• Αισιοδοξια!

  • Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
Η ψυχική και πνευματική διάσταση της πολλαπλής σκλήρυνσης. Ίαση του σώματος μέσο της Ψυχής.
 #72658  από NikoleScully
 Πέμ Μάιος 31, 2012 12:22 pm
Καλημερα παιδια!
Καποιοι με "γνωριζουν"απο εδω καποιοι οχι,θελω να εκφρασω καποια συναισθηματα...
Με λενε Νικολεττα,ειμαι 27,πριν απο 1μιση χρονο εγινε η διαγνωση μου με την φιλεναδα μας ΣΚΠ..πριν ομως μου πει ο γιατρος τι ακριβως εχω ψαχνομουν,διαβασα τις μαγνητικες ,διαβασα"ευρηματα"εψαξα στο ιντερνετ και ειδα για καρκινο,εχασα λιγο την γη κατω απο τα ποδια μου αλλα λεω ασε 1α να δω τι θα μου πει ο γιατρος....εμενα ομως με ετρωγε το σαρακι,μετα ειδα "απομυελωνιτικη νοσο"εψαξα και ειδα οτι ετσι ονομαζεται η ΣΚΠ,κατι ηξερα αλλα ελαχιστα,αλλωστε ολοι ετσι ειμαστε δεν γνωριζουμε κατι αν δεν μας συμβει...οταν εκανα εισαγωγη ακομα δεν μου λεγαν τι εχω ακριβως,εω ομως τους ρωτουσα εχω σκπ?εκεινοι μου λεγαν ειναι νωρις να πουμε....μονο η ψυχολογος που ηρθε και μου μιλησε μου ειπε κατα 90% ναι.....οκ....δεν κρυβω να σας πω οτι χαρηκα οταν ακουσα οτι επροκειτο για σκπ και οχι για κατι αλλο πιο σοβαρο......ισως επειδη το πηρα εξαρχης το ολο θεμα με αισιοδοξια δεν με εχει ριξει ουτε στιγμη,ακομα και υποτροπες που με πιανουν δεν το σκεφτομαι οτι ειναι απο την σκπ...
Θελω να πω σε ολους να εισαστε αισιοδοξοι και ποτε μα ποτε μην πειτε "ΘΕΕ μου γιατι σε εμενα".....σκεφτειτε οτι ειναι μια δοκιμασια ζωης και πιστης!!και ποτε μα ποτε μην παραμελητε το ΕΓΩ σας γιατι θα σας παραμελησει και αυτο...αλλα οχι να σκεφτοσαστε μονο το εγω.....εγω το ενα εγω το αλλο.....το πραγματικο ΕΓΩ...το ψυχικο!Και ποτε μην κατηγορησετε τον Θεο για οτι σας συμβαινει,ο Θεος ειναι εκεινος που βλεπει ποιος τον αγαπαει πραγματικα στις ευκολες και δυσκολες στιγμες...να ξερετε ο Θεος ποτε δεν ξεχναει τα παιδια του και ας τον ξεχνανε καποιοι Εκεινος παντα θα μας εχει εννοια.....
Να Τον ευχαριστειτε που εισαστε στην ζωη,οπως και να ειναι εκεινη...



Να εισαστε παντα ολοι καλα και παντα θετικες σκεψεις!!!!!!Μην το βαζετε κατω.....η ζωη αξιζει πολλα !!!
 #72660  από Louiza
 Πέμ Μάιος 31, 2012 12:49 pm
Η αισιοδοξία και προσπάθεια, πρέπει να είναι οπωσδήποτε οι βασικοί μας σύμμαχοι. Όχι μόνο για μας και την πάθηση μας, αλλά για όλο τον κόσμο που περνάει τα δικά του ζόρια, ο καθένας. Αν πραγματικά υπάρχει Θεός (που δεν το αμφισβητώ πλήρως), θα μπορούσε να δει και λίγο αυτούς που κάνουν τα εγκλήματα, αυτούς που κλέβουν από τους φτωχούς, αυτούς που εκμεταλλεύονται τον απλό λαό προς όφελος τους και να τους στείλει κάτι που να καταλάβουν ότι έπαθαν κάτι επειδή το άξιζαν, γιατί έκαναν κάποια πράγματα κακά. Το να παθαίνουμε εμείς κάτι για να δοκιμαστούμε, για να δούμε πόσο θα αντέξουμε, το να προσπαθούμε συνέχεια από μικρές ηλικίες (εγώ το έπαθα στα 35 και τώρα είμαι 40 όχι και τόσο μεγάλη νομίζω) να επιβιώσουμε, είτε λόγο ασθενείας, είτε στη δουλειά μας, είτε στο σπίτι μας, χωρίς να βλέπουμε ότι την πληρώνουν μόνο αυτοί που πραγματικά αγωνίζονται και όχι και αυτοί που μας ταλαιπωρούν, δεν θα είμαι και ευχαριστημένη και θα πω ευτυχώς ζω και ας ταλαιπωρούμε και ας ταλαιπωρώ και τους γύρω μου και αυτούς που αγαπώ και με αγαπούν. Όχι δεν θα το πω. Δεν Τον αμφισβητώ, δεν είμαι άθεη, αλλά αγανακτώ γιατί πιστεύω ότι σε όλη μου τι ζωή προσπαθούσα να μην πειράξω και να μην ενοχλήσω κανέναν (τουλάχιστον όχι ηθελημένα) και η ανταπόδοση ήταν μια ασθένεια που δύσκολα αντιμετωπίζεται (πέρα ότι έχω κάνει και εγχείρηση επικάρπιου σωλήνα και στα δυο χέρια, τέλειο ??). Είμαι θυμωμένη πολλή μαζί του όχι για μένα, αλλά για το ότι αναγκάζετε η κόρη μου και ο άντρας μου να με βλέπουν πότε στα καλά μου, αλλά τις περισσότερες φορές στα άσχημα μου και να μπαίνουν στην διαδικασία να μου δίνουν κουράγιο για να υποφέρω λιγότερο. Ας μου έλεγε (ο Θεός) τι θα μου έδινε να μην πάρω και άλλους ανθρώπους στο λαιμό μου. Συγνώμη για τα πολλά μου λόγια, αλλά οι σκέψεις μου είναι ακόμα περισσότερες και δεν θέλω να κουράσω κανέναν. Δεν λέω ότι αυτά που σκέφτομαι είναι τα σωστά, αλλά είναι η δική μου αλήθεια και τα δικά μου αισθήματα.
 #72661  από ΑΝΤΙΓΟΝAKI
 Πέμ Μάιος 31, 2012 12:55 pm
Scully, έβλεπα κι εγώ φανατικά Χ-FILES. Τρομερή σειρά. Το πιστεύεις ότι δεν έχω δει τον τελευταίο κύκλο? Κάποια στιγμή θα το κάνω με την ησυχία μου και τότε θα τα πούμε εκτενώς.
:greetings-waveyellow:

Νικολέττα, η αισιοδοξία σου είναι μεταδοτική. Πιστεύω κι εγώ ότι είμαστε πολύ κοντά σε μία λύση της νόσου. Το νιώθω, ίσως γιατί το έχω ανάγκη. Αλλά κρατήσου γερά και θα δεις ότι κάποια στιγμή στη ζωή μας θα λέμε, "είχα ΣΚΠ, αλλά τώρα είμαι εντάξει".

Κράτα κάτω από την μπάρα
 #72662  από Γιάννης
 Πέμ Μάιος 31, 2012 12:58 pm
Κακός ο μουσουλμάνος θεός, μόνο η ορθοδοξία σώζει
Sorry Νικολέττα δεν το βάζω για να σε πικάρω, μακάρι κι εγώ να μπορούσα να πιστεύω αλλά... έτσι για κουβέντα

 #72665  από LL--MM
 Πέμ Μάιος 31, 2012 1:35 pm
NikoleScully έγραψε:Καλημερα παιδια! Kαλημέρα Νικολέτα!
Καποιοι με "γνωριζουν"απο εδω καποιοι οχι, θελω να εκφρασω καποια συναισθηματα...
Με λενε Νικολεττα,ειμαι 27,πριν απο 1μιση χρονο εγινε η διαγνωση μου με την φιλεναδα μας ΣΚΠ..πριν ομως μου πει ο γιατρος τι ακριβως εχω ψαχνομουν,διαβασα τις μαγνητικες, διαβασα "ευρηματα" εψαξα στο ιντερνετ και ειδα για καρκινο,εχασα λιγο την γη κατω απο τα ποδια μου αλλα λεω ασε 1α να δω τι θα μου πει ο γιατρος.... εμενα ομως με ετρωγε το σαρακι, μετα ειδα "απομυελωνιτικη νοσο" εψαξα και ειδα οτι ετσι ονομαζεται η ΣΚΠ, κατι ηξερα αλλα ελαχιστα, αλλωστε ολοι ετσι ειμαστε δεν γνωριζουμε κατι αν δεν μας συμβει... οταν εκανα εισαγωγη ακομα δεν μου λεγαν τι εχω ακριβως,εγ ω ομως τους ρωτουσα εχω σκπ? εκεινοι μου λεγαν ειναι νωρις να πουμε....
Πραγματικά, η "παλιά φρουρά" του Αιγινήτειου είχε την αισχρή συνήθεια να κάνει τον κόσμο να περιμένει 23μισυ μήνες μετα το πρώτο επεισόδειο (το καυχιόνταν κιόλας στα ξένα συνέδρια) μέχρι να βεβαιωθούν: Έλεγαν ότι άν δεν αρχίσει παρά μετα δυό χρόνια η αγωγή, δεν τρέχει και τίποτα. Οι χενφικοί συμπασχοντες θα μας πουν ότι έτσι ή αλλιώς δεν έχασαν τίποτα, αλλα εδώ πρόκειται για εντελώς αντιχενφικούς: Πως αρνούνταν τα φάρμακα που συσήνουν για σωτήρια;! Παρατράγουδα, επομένως, του τύπου "Μα γιατί ΘΕΣ να έχεις σκπ";;; :shock: :roll: ήταν ψωμοτύρι για τις αφεντιές τους...

μονο η ψυχολογος που ηρθε και μου μιλησε μου ειπε κατα 90% ναι.....οκ....δεν κρυβω να σας πω οτι χαρηκα οταν ακουσα οτι επροκειτο για σκπ και οχι για κατι αλλο πιο σοβαρο......
"Πιο σοβαρό", πραγματικά υπάρχουν διάφορα είδη καρκίνων, αλλά η σκπ είναι, παραταύτα, αρκετά "σοβαρή". Το να βάζουμε κατά μέρος τη σοβαρότητα των επιπτώσεων που θα μας βγάλει δηλαδή; Γιατί πρέπει να πείσουμε τον εαυτό μας, σώνει και καλά, ότι πρόκειται για θέμα "της πλάκας"; Δυστυχώς, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΟΙΟ όχι για όλους, τουλάχιστον.
Κι εγώ χάρηκα όταν μου είπε (ομολογουμένως πολύ άγαρμπα) μια κεφαλή νευρολογίας έξω ότι είχα σκπ, διότι εξηγούνταν έτσι η κούραση και η αδυναμία μου, επομένως δεν έφταιγα εγώ για ότι είχα δυσκολίες να καταλάβω και να κάνω, αλλά νόμιζα ότι έτσι θα ήμουν καλύτερα με τα φάρμακα που θα μου έδιναν... :?: :?: :?:


ισως επειδη το πηρα εξαρχης το ολο θεμα με αισιοδοξια δεν με εχει ριξει ουτε στιγμη, ακομα και υποτροπες που με πιανουν δεν το σκεφτομαι οτι ειναι απο την σκπ...
Με εντυπωσιάζει πως η προαναφερόμενη ψυχολόγος δε σου είπε ότι έτσι "δεν αποδέχεσαι την αρρώστια σου" :eusa-naughty: :eusa-naughty: :eusa-naughty:
Όμως, όσο και να σε βοηθάει η αισιοδοξία, πράγμα που σου εύχομαι, αν η μορφή της αρρώστιας που έχεις είναι βαριά, δε θα φτάσει να σε γλιτώσει μόνη αυτή...
:evil:

Θελω να πω σε ολους να εισαστε αισιοδοξοι και ποτε μα ποτε μην πειτε "ΘΕΕ μου γιατι σε εμενα".....
Το γεγονός είναι τυχαίο, αν ευθύνονταν κανένας θα ήταν ο παιδίατρός μου, που μου έκανε ένα ανοσοποιητικό πολήλατο από τα 11 μου... Βέβαια, αυτόν τον έβλεπα σε θεό, ιδίως στην ηλικία μου, αλλά όταν διαγνωστηκα πια με σκπ είχε ήδη αποδημήσει... τώρα άν πήγε "εις Κύριον" ή αλλού, εμένα αυτό δε θα με κάνει εμένα καλά...

σκεφτειτε οτι ειναι μια δοκιμασια ζωης και πιστης!! και ποτε μα ποτε μην παραμελητε το ΕΓΩ σας γιατι θα σας παραμελησει και αυτο... αλλα οχι να σκεφτοσαστε μονο το εγω.....εγω το ενα εγω το αλλο.....το πραγματικο ΕΓΩ...το ψυχικο!
Σε τι αναφέρεσαι όταν μιλάς για το πραγματικό ΕΓΩ αυτό; Προσπαθώ να περιορίσω τις εκάστοτε δυσκολίες όσο μπορώ, αλλά δεν βλέπω πως και γιατί αυτές να ισοδυναμούν με τις "δοκιμασίες" που λές...

Και ποτε μην κατηγορησετε τον Θεο για οτι σας συμβαινει, ο Θεος ειναι εκεινος που βλεπει ποιος τον αγαπαει πραγματικα στις ευκολες και δυσκολες στιγμες...να ξερετε ο Θεος ποτε δεν ξεχναει τα παιδια του και ας τον ξεχνανε καποιοι Εκεινος παντα θα μας εχει εννοια.....
Να Τον ευχαριστειτε που εισαστε στην ζωη, οπως και να ειναι εκεινη...
Μου είναι αδιανόητο να κατηγορήσω το Θεό για τη σκπ ΜΟΥ, ξέρω πολύ καλά ότι ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ να ευθύνεται Εκείνος, κι εκτός αυτού, και να ευθύνονταν, δε θα μου έδινε και λόγο... Eξ άλλου, όταν κάνουμε ότι μπορούμε όσο μπορούμε, το κάνουμε για μας και τους γύρω μας, κι αφού τα βλέπει όλα, δε θα μας "δοκίμαζε" έτσι: Μάλλον ύβρεις είναι στον Κύριο, να του προσάπτουμε τέτοιες κακοήθειες... Δεν είμαι και θεολόγος, αλλά δε θυμάμαι ο Κύριος να μας είπε ότι φταίμε επειδή αρρωστήσαμε, τουλάχιστον στη μετά Χριστόν περίοδο, αφού έγινε η Καινή Διαθήκη...

Να εισαστε παντα ολοι καλα και παντα θετικες σκεψεις!!!!!!Μην το βαζετε κατω.....η ζωη αξιζει πολλα !!!
viewtopic.php?f=10&t=1752&p=44356#p44356
Σαφώς δεν το βάζουμε κάτω (δε μας δίνεται αυτή η επιλογή) αλλά το πόσο αξίζει η ζωή είνα θέμα σαφώς υποκειμενικό, εξαρτάται πόσες και ποιές από τις δυσκολίες της σκπ ή και άλλες, όπως οι σεισμοί στην Ιταλία (ο ...Μπερλουσκόνι είχε το θράσος να πει το ίδιο στους Ιταλούς, εξηγώντας τους ότι έπρεπε οι άστεγοι να θεωρήσουν ότι δε θα ήταν σε χειρότερη στεγαστική κατάσταση άν είχαν πάει σε πικνικ) ή ο πόλεμος στη Συρία (κι αυτοί δεν είναι άνθρωποι; Ο Ασσάντ πάντως σπούδασε ...οφθαλμίατρος) αναγκάζεται να υποστεί ο καθένας μας...

Η γιαγιά η Κασσάνδρα
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος LL--MM την Πέμ Μάιος 31, 2012 10:19 pm, έχει επεξεργασθεί 3 φορές συνολικά.
 #72670  από mplearkouda
 Πέμ Μάιος 31, 2012 3:07 pm
Γιάννης έγραψε:Κακός ο μουσουλμάνος θεός, μόνο η ορθοδοξία σώζει
Sorry Νικολέττα δεν το βάζω για να σε πικάρω, μακάρι κι εγώ να μπορούσα να πιστεύω αλλά... έτσι για κουβέντα


Ανατρίχιασα με το βιντεο του Γιαννη. Δεν μπορεσα να το δω όλο
Προσωπικα παλιά αν είχα και μια αμφιβολία περί υπαρξης θεού μετα τη διάγνωση μου με MS δεν έχω. Αν τώρα κάποιοι αντλούν δύναμη απο την πίστη στο θεό, δικαίωμα τους και το σέβομαι.
Εγω δεν μπορώ να δεκτώ ότι πολλα καθάρματα που έχουν κάνει φρικιαστικά εγκλήματα χαίρουν άκρας υγείας, και εγώ έχω MS "για να δοκιμαστώ". Για ποιο λόγο? Δεν το χωράει το φτωχό γεματο άσπρες βούλες μυαλό μου. Για μένα απλά κάποιοι ειναι λιγότερο τυχεροί από άλλους. Αλλά ακόμα κι αν για ολα ευθύνεται κάποιος θεός, τι σόι θεος είναι αυτος που στέλνει τόσο πόνο και δυστυχία? Να τον βράσω!!
 #72671  από elpida
 Πέμ Μάιος 31, 2012 3:08 pm
@Louiza
Αν πραγματικά υπάρχει Θεός (που δεν το αμφισβητώ πλήρως), θα μπορούσε να δει και λίγο αυτούς που κάνουν τα εγκλήματα, αυτούς που κλέβουν από τους φτωχούς, αυτούς που εκμεταλλεύονται τον απλό λαό προς όφελος τους και να τους στείλει κάτι που να καταλάβουν ότι έπαθαν κάτι επειδή το άξιζαν, γιατί έκαναν κάποια πράγματα κακά.
Περίμενε να δούμε ποιος θα γελάσει τελευταίος!

εγώ το έπαθα στα 35 και τώρα είμαι 40 όχι και τόσο μεγάλη νομίζω.
Εγώ το έπαθα στα 29 και άλλο παιδί από το forum στα 18!

αλλά αγανακτώ γιατί πιστεύω ότι σε όλη μου τι ζωή προσπαθούσα να μην πειράξω και να μην ενοχλήσω κανέναν (τουλάχιστον όχι ηθελημένα) και η ανταπόδοση ήταν μια ασθένεια που δύσκολα αντιμετωπίζεται.
Δηλαδή σ' όλη σου τη ζωή ήσουν καλή, για να ανταμειφθείς;;;

Ας μου έλεγε (ο Θεός) τι θα μου έδινε να μην πάρω και άλλους ανθρώπους στο λαιμό μου.
Οικογένεια= προσφορά, υπομονή, αλληλεγγύη, δύναμη, επιμονή, χαρά, λύπη, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ!
 #72672  από elpida
 Πέμ Μάιος 31, 2012 3:18 pm
Η αιτία της σκλήρυνσης δεν έχει διευκρινισθεί ακόμη.
Αν φταίει κάποιο εμβόλιο που μας έκανε ο παιδίατρος χρόνια πριν, τι φταίει ο Θεός;

Αν φταίει η κακή διατροφή μας, τι φταίει ο Θεός που αρρωστήσαμε;

Αν φταίει η ρύπανση του περιβάλλοντος, τα χημικά σ' αυτά που τρώμε και πίνουμε για τα οποία φταίει ο ίδιος ο άνθρωπος, τι φταίει ο Θεός;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
 #72673  από ΑΝΝΑ59
 Πέμ Μάιος 31, 2012 3:46 pm
mplearkouda έγραψε:
Γιάννης έγραψε:Κακός ο μουσουλμάνος θεός, μόνο η ορθοδοξία σώζει
Sorry Νικολέττα δεν το βάζω για να σε πικάρω, μακάρι κι εγώ να μπορούσα να πιστεύω αλλά... έτσι για κουβέντα


Ανατρίχιασα με το βιντεο του Γιαννη. Δεν μπορεσα να το δω όλο
Προσωπικα παλιά αν είχα και μια αμφιβολία περί υπαρξης θεού μετα τη διάγνωση μου με MS δεν έχω. Αν τώρα κάποιοι αντλούν δύναμη απο την πίστη στο θεό, δικαίωμα τους και το σέβομαι.
Εγω δεν μπορώ να δεκτώ ότι πολλα καθάρματα που έχουν κάνει φρικιαστικά εγκλήματα χαίρουν άκρας υγείας, και εγώ έχω MS "για να δοκιμαστώ". Για ποιο λόγο? Δεν το χωράει το φτωχό γεματο άσπρες βούλες μυαλό μου. Για μένα απλά κάποιοι ειναι λιγότερο τυχεροί από άλλους. Αλλά ακόμα κι αν για ολα ευθύνεται κάποιος θεός, τι σόι θεος είναι αυτος που στέλνει τόσο πόνο και δυστυχία? Να τον βράσω!!
:bow-yellow: :bow-yellow: :bow-yellow: Ακομα κι αν...υπαρχει θεος, θα πρεπει να αναθεωρησει τη συμπεριφορα του !!!! Να παψει να επιτρεπει ...σφαγες αθωων...σφαγες παιδιων....να παψει να επιτρεπει ολα αυτα τα εγκληματα !!!!!!...........Ολων των ειδων τα εγκληματα !!!!!!!!!!!!!!!!!!! :scared-eek:
 #72678  από Louiza
 Πέμ Μάιος 31, 2012 4:19 pm
elpida έγραψε:Η αιτία της σκλήρυνσης δεν έχει διευκρινισθεί ακόμη.
Αν φταίει κάποιο εμβόλιο που μας έκανε ο παιδίατρος χρόνια πριν, τι φταίει ο Θεός;

Αν φταίει η κακή διατροφή μας, τι φταίει ο Θεός που αρρωστήσαμε;

Αν φταίει η ρύπανση του περιβάλλοντος, τα χημικά σ' αυτά που τρώμε και πίνουμε για τα οποία φταίει ο ίδιος ο άνθρωπος, τι φταίει ο Θεός;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
Πρώτων διευκρίνισα ότι δεν είμαι άθεη, αλλά αγανακτισμένη με κάποια πράγματα. Δεύτερον δεν ανέφερα ότι θεωρώ ότι εγώ το έπαθα σε μικρή ηλικία και δεν υπάρχουν μικρότερες ηλικίες που την παθαίνουν αυτή την ασθένεια και πολλές άλλες ίσως και χειρότερες και οπωσδήποτε είναι και ακόμα χειρότερα. Τρίτων δεν ήμουνα, ή τουλάχιστον προσπαθούσα, καλή για να ανταμειφθώ. Έτσι ήταν, είναι και θα είναι ο χαρακτήρας μου, αλλά αυτό δεν με κάνει να σκέφτομαι ότι κατά μια έννοια με τιμωρεί για κάτι που δεν έχω καταλάβει ότι έκανα. Τέταρτον να είσαι σίγουρη ότι αν δεν είχα την αμέριστη συμπαράσταση και του καταπληκτικού άντρα μου και της υπέροχης κόρης μου, η κατάσταση μου θα ήταν σε πολύ χειρότερη μύρα από την σημερινή και τους χρωστάω μεγάλη ευγνωμοσύνη και έχω απεριόριστη αγάπη και λατρεία προς αυτούς. Συμφωνώ για τον όρο οικογένεια που γράφεις, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι εγώ πρέπει να είμαι ευχαριστημένη που τους δημιουργώ διάφορα τέτοια προβλήματα και να λέω, δεν πειράζει αυτό είναι οικογένεια. Και τέλος δεν είπα ποτέ ότι για όλα φταίει ο Θεός. Το πιο μεγάλο φταίξιμο είναι των ανθρώπων για τα χάλια όλου του πλανήτη και κυρίως όλων των μεγάλων (πολιτικών, βιομήχανων κ.α), που έχουν στα χέρια τους εξουσία και ταλαιπωρούμαστε όσοι είμαστε οι τελευταίοι τροχοί της άμαξας. Αυτό όμως δεν μου αφαιρεί το δικαίωμα να σκέφτομαι πως αν Ήθελε (ο Θεός), θα μπορούσε να μας δείχνει διάφορα δείγματα ότι είναι εδώ και μας δίνει και ένα χέρι βοηθείας να μην παιδευόμαστε συνέχεια μόνοι μας, για να αποδεικνύουμε καθημερινά ότι τα καταφέρνουμε όσο δύσκολα και αν περνάμε, ενώ κάποιοι που δεν έχουν κουραστεί ποτέ στη ζωή τους, τα βρίσκουν όλα πιο εύκολα.
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
  • 13