος να ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου πάνω στο σταυρό
(με τη βοήθεια του Θεού)...
...φεύγε και σώζου.
Αν είσαι απόλυτα πεπεισμένος ότι είσαι έτοιμος για κάθε θυσία, και πάλι ...
... φεύγε και σώζου.

Αν παραμένεις σε μια δύσκολη σχέση επειδή φοβάσαι να αντιμετωπίσεις την οδύνη του χωρισμού ... είναι πιθανόν να αντιμετωπίζεις την οδύνη της σχέσης μια ολόκληρη ζωή.


http://psyche.gr/engagement.htm

υγ όσο συνεχίζει τη μαστούρα, δεν έχεις πολλά περιθώρια να φτιάξει η κατάστασή του :smile-nod:
υγ1 τρομάζω με το θάρρος που πήρα να σου πω όλα αυτά, αλλά νιώθω ότι αδικείσαι και είναι κρίμα.
υγ2 οι ασθενείς γινόμαστε και θύτες :smile-devil:

Αυτή η συμβουλή, εμένα, (και απολύτως αρξάρτητα από την αντίδραση της Nick.) δε μου κάθεται καθόλου καλά, απλούστατα... δίπλα σ'ενα θαυμασμό "από τόσο μακριά" για τη φωκομελή κοπέλα. Κι η ίδια η Nick. κι ο άντρας της έκαναν τεράστιες προσπάθειες (που τελικά, απέδωσαν χάρη στην επιμονή κι ιδίως, στην υπομονή της): Τι θα είχε γίνει αν "είχε φύγει να σωθεί";;; Ό κόσμος όλος "αδικείται και είναι κρίμα", όταν όμως ο "κόσμος" κάνει τα κατά συνείδηση, γιατί πρέπει να ωθείται στην αντίθετη κατεύθυνση;

Το τι κάνουμε εμείς για να ευκολύνει η ζωή των γύρω μας είναι σημαντικότερο.
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος LL--MM την Κυρ Αύγ 24, 2014 4:11 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
 #105508  από Κωνσταντίνα
 Κυρ Αύγ 24, 2014 4:11 pm
LL--MM έγραψε:
Κωνσταντίνα έγραψε:Nick για σένα :smile-thinking:

Αν νομίζεις ότι είσαι έτοιμος να σταυρωθείς, αλλά έχεις ένα ελάχιστο ίχνος αμφιβολίας ...
... φεύγε και σώζου.
Αν δεν είσαι έτοιμος να ζήσεις την υπόλοιπη ζωή σου πάνω στο σταυρό
(με τη βοήθεια του Θεού)...
...φεύγε και σώζου.
Αν είσαι απόλυτα πεπεισμένος ότι είσαι έτοιμος για κάθε θυσία, και πάλι ...
... φεύγε και σώζου.

Αν παραμένεις σε μια δύσκολη σχέση επειδή φοβάσαι να αντιμετωπίσεις την οδύνη του χωρισμού ... είναι πιθανόν να αντιμετωπίζεις την οδύνη της σχέσης μια ολόκληρη ζωή.


http://psyche.gr/engagement.htm

υγ όσο συνεχίζει τη μαστούρα, δεν έχεις πολλά περιθώρια να φτιάξει η κατάστασή του :smile-nod:
υγ1 τρομάζω με το θάρρος που πήρα να σου πω όλα αυτά, αλλά νιώθω ότι αδικείσαι και είναι κρίμα.
υγ2 οι ασθενείς γινόμαστε και θύτες :smile-devil:

Αυτή η συμβουλή, εμένα, (και απολύτως αρξάρτητα από την αντίδραση της Nick.) δε μου κάθεται καθόλου καλά, απλούστατα... δίπλα σ'ενα θαυμασμό "από τόσο μακριά" για τη φωκομελή κοπέλα. Κι η ίδια η Nick. κι ο άντρας της έκαναν τεράστιες προσπάθειες (που τελικά, απέδωσαν): Τι θα είχε γίνει αν "είχε φύγει να σωθεί";;; Όλος ο κόσμος "αδικείται και είναι κρίμα", όταν όμως ο "κόσμος" κάνει τα κατά συνείδηση, πρέπει να ωθείται στην αντίθετη κατεύθυνση;
Κασσάνδρα μου από την τολμηρή μου δημοσίευση περίμενα να θιγεί η Nick :think:
Ξαναδιάβασε την βιογραφική περιγραφή της Nick στο "χρήση ινδικής κάναβης". :smile-lipssealed:
Βεβαίως και χάρηκα για την επιτυχή έκβαση του αγώνα τους.Αν η Nick δεν κατάφερνε τελικά το θετικό, δε θα ήταν άδικο να ξοδέψει την μοναδική ευκαιρία στη ζωή, πλάι σε κάποιον που φοβάται να ζήσει;;Το φεύγε και σώζου δεν αφορούσε τη δυσκολία του από τη σκπ, αλλά την εξάρτησή του από την ινδική κάναβη.
Κι από πότε οι ασθενείς είμαστε τα κακόμοιρα θύματα της ζωής :smile-angel: Έχω γνωρίσει τρωκτικά συμπάσχοντες....... :smile-nod:
Η Nick είναι μια δυνατή γυναίκα, που όπως φαίνεται πατάει γερά στη γη :smile-yes: Διαβάζοντας την περιγραφή της στο τόπικ, όμως θύμωσα για λογαριασμό της και μπαίνοντας στα παπούτσια της, την εκλιπάρησα να μην το ξανακάνει αυτό στον εαυτό της.
Όταν ο κόσμος κάνει τα κατά συνείδηση και είναι καλά μ' αυτό, τότε η ζωή σου δεν πάει στράφι, αλλά γίνεται κίνητρο σωτηρίας του άλλου και αποκτά σπουδαίο νόημα.

Θα σας πω μια ιστορία που πριν πολλά χρόνια (έφηβη), συνέβει στη φίλη μου η οποία ήταν πολύ θρήσκα.Θέλησε να διακόψει το δεσμό που είχε με το αγόρι της και εκείνος τυφλά ερωτευμένος, της έλεγε ότι θα αυτοκτονήσει αν φύγει :shock:
Ως ενοχική χριστιανή που ήταν, πήγε να εξομολογηθεί στον πάτερ Τιμόθεο Κιλίφη (τον ΑΕΚτζή), στη μονή Πεντέλης.
Η απάντηση βεβαίως του συγχωρεμένου πια πατέρα Τιμόθεου, ήταν -να αυτοκτονήσει παιδί μου!!
υγ δεν αυτοκτόνησε :liar: (ευτυχώς).
 #105511  από neroxytis
 Κυρ Αύγ 24, 2014 4:39 pm
Προσωπικά βρίσκω το βίντεο εμετικό, για αυτό παρακολούθησα ελάχιστο. Τη συγχαίρω που προσαρμόστηκε στην αναπηρία της, την αποστρέφομαι που το προέβαλε. Είναι ένας αχαρακτήριστος συνδυασμός "Χαίρε που ψόφησε η κατσίκα του γείτονα" και "Αφού το κοριτσάκι μπορεί, ΕΣΥ φταις ανάπηρε που δεν προσπαθείς αρκετά". Dislike του κερατά!
 #105514  από Κωνσταντίνα
 Κυρ Αύγ 24, 2014 4:53 pm
neroxytis έγραψε:Προσωπικά βρίσκω το βίντεο εμετικό, για αυτό παρακολούθησα ελάχιστο. Τη συγχαίρω που προσαρμόστηκε στην αναπηρία της, την αποστρέφομαι που το προέβαλε. Είναι ένας αχαρακτήριστος συνδυασμός "Χαίρε που ψόφησε η κατσίκα του γείτονα" και "Αφού το κοριτσάκι μπορεί, ΕΣΥ φταις ανάπηρε που δεν προσπαθείς αρκετά". Dislike του κερατά!
Και βέβαια Χάρη όπως φαίνεται, αποστρεφόμαστε το μη φυσιολογικό(και το φοβόμαστε :smile-worried: ), ...να τρώει με τα πόδια :puke-huge:
Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να προσδώσω στο συγκεκριμένο το, -χαίρομαι που τουλάχιστον έχω χέρια κι ας μην περπατάω και όχι το -μπράβο κοριτσάρα μου με τη μαγκιά σου!!
Τώρα το αν φταίω εγώ η ανάπηρη δεν ξέρω, έχω όμως την ατάκα και θέση- αυτά μπορώ!! :smile-nod:
 #105515  από neroxytis
 Κυρ Αύγ 24, 2014 6:42 pm
Ούτε αποστρέφομαι ούτε φοβάμαι το μη φυσιολογικό. Ούτε και το θαυμάζω όμως. Αυτό που λέω είναι να κρατήσει ο καθένας τη μαγκιά του για την πάρτη του. Και αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι από πού και ως που η ζωή είναι ωραία επειδή κάποια συνάνθρωπός μας δεν έχει άνω άκρα. Για κάθε τι χειρότερο υπάρχουν εκατομμύρια καλύτερα παραδείγματα και μου αρέσει να επικεντρώνομαι σε αυτά. Το θεωρώ πιο έντιμο και αξιοπρεπές.

Αυτό που επίσης με αηδιάζει είναι ότι πιθανόν κάποιος likeοζητιάνος δημοσιογράφος αποφάσισε να κερδίσει πόντους εκμεταλλευόμενος τα προβλήματα της προβαλομένης κυρίας.
 #105517  από LL--MM
 Κυρ Αύγ 24, 2014 10:10 pm
Κωνσταντίνα έγραψε:Κασσάνδρα μου από την τολμηρή μου δημοσίευση περίμενα να θιγεί η Nick :think:
Συγγνώμη, Κωνστανίνα μου, εγώ δε θίχτηκα προσωπικά, αλλά κρατάω την έντονη αίσθηση (ελπίζω λανθασμένη) ότι στα άτομα που «κάνουν ότι μπορούν» δίνεται η συμβουλή «να τα παρατήσουν» ενώ τα «μακρινά θέματα» για τα οποια δε χρειάζεται να κάνουμε τίποτα άλλο, είναι περισσότερο πιασσάρικα. Τολμώ επίσης να θυμίσω το τελευταίο ποστ της Nick. Και πως τελειώνει...

Ξαναδιάβασε την βιογραφική περιγραφή της Nick στο "χρήση ινδικής κάναβης". :smile-lipssealed:
Την είχα διαβάσει είναι καιρός, είχαμε ανταλλάξει παλαιότερα ΠΜ, κι όταν ανέβηκα στη Θεσσαλονίκη προ μηνός, της πρότεινα να πάμε για καφέ: Χάρηκα πολύ που ήρθαν κι οι δύο και τα ειπαμε ένα πρωΐ πριν πανε για μπάνιο.

Βεβαίως και χάρηκα για την επιτυχή έκβαση του αγώνα τους. Αν η Nick δεν κατάφερνε τελικά το θετικό, δε θα ήταν άδικο να ξοδέψει την μοναδική ευκαιρία στη ζωή, πλάι σε κάποιον που φοβάται να ζήσει;;
Φύτεψαν το "ΑΝ" και δε φύτρωσε, ευτυχώς.

Το φεύγε και σώζου δεν αφορούσε τη δυσκολία του από τη σκπ, αλλά την εξάρτησή του από την ινδική κάναβη.
Δεν είναι πρόθεσή μου να εκφραστώ για οτιδήποτε τους αφορά τους φίλους αυτούς: Αλλά οι αρρώστιες κι οι δυσκολίες γενικά δε μπαίνουν σε κουτακια: Στων ανθρώπων μας και στο δικό μας πετσί τις βλέπουμε. Όσο πιο πολλές είναι, το βάρος αθροίζεται στον καθένα μας, συχνά δυσανάλογα, και, κατ'επέκταση, και στους "οικείους" μας.

Κι από πότε οι ασθενείς είμαστε τα κακόμοιρα θύματα της ζωής :smile-angel: Έχω γνωρίσει τρωκτικά συμπάσχοντες....... :smile-nod:
Αναμφίβολο ότι υπάρχουν απ'όλα, και η ζωή κάθε άλλο παρά ρόδινη είναι, ακόμα και γι αυτούς. Σε βεβαιώ πάντως πως δεν τίθεται θέμα τρωκτικού εδώ.

Η Nick είναι μια δυνατή γυναίκα, που όπως φαίνεται πατάει γερά στη γη :smile-yes:
Και η δυνατότερη γυναίκα (αλλά κι οι άντρες που το παίζουν συχνά "παιδιά") έχουν ανάγκη να πάρουν μιαν ανάσα σε δύσκολες στιγμές. Κι απ'αυτές έχουμε όλοι πολλές...

Διαβάζοντας την περιγραφή της στο τόπικ, όμως θύμωσα για λογαριασμό της και μπαίνοντας στα παπούτσια της, την εκλιπάρησα να μην το ξανακάνει αυτό στον εαυτό της.
Τα πράγματα είναι πάντα πιο περίπλοκα απ'όσο φαίνονται, ακόμα και για μας τους ίδιους, όσο είμαστε σε τέτοιες καταστάσεις.

Όταν ο κόσμος κάνει τα κατά συνείδηση και είναι καλά μ' αυτό, τότε η ζωή σου δεν πάει στράφι, αλλά γίνεται κίνητρο σωτηρίας του άλλου και αποκτά σπουδαίο νόημα.
Ίσως κακώς χρησιμοποίησα τη λέξη "συνείδηση": κι είναι δυσκολότερο κι ιδιαίτερα επίπονο όταν πρόκειται για τη ζωή με το "έτερο μισό" και το παιδί σου :romance-lovestory: Πρόκειται περισσότερο για την καθημερινή επιβίωση. Η σωτηρία και το νόημα βρίσκονται στο αποτέλεσμα αυτό.

Θα σας πω μια ιστορία που πριν πολλά χρόνια (έφηβη), συνέβει στη φίλη μου η οποία ήταν πολύ θρήσκα.Θέλησε να διακόψει το δεσμό που είχε με το αγόρι της και εκείνος τυφλά ερωτευμένος, της έλεγε ότι θα αυτοκτονήσει αν φύγει :shock:
Ως ενοχική χριστιανή που ήταν, πήγε να εξομολογηθεί στον πάτερ Τιμόθεο Κιλίφη (τον ΑΕΚτζή), στη μονή Πεντέλης.
Η απάντηση βεβαίως του συγχωρεμένου πια πατέρα Τιμόθεου, ήταν -να αυτοκτονήσει παιδί μου!!
υγ δεν αυτοκτόνησε :liar: (ευτυχώς).
Aχ, αυτές οι αυτοκτονιες! Κι η κορη του Νταγιάν απείλησε τον Κακογιάννη, αυτός την αγνόησε, εκείνη γύρισε στο Ισραήλ, πήρε έναν Ισραηλινό, έκαναν δυό γιούς, κι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς ...όπως ζουμε.

Αλλά εδώ δεν πρόκειται για το ζευγάρι των φίλων μας καθ'αυτό, αλλά για το ότι κατάφεραν, μαζί, να κερδίσουν αυτήν τη μάχη: Ανέφερα τη Nick. "ως άτομο που κάνει ότι μπορεί σε τέτοιες καταστάσεις" και που δεν τα παράτησε, ενώ είμαι πολύ πιο διστακτική για τους στείρους θαυμασμούς (σε φωκομελείς ή σε οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα) όταν βαριώμαστε να κάνουμε πράγματα εφικτά, κοντινά, που θα μπορούσαν να αποδειχθούν πολύ πιο χρήσιμα....
Δε μίλησα για τα ανέφικτα, ούτε κάν για δύσκολα, όπως εδώ, απλά, για τις δυνατότητες –τις λίγες, εκείνες που μας απομένουν... Γιατί κανένας δεν κάνει τίποτα γι’αυτές;

Ούτε είναι θέμα του "μη φυσιολογικού", όπως λέει σωστά κι ο Νεροχύτης. Είναι θέμα του τι κάνουμε με τα λίγα που έχουμε για να περιοριστουν όσα θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει εμείς: Και τα εντυπωσιακά "μη φυσιολογικά" δεν καθιστούν αιτία για να μην γίνονται τ'απειροελάχιστα... :confusion-shrug:
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος LL--MM την Κυρ Αύγ 24, 2014 11:55 pm, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
 #105519  από ΧΡΗΣΤΟΣ 76
 Κυρ Αύγ 24, 2014 10:36 pm
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ... Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΑ....

Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΟΜΟΡΦΗ.....
ΓΕΜΑΤΗ ΑΠΟ ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ....
ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ ΜΟΥ ΜΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΠΕΤΑΜΕ ΣΤΑ ΣΥΝΕΦΑ....
.ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΤΣΑΚΙΖΟΥΝΕ ΣΤΑ ΔΥΟ.....
ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΑ ΣΥΝΕΦΑ ΞΕΡΕΙΣ.ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΕΛΠΙΖΩ...ΑΣΕ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΥΠΕΡΟΧΗ ΘΕΑ....
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΒΑΖΕΙΣ?

ΚΑΙ ΤΟΥΤΗ ΔΩ Η ΝΕΡΑΙΔΑ ΔΕΝ ΤΟΒΑΛΕ ΚΑΤΩ....
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ......ΤΟ ΔΥΝΑΤΟ...

ΕΜΕΝΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΕ ΔΥΝΑΜΗ....ΤΟΣΟ ΑΠΛΟ...Η ΤΟΣΟ ΠΕΡΙΠΛΟΚΟ....
ΠΡΟΤΙΜΩ ΤΟ ΑΠΛΟ.......
ΚΑΙ ΑΝ ΗΤΑΝ ΦΙΛΗ ΜΟΥ ΚΑΛΗ....ΘΑ ΤΗΝ ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ ΑΓΚΑΛΙΕΣ...ΓΕΜΑΤΕΣ ΑΓΑΠΗ...
...ΚΑΙ ΘΑΡΟΣ....ΚΑΙ ΓΕΜΑΤΕΣ ΖΩΗ....ΚΑΙ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΟΥΤΑ ΤΑ ΥΠΕΡΟΧΑ.
ΘΑ ΤΗΝ ΕΠΕΡΝΑ ΑΠΟ ΑΥΤΗ...

ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ....

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΠΟΥ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΔΩ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ...ΤΗΝ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ ΝΤΕ...
...ΕΧΕΙ ΤΟΣΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ ΜΑΣ...ΟΜΟΡΦΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ...

ΜΑΧΗΤΕΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΧΗΤΡΙΕΣ ΜΟΥ.......ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ...