• Το μυαλό μου

  • Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
 #84834  από Κώστας
 Δευ Ιαν 28, 2013 3:55 pm
Αυτό το μυαλό μου, δε μπορώ να το τιθασεύσω με τίποτα! Όχι ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά σα να το κάνει επίτηδες, πάει συνεχώς και ξεθάβει από τα βάθη του, μνήμες που δε μπορώ πλέον να ξαναζήσω. Με κατάλαβε ανήμπορο πια να περπατήσω και μου θυμίζει συνεχώς, περιπάτους, σκαλιά, βουνά, ποτάμια, παραλίες και δύσβατα εδάφη! Έχω αρχίσει να παίζω μαζί του ένα περίεργο παιχνίδι. Για κάθε ανάμνηση που μου ξεθάβει, του αντιπαραθέτω μία πρόσφατη, προσπαθώντας να του αποδείξω πως δεν έχω παραιτηθεί. Ο αγώνας είναι προδιαγεγραμμένα άνισος! Σκοράρω σπανιότατα, ενώ εκείνο έχει καταφέρει να κατατρυπήσει τα δίχτυα της ψυχής μου. Είναι σα να παίζει η Σουβάλα με τη Ρεάλ. Παρ΄ όλ΄ αυτά δεν τα παρατάω! Συνεχίζω να δίνω τον αγώνα με το προδεδικασμένο αποτέλεσμα. Παίζω με πάθος, έχοντας εκείνη την αβάσιμη ελπίδα του προκαταβολικά χαμένου, που όμως το παλεύει! Θυμάμαι μικρός που χάζευα την ΑΕΚ στη τηλεόραση να παίζει με μια ξένη ομάδα. Είχε φάει τέσσερα γκολ και δεν είχε πετύχει κανένα. Κι΄ όμως, μέχρι να βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα του ο διαιτητής και να σημάνει το τέλος του αγώνα, εγώ πίστευα πως τελικά θα κερδίσουμε! Αυτή η παιδική μου αφέλεια ήταν που με κράτησε πιστό υποστηρικτή της, μέχρι και τώρα! Είναι η ίδια αφέλεια που με κάνει ν΄ αντιστέκομαι στο μυαλό μου, πιστεύοντας ότι θα το υποτάξω! Το άτιμο όμως, είναι περίεργο πράμα! Άμα ζοριστεί, σκαρφίζεται τρόπους να σε τρελάνει. Ξέρει που πονάς και τι σ΄ αρέσει κι΄ όταν χρειαστεί τα χρησιμοποιεί. Εκμεταλλεύεται τις κοινές αναμνήσεις και εμπειρίες μας. Πρέπει να μην έχεις αναρωτηθεί ποτέ για τα πεπραγμένα σου, για να καταφέρεις ν΄ ανταπεξέλθεις. Κι΄ αυτό είναι πραγματικά πολύ δύσκολο! Άραγε υπάρχει έστω κι΄ ένας, που δε θα ΄θελε να ΄χει διαλέξει διαφορετικό δρόμο, σε κάποιες από τις παλιές επιλογές του;! Αυτό είναι που γνωρίζει καλά το ανήλεο και το εκμεταλλεύεται όταν το ζορίσω. Κι΄ άμα ξεκινήσει δεν το σταματά τίποτα! Ακόμα και στον ύπνο μου, μένει ξύπνιο και σκηνοθετεί με μαεστρία τα όνειρά μου! Πραγματικά αυτή τη στιγμή, δε ξέρω με ποιον έχω να παλέψω! Με την αρρώστια ή με το μυαλό μου;!!
Τρέμω την ώρα που θ΄ αρχίσει να μου αντιπαραθέτει αναμνήσεις που δεν θάχω!....
 #84839  από ΑΝΝΑ59
 Δευ Ιαν 28, 2013 4:58 pm
:think: :think: :think: Κώστα, πιστευω οτι το ιδιο συμβαινει, αν οχι σε ολους, σε πολλους ανθρωπους . Οχι μονο σε ασθενεις , αλλά σε καθε εναν που, για οποιοδηποτε λογο, η ζωη του εχει αλλαξει προς το χειροτερο . Το ''χειροτερο'' , βεβαια , ειναι υποκειμενικο . Καποιος , ισως να μη μπορει να αποδεχτει το γεγονος οτι γερασε και , φυσικα, δεν μπορει να κανει οσα εκανε οταν ηταν νεος . Σε τετοια περιπτωση, το μυαλο του, παιζει τα αναλογα , επωδυνα παιχνιδια !!!Εμεις, βεβαια, καθως και ολοι εκεινοι , που αντιμετωπιζουν σοβαρο προβλημα υγειας, ειμαστε διαφορετικες περιπτωσεις ! ΔΕΝ φταιμε, ουτε στο ελαχιστο, για την κατασταση μας ! Επισης , αυτη η κατασταση , δεν ειναι κατι φυσιολογικο και αναμενομενο ! Αν , στο συγκεκριμενο προβλημα, προσθεσεις και τα ...παραπλευρα , οπως τα λεω εγω, τα γνωστα προβληματα γραφειοκρατικης φυσης , που αντιμετωπιζουμε σε καθε βημα, τοτε ...αστα να πανε .....!!!!!!!! Το μυαλο μας ...ΝΑΙ !!!!! ''Γυριζει'' πισω, μας θυμιζει καλες μερες , που ισως τοτε να μην τις εκτιμουσαμε και καλα καναμε !!!!!! Οι , καθε μορφης ,ΑΠΩΛΕΙΕΣ, γινονται αβασταχτες !!!!!! Τι κανουμε τοτε ???? Λεμε ''ενταξει, περναω ασχημα, αλλά εζησα μερικα χρονια καλα...''γεμισα μπαταριες'' και μπορω να αντεξω , μπορω να προσαρμοστω στις νεες συνθηκες !!!!!!!!!!!!'' 'Η , λεμε, '' πώς καταντησα , πώς ημουν καποτε και πώς ειμαι τωρα !!!!!!!!! ΔΕΝ αντεχω !!!!!!!!'' Ε????? Τι απο τα δυο κανουμε ?????? ΤΙ ???? Δυστυχως , ΔΕΝ ΞΕΡΩ !!!!!!!! Εχω κανει ΜΕΓΑΛΗ ...ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΗ προσπαθεια , ετσι ωστε να δινω την πρωτη απαντηση !!! Παλεψα ΠΟΛΥ να προσαρμοσω τη ζωη μου σ'αυτες τις νεες συνθηκες !!!!!!!!!! Εδω και μερικα χρονια, ομως...χανω τη μαχη !!!!!!!!!!! Συνεχιζω ....Προσπαθω.... Ακομα και τωρα....!!!! Ομως....επαψα να φοβαμαι τη σκπ !!!!! ΔΕΝ τη φοβαμαι , πια !!!!! ΚΑΜΑΡΩΝΩ !!!!! ΠΟΛΥ ΚΑΜΑΡΩΝΩ , γι αυτη τη νικη και παιρνω κουραγιο για τη συνεχεια !!!!!!!!!!!!!!!!!!!
 #84840  από Κωνσταντίνα
 Δευ Ιαν 28, 2013 5:11 pm
Κώστας έγραψε:Αυτό το μυαλό μου, δε μπορώ να το τιθασεύσω με τίποτα! Όχι ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά σα να το κάνει επίτηδες, πάει συνεχώς και ξεθάβει από τα βάθη του, μνήμες που δε μπορώ πλέον να ξαναζήσω. Με κατάλαβε ανήμπορο πια να περπατήσω και μου θυμίζει συνεχώς, περιπάτους, σκαλιά, βουνά, ποτάμια, παραλίες και δύσβατα εδάφη! Έχω αρχίσει να παίζω μαζί του ένα περίεργο παιχνίδι. Για κάθε ανάμνηση που μου ξεθάβει, του αντιπαραθέτω μία πρόσφατη, προσπαθώντας να του αποδείξω πως δεν έχω παραιτηθεί. Ο αγώνας είναι προδιαγεγραμμένα άνισος! Σκοράρω σπανιότατα, ενώ εκείνο έχει καταφέρει να κατατρυπήσει τα δίχτυα της ψυχής μου. Είναι σα να παίζει η Σουβάλα με τη Ρεάλ. Παρ΄ όλ΄ αυτά δεν τα παρατάω! Συνεχίζω να δίνω τον αγώνα με το προδεδικασμένο αποτέλεσμα. Παίζω με πάθος, έχοντας εκείνη την αβάσιμη ελπίδα του προκαταβολικά χαμένου, που όμως το παλεύει! Θυμάμαι μικρός που χάζευα την ΑΕΚ στη τηλεόραση να παίζει με μια ξένη ομάδα. Είχε φάει τέσσερα γκολ και δεν είχε πετύχει κανένα. Κι΄ όμως, μέχρι να βάλει τη σφυρίχτρα στο στόμα του ο διαιτητής και να σημάνει το τέλος του αγώνα, εγώ πίστευα πως τελικά θα κερδίσουμε! Αυτή η παιδική μου αφέλεια ήταν που με κράτησε πιστό υποστηρικτή της, μέχρι και τώρα! Είναι η ίδια αφέλεια που με κάνει ν΄ αντιστέκομαι στο μυαλό μου, πιστεύοντας ότι θα το υποτάξω! Το άτιμο όμως, είναι περίεργο πράμα! Άμα ζοριστεί, σκαρφίζεται τρόπους να σε τρελάνει. Ξέρει που πονάς και τι σ΄ αρέσει κι΄ όταν χρειαστεί τα χρησιμοποιεί. Εκμεταλλεύεται τις κοινές αναμνήσεις και εμπειρίες μας. Πρέπει να μην έχεις αναρωτηθεί ποτέ για τα πεπραγμένα σου, για να καταφέρεις ν΄ ανταπεξέλθεις. Κι΄ αυτό είναι πραγματικά πολύ δύσκολο! Άραγε υπάρχει έστω κι΄ ένας, που δε θα ΄θελε να ΄χει διαλέξει διαφορετικό δρόμο, σε κάποιες από τις παλιές επιλογές του;! Αυτό είναι που γνωρίζει καλά το ανήλεο και το εκμεταλλεύεται όταν το ζορίσω. Κι΄ άμα ξεκινήσει δεν το σταματά τίποτα! Ακόμα και στον ύπνο μου, μένει ξύπνιο και σκηνοθετεί με μαεστρία τα όνειρά μου! Πραγματικά αυτή τη στιγμή, δε ξέρω με ποιον έχω να παλέψω! Με την αρρώστια ή με το μυαλό μου;!!
Τρέμω την ώρα που θ΄ αρχίσει να μου αντιπαραθέτει αναμνήσεις που δεν θάχω!....
Κώστα θέλω να σου εκφράσω το πόσο σε καταλαβαίνω και να γράψω κάποια πράγματα που θα ήθελα να ακούω να μου λένε.
Θα τα γράψω κι έτσι θα τα διαβάσω και η ίδια, επειδή βρίσκομαι σε διαπραγμάτευση μαζί τους.
Λένε ότι οι αναμνήσεις είναι το μοναδικό απόκτημα που δεν μπορεί κανείς να σου πάρει (ίσως το Alzheimer μόνο).
Όσο όμως είμαστε σε πνευματική διαύγεια, τι τις κάνουμε αυτές τις πλούσιες μνήμες της αρτιμέλειας, που πονάνε;;;;

Απαντώ τα ......υπό διαπραγμάτευση!!!
Να τις βάλουμε σε ξεχωριστή θέση στο μυαλό και την καρδιά μας ως .......ανεπανάληπτες.
Κώστα δε θα ξαναζήσουμε ως αρτιμελείς, όπως η ΑΕΚ δε θα σκοράρει μέχρι τη λήξη.Τελεία και παύλα._
Σκληρό να το λέμε αλλά απαραίτητο, χρήσιμο, αναγκαίο να το πιστέψουμε.ΟΧΙ με γεύση παραίτησης όπως σωστά έγραψες :bow-yellow: :bow-yellow: :eusa-naughty: :eusa-naughty: :eusa-naughty:

Διαφωνώ στους χαρακτηρισμούς-ποιότητα που δίνεις στο μυαλό σου, ανήλεο, χαιρέκακο, πονηρό, εκδικητικό, άτιμο, σε εμπαίζει, σε εκμεταλλεύεται, κάνει παιχνίδι εξουσίας μαζί σου, γίνεται ο κακός σου ονειροποιός.........
Αυτό το μυαλό .......είμαι εγώ κι εσύ.

Ας ξαναδιαβάσουμε άλλη μία την ιστορία μας.Ψέμματα λέω, δε φτάνει μία ούτε 100, μη σου πω ότι θα είναι η διδακτορική μας διατριβή, μάλλον ..........μέχρι να σφυρίξει η λήξη μας.
Ταυτίστηκα μαζί σου :romance-caress:
 #84846  από elpida
 Δευ Ιαν 28, 2013 8:03 pm
"Αλλά κάτεχε ότι μονάχα εκείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του, θα 'χει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο".
Οδυσσέας Ελύτης
 #84857  από Μιμικαμ
 Δευ Ιαν 28, 2013 11:41 pm
Τα γνωστά παιγχίδια του μυαλού, τα οποία έχουμε βιώσει όλοι μας κατα καιρούς....Κάποιες χρυσές εποχές, ημέρες, στιγμές, μέρες ξεγνοιασιάς έρχονται και σεργιανίζουν στο τώρα...στοιχειώνοντάς το....

Αυτή άλλωστε είναι και η μεγάλη μας διαφορά με τα ζώα, τα οποία μη έχοντας συναίσθηση του τρομου που εγκυμονεί το μέλλον, ζούν το ευλογημένο τώρα....

Όμως επειδή η σκέψη είναι προοδευτική και προεκτείνεται, αντι να μαστιγώμουμε τον εαυτό μας και να τον υποβιβάζουμε, νομίζω οτι θα πρέπει να σκάψουμε τον εγκέφαλό μας και να προσπαθήσουμε να βγάλουμε οτιδήποτε θετικό και φωτεινό υπάρχει μέσα του....γιατί το βέβαιο είναι οτι υπάρχει βοηθητικό υλικό προς χρήσιν.... :romance-kisscheek: :romance-kisscheek:
 #84859  από Κώστας
 Τρί Ιαν 29, 2013 12:31 am
Έχω πλήρη συνείδηση του τι μας συμβαίνει. Τόχω αποδεχτεί γιατί απλούστατα δε μου δίνεται άλλη επιλογή. Δεν μπορώ να διαχωρίσω με σιγουριά αν όντως το παλεύω ή εθελοτυφλώ πιστεύοντας πως έχω βρει άλλες διεξόδους. Δεν με πολυενδιαφέρει όμως! Το αποτέλεσμα είναι ότι προσπαθώ να περνάω καλά. Δεν προσάπτω στο μυαλό μου κατηγορίες, εκτός από το «ανήλεο». Και σε τελική ανάλυση, καλά κάνει! Το προτιμώ έτσι, παρά να με λυπάται! Άσε που αυτό μπορεί και να μας κρατά ζωντανούς στη προσπάθειά μας για επιβίωση! Ίσως τελικά να μας βοηθά με το τρόπο του, αλλά θέλει τρομερή πειθαρχία και αυτογνωσία για ν΄ ανταπεξέλθεις και να το δεχτείς. Η πρώτη αυθόρμητη και ανθρώπινη αντίδραση είναι ν΄ αναπολήσεις παλιές καλές στιγμές. Πόσο δύσκολο είναι να δεχτείς ότι δε μπορείς να τις ξαναζήσεις! Ε, εκεί είναι που με ζορίζει! Ξέρω ότι πλέον δε μπορώ, το έχω αποδεχτεί, αλλά ρε γαμώτο πονάει!
 #84880  από Κώστας
 Τρί Ιαν 29, 2013 11:29 am
Αυτό που η κάμπια ονομάζει τέλος του κόσμου, η ζωή το λέει πεταλούδα.
(Λάο Τσε)

Η ΣΚΠ σίγουρα δεν είναι πεταλούδα, αλλά επίσης σίγουρα δεν είναι και το τέλος του κόσμου!...

Υσ. Κάτι έγινε με τις δημοσιεύσεις και φαίνεται χαθήκανε κάποιες. Ανάμεσα στη παρούσα και στη τελευταία μεσολαβούν μία της Κατερίνας και μία δική μου. Αυτή είναι η συνέχεια των δύο τελευταίων.
 #84887  από Κώστας
 Τρί Ιαν 29, 2013 2:05 pm
Δεν έγινε τίποτα με τις δημοσιεύσεις. Δε χάθηκε καμιά τους!Το μυαλό μου άρχισε τα κόλπα του και μπερδεύτηκα.
 #84894  από elpida
 Τρί Ιαν 29, 2013 5:43 pm
«Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.»
Κ.Π. Καβάφης


Μέσα μας βρίσκονται οι Λαιστρυγόνες και οι Κύκλωπες, όταν ξεκινάμε για την Ιθάκη μας.
Μέσα από τη δική μας ψυχή ξεπηδούν τα εμπόδια που ανυπέρβλητα φαντάζουν και μας τρομοκρατούν.
Λαιστρυγόνες ανθρωποφάγοι οι ανασφάλειές μας, Κύκλωπες απειλητικοί τα αρνητικά μας συναισθήματα απαξιώνουν τη μέρα μας.
Την κάθε μας μέρα που είναι μοναδική και ανεπανάληπτη.
Την κάθε στιγμή της ζωής μας που μας καλεί να την απολαύσουμε,
με τη χαρά ή τη λύπη της,
με τις αντιξοότητες ή τις ευκολίες.
Αντιξοότητες που έχουν τη θλιβερή μορφή του φθόνου,
την ασχήμια της μιζέριας,
το γκρίζο χρώμα της απαισιοδοξίας,
την εφιαλτική φιγούρα της απελπισίας.
Μέσα μας βρίσκονται τα μυθικά τέρατα που μαυρίζουν τη ζωή μας.
Μέσα μας όμως είναι και η δύναμη να τα αντιμετωπίσουμε.
Στα δύσκολα θα αντιτάσσω τη θέλησή μου,
στα άδικα τον ανθρωπισμό μου,
στα άτιμα την καθαρή μου σκέψη,
στα άσχημα την ομορφιά του ιδανικού ανθρώπου,
που σταθερά όλο και σχηματοποιείται μέσα μου.
Ναι, μέσα μας βρίσκεται ο άνθρωπος αυτός,
μόνο που τον κρατά σε ύπνωση το τραγούδι των σειρήνων,
των δικών μας απατηλών σειρήνων.
Και είναι αυτός που γνωρίζει το δίκιο,
είναι αυτός που προστατεύει τους αδύνατους,
είναι αυτός που ξέρει να αγαπά,
που προσφέρει χωρίς ανταλλάγματα,
που κάνει κάθε δύσκολο αγώνα πανηγύρι,
που θέλγεται από τα ουσιώδη,
που ερωτεύεται το καλό και το όμορφο,
που σταθερή κρατά την πορεία με πυξίδα αλάνθαστη το μυαλό και την καρδιά του.

*Το δανείστηκα από κάπου και σου το αφιερώνω με όλη μου την σκέψη, γλυκέ μου Κώστα.
Δεν είσαι μόνος σου. Όλοι μας κάπως έτσι νιώθουμε...
 #84914  από Κώστας
 Τετ Ιαν 30, 2013 7:44 am
Δίκιο έχει ο Καβάφης!
Ακόμη όμως και αν αθελά μας τους συναντήσουμε, γιατί το μυαλό μας κάνει πολλά τερτίπια, θα κάνουμε ότι και ο Οδυσσέας.
Τύφλωσε το Κύκλωπα και γλίτωσε έστω και μόνο το δικό του καράβι από τους Λαιστρυγόνες.
Δηλαδή επιβίωσε και στις δύο περιπτώσεις, όπως καλούμαστε να κάνουμε κι΄ εμείς. Και δεν το συζητώ, δεν τίθεται καν θέμα συζήτησης. Θα τα καταφέρουμε!!!!!

Υσ. Ευχαριστώ για τη πολύ όμορφη αφιέρωση!