Καλημέρα στην παρέα.
Διάβασα με προσοχή όσα δημοσιεύσατε.Συμφωνώ στα επιχειρήματα, βιαστικά και ίσως αναίτια όμως ως απάντηση στο κείμενο του Στάθη ή σε μένα, που πιστεύω ότι δεν στοχοποιούμε την ευθύνη του ανθρώπου για τη γέννεση της αιτίας, αλλά
τη μετέπειτα δράση, αυτού που υπόκειται τις συνέπειες !!!!!
Η παρέμβαση που έκανα και κάνω αφορά την ευθύνη μου,
μετά την δημιουργία των νοσηρών καταστάσεων στη ζωή μου, από παράγοντες έξω από μένα.
Τι εννοώ.Η υποξεία μαθαίνω από τα σάιτς του podiki
, ότι είναι ικανή να προκαλέσει αρνητικά συναισθήματα και συνέπειες κοινωνικού χαρακτήρα και σκπ βεβαίως.
Εγώ πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω ότι περιβαλλοντικοί παράγοντες (οικογένεια, ασθένεια(και υποξεία), κοινωνία), ευθύνονται (όχι εγώ) για την πχ κατάθλιψή μου ή την αντικοινωνική μου συμπεριφορά.Η ευθύνη μου βρίσκεται στο αν δεν κάνω κάτι γι αυτό.
Μα δεν είπα πουθενά ότι ξύπνησα μια μέρα πρωί και
αποφάσισα ότι δε μ' αρέσει η ωραία μου ζωή και επειδή
επιλέγω να βαριέμαι, δε σας γουστάρω, μου την "σπάτε", παθαίνω και κατάθλιψη ενώ δεν υπάρχει λόγος και αυτοκτονώ κιόλας και λέει ο κόσμος τι μαλ@κας ήταν και αγνώμων!!!!
Σ' ένα από τα σάιτς του podiki διάβασα την παρακάτω παράγραφο και νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε στο εξής:
Το «αποδέχομαι» είναι ρήμα αποθετικό (αποθετικά είναι τα ρήματα που δεν έχουν ενεργητική φωνή) και απωθητικό. Θα ήθελα κάτι πιο ενεργητικό για τους ασθενείς με σκλήρυνση. Προτείνω τα: διαβάζω, κρίνω, απορρίπτω, γνωρίζω.
Θα προσθέσω τα δρω, επιλέγω, αποφασίζω, αρνούμαι, αντιστέκομαι, αλλάζω!!!
ΥΓ εννοείται ότι γελάω με τα τσάκρας και μάντρα και κουκουρούκου καταστάσεις.