Κώστα, διάβασα το κείμενο σου προσεκτικά.
Θέλω να σου πω ότι αυτή την αντιπαλότητα μεταξύ εμού και του μυαλού μου, των συναισθημάτων και των πράξεων μου την βιώνω από την εφηβεία μου.
Την έχω βιώσει σε βαθμό τέτοιο που να είναι οδυνηρά ηδονική. Ταυτιζόμουν με τα παραληρήματα του Ντοστογιέφσκι και την έβρισκα, ένιωθα μοναδική μέσα στη δίνη του μυαλού μου. Νόμιζα ότι κανείς άλλος δεν έχει την περιπλοκότητα της σκέψης μου.
Μετά από αρκετά χρόνια ταλαιπωρίας, αυτοτιμωρίας αλλά και πλασματικού αυτοθαυμασμού κατέληξα στο εξής : ΜΑΛΑΚΙΕΣ!
Καταρχήν, το μυαλό μου κι εγώ δεν είμαστε δυο διαφορετικές οντότητες. Είμαστε ένα και το αυτό.
Οι σκέψεις του μυαλού είναι δημιουργήματα δικά μου και είναι επιλογή.
Επιλέγω να μην δω ότι πίσω από όλες αυτές τις φουρτούνες βρίσκεται ένας πληγωμένος εγωισμός. Ένα διογκωμένο ΕΓΩ που δεν θέλει να δεχτεί την απώλεια, ότι έχει στερηθεί κάτι έστω κι αν αυτό είναι το υπέρτατο αγαθό της υγείας και της αρτιμέλειας.
Ναι, έχω περάσει πολλά βράδια πενθώντας την απολεσθείσα ακεραιότητά μου. Βράδια χαμένης ενέργειας που έφερνα στο μυαλό εικόνες της δυναμικής Νίκης που περπατούσε κι έτρεμε η γη. Που ήταν όπου γης και πατρίς και δεν σκεφτόταν πόσα σκαλιά έχει το μέρος που θα πάει.
Τι κατάφερα? Να διαιωνίζω την μιζέρια μου και να μπαίνω σ’ ένα φαύλο κύκλο παράνοιας και κατάθλιψης με κορυφαίο αποτέλεσμα τα αγαπημένα μας ψυχοσωματικά (βλέπε σκλήρυνση).
Καταλήγω ότι το νόημα της ζωής είναι στην απλότητα και στην κοινή λογική. Η φράση ‘αυτά έχει η ζωή ’ με βρίσκει απολύτως σύμφωνη. Ε ναι, είναι μέσα στο παιχνίδι της ζωής και να αρρωστήσουμε και να χάσουμε αλλά και να κερδίσουμε.
Γιατί πρέπει να εστιάζουμε στα αρνητικά? Πάει, έγινε! Τι νόημα έχει να κλαις πάνω από το χυμένο γάλα? Υπάρχει τόση δυστυχία γύρω μας κι εμείς ασχολούμαστε μόνο με τα δεινά του εαυτούλη μας. Φτάνει!
Ο ήλιος ανατέλλει, τα πουλιά κελαηδούν και τα λουλούδια ανθίζουν. Άνθρωποι που δεν έχουν χέρια τα εκτιμούν και τα ζωγραφίζουν με το στόμα και είναι μαχητές.
Όσο ζούμε μαχόμαστε. Η λειτουργία της φύσης στηρίζεται στον νόμο της πάλης. Το πιο ισχυρό μας μέλος δεν είναι ούτε τα πόδια ούτε τα χέρια. Είναι η ψυχή μας!
