• Γράψε τη Δική Σου Ιστορία!

  • Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
 #88708  από elpida
 Δευ Απρ 15, 2013 3:37 pm
Τι θα λέγατε να γράψουμε σ' ένα μικρό κείμενο την προσωπική μας ιστορία με τη σκλήρυνση;
Ένα μικρό κείμενο, που θα περιγράφουμε τη μάχη μας με τη σκπ, το πως μας άλλαξε σαν ανθρώπους.
Λίγα πράγματα για την εξέλιξη της κατάστασής μας και ίσως πνευματική προσέγγιση του θέματος.
Θα είχε ενδιαφέρον να είχαμε όλων τις ιστορίες συγκεντρωμένες.

Μικρά κείμενα με μεγάλα νοήματα για ανθρώπους που παλεύουν!
 #88710  από ΑΝΝΑ59
 Δευ Απρ 15, 2013 3:42 pm
FIRE WITHIN ME................ :angry-fire:
 #88712  από soulla
 Δευ Απρ 15, 2013 4:47 pm
ΩΧ ΑΜΑΝ...ΜΕΓΑΛΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΓΙΑ ΜΙΚΡΟ ΚΕΙΜΕΝΟ :greetings-waveyellow:
 #88753  από LL--MM
 Τρί Απρ 16, 2013 4:59 pm
Δεν είναι η ελπίδα απαραιτητη για να επιχειρήσεις (το κατά συνείδηση) ούτε η επιτυχία για να επιμείνεις... τα υπόλοιπα δεν είναι παρά λεπτομέρειες, οσοδήποτε επίπονες...

Γουλιέλμος της Οράγγης, το μόνο που πέτυχε ήταν να κανει πολλούς εχθρούς και να πεθάνει δολοφονημένος.

Η γιαγιά η Κασσάνδρα (αφ'εαυτού της, όπως θα'λεγε ένα απ'τα μεγάλα καπέλα στο Αιγινήτειο) συμπλήρωσε το κείμενο που έχει ήδη παραθέσει πολλάκις εδώ... Και ναι, η ρήση τουλάχιστον, αντιστοιχεί και στη δικη της νοοτροπία/ιστορία
 #90009  από fillcinefil
 Τετ Μάιος 15, 2013 2:16 am
Χρόνια άγνοιας μου χάρισαν μιά καλύτερη ζωή.
Η γνώση (αν και τελικά θα την αποκτήσεις), μάλον όχι.
"Μακάριοι (;) οι πτωχοί τω πνεύματι" ή ποιό γρήγορα χειρότερα;
Ναί, όλα είναι μιά ζαριά που πρέπει, υποχρεωτικά να την ρίξουμε. Και το :obscene-buttmoon:ζαρο δεν έχει μόνο έξι πλευρές.
Σαν σφαιρικό το βλέπω. Απειρό-εδρο (υπάρχει αυτός ο όρος για την σφαίρα;), ή και άεδρο.
 #92734  από eleni POL
 Παρ Ιούλ 05, 2013 2:44 pm
Κάποτε διάβαζα ενα ξένο Φόρουμ και κράτησα αυτο το κομματάκι στις σημειώσεις μου.
Θα ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας επειδή μου φαίνεται σφαιρική και ολοκληρωμένη άποψη.


So I guess what I want to tell you all, is look deep into yourselves and do a personal inventory. 

I had to realize I can't be fixed.  No cure for MS.  Accept this.
  Then change your attitude from can't do to I can do.  Find the laughter! 
As hard as it is to do, acknowlege we are not who we were before MS. 
We are trapped in this auto ammune, unpredictable disease.  Say this totally sucks.  Then move on.
  Start over building the new you.
  Challenge yourself to be the best you can be each moment, acknowleged your success and failure. 
If you fail, look at the reason why, did you bring this on yourself?  Sometimes we cause the situation, other times it's just the MS. 
If the latter is the cause, move on, adjust then if you can laugh through it.  But you have to move past it.
:greetings-waveyellow: :greetings-waveyellow: