Αγαπητοί μου,
Πολλές φορές στην πορεία της Ζωής μας χάνουμε τον δρόμο μας και καμιά φορά το νόημα της ίδιας μας της Ζωής.
Μιας Ζωής που κάποιος μας την χάρισε για να την ζήσουμε με τις χαρές της και τις λύπες της.
Ο δρόμος αναζήτησης που παίρνει ο κάθε ένας από μας είναι διαφορετικός και μοναδικός και η αντιμετώπιση του κάθε εμποδίου που εμφανίζεται μπροστά μας επίσης χρίζει και διαφορετική αντιμετώπιση.
Σ αυτούς τους δρόμους πολλές φορές συναντάμε από παλιά ένα χέρι που εντελώς αναπάντεχα μας βοηθά να προσπεράσουμε πολλά εμπόδια.
Άλλοι πιστεύουν ότι είναι η τύχη και άλλοι ότι είναι ο Θεός άλλοι πάλι ότι είναι η εσωτερική τους δύναμη και τίποτε άλλο.
Εγώ θα σας πω τι ήταν και τι είναι για μένα που ο δρόμος που έχω πάρει είναι γεμάτος αγκάθια ,ένας δρόμος που πιστέψτε με μου χάρισε περισσότερο την δυστυχία παρά την χαρά και την ευτυχία…
Πριν αρκετά χρόνια το νεογέννητο παιδί μου είχε άσθμα και δεν μπορούσε να φάει και όταν κοιμόταν είχε παρατεταμένες απνοιες.
Θα τον χάναμε πολλές φορές και γι αυτό δεν μπορούσα να κοιμηθώ και επί δυο μήνες ήμουν δίπλα του μέρα νύχτα και κάθε φορά που είχε κρίση του έδινα αέρα για να μπορεί να αναπνέει…
Οι γιατροί δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε και γω συνέχιζα να κάνω τα παραπάνω …δίνοντας του και αερολιν χωρίς κανένα αποτέλεσμα.
Μια μέρα πήγα σε μια εκκλησία παλαιοημερολογιτών και εκεί ο παπάς μου έδωσε μια εικόνα και μου είπε να την βάλω στο κρεβατάκι του μωρού.
Ο Παπάς δεν με γνώριζε και ούτε ήξερε για το πρόβλημα μου…
Δεν ζήτησε χρήματα παρά μου είπε ότι δεν πρέπει να ξεχάσω…
Ήταν σε ένα χωριό της Χαλκιδικής .
Ρώτησα τότε θυμάμαι για τον παπά και όπως είχα καταλάβει από την χειραψία που είχαμε κάνει ,ο παπάς φρόντιζε τα χωράφια πολλών ηλικιωμένων…
Έκανα αυτό που μου είπε και μετά από τόσους μήνες το παιδί μου κοιμήθηκε χωρίς κανένα πρόβλημα ολόκληρη την νύχτα.
Μέχρι σήμερα ο γιός μου δεν είχε κανένα πρόβλημα υγείας και οι γιατροί είπαν ότι μόνο θαύμα θα μπορούσε να το πει κανείς.
Η ζωή είναι γεμάτη από τέτοια καθημερινά θαύματα μικρά και μεγάλα και αν δεν γίνονται σε μας δεν πρέπει ποτέ να χάνουμε την πίστη μας ,σε μας για να αντέξουμε τα επόμενα που έρχονται και είμαι σίγουρος ότι με την βοήθεια του Θεού θα τα ξεπεράσουμε και αυτά.
Άλλωστε το πικρό ποτήρι το ήπιε Άλλος για μας και μείς απλά θα πρέπει να φανούμε δυνατοί και να πάμε μπροστά!!!
Δεν είμαι από αυτούς που πηγαίνουν στην εκκλησία συχνά και δεν είμαι από αυτούς που μιλούν για την Θρησκεία και προσπαθούν να πείσουν…
Η αγάπη πρέπει να χαρίζεται με έργα και όχι μόνο με λόγια!
Ευχαριστώ για την υπομονή σας…