να απαντησω για την δικη μου θεωρια, απο τη δικη μου εμπειρια. ειχα τις ωσεις μου, με σταδιακα μειουμενο το καθαρο μεσοδιαστημα. εκανα τις ιντερφερονες μου, και δεν ενιωσα ποτε πιο αρρωστη στη ζωή μου απο τον καιρο που τρυπιομουνα. δεν αρρωστησα ποτε περισσοτερες διαδοχικες φορες απο αυτο το διαστημα. δεν μου υποσχεθηκε κανενας οτι θα γινω καλα με αυτο τον τροπο. καν, δε με αφησε να ελπιζω σε ενα μελλον "ανθρωπινο" αφου οι συνθηκες της καθημερινοτητας μου απο τα παρατραγουδα των ενεσεων ηταν αθλιες. ενας νευρολογος δεν μου ειπε κατι, μια ιδεα, μια απαντηση, ενα προαισθημα, μια υποψια λυσης. ημουν, εκτος απο ψυχολογικα, και σωματικα κομματια. εψαξα τη θεωρια της χενφα. μιλησα με κοσμο. μιλησα με διαφορες ειδικοτητες. μιλησα και με εξωτερικο. εχει βαση. θεραπεια δεν μου υποσχεθηκε κανενας. ειναι επιλογη ζωης, μεταξυ στασεων ζωης, κρινοντας απο την ποιοτητα ζωης εκαστης στασης. πηγα κομματια σωματικα να κανω την επεμβαση. σε γιατρο (οχι στον Λιαση, προσωπικα δεν τον γνωριζω)που κι εμενα δεν εδωσε την καλυτερη εντυπωση, και για τον οποιο εχουν γραφει διαφορα. δεν ξερω, μονο μαθαινω την εξελιξη οσων εκαναν το ιδιο, στον ιδιο γιατρο. εγω απο κεινη τη στιγμη "πηρα βαθια ανασα". δεν ξαναπονεσα πουθενα. δεν ξαναζαλιστηκα. παρα μονο 2 φορες οταν αδιαθετησα. δεν ξαναμουδιασε κατι, πουθενα. δεν ξαναμπερδευτηκα. εχω καλυτερο προσανατολισμο. δεν κουραζομαι, νιωθω ντουρασελ. δεν εχω αναγκη πολυ υπνου, ξυπναω με κεφαλι ελαφρυ. δεν χανω τα μαλλια μου. δε μπερδευω τις λεξεις και τις σκεψεις μου. ναι , περασα ιώσεις. καμια σχεση με το τοτε ομως. εδω και εναμισι χρονο ολα αυτα, και αλλα που δε μουρχονται τωρα. δεν το μετανιωνω επ ουδενι.
τσατιζομαι να ακουω φιλους απο εδω μεσα να περναν αυτα που περναγα εγω, και θεωρω εντιμη σταση απο μερους μου να τους κανω γνωστα οοολα τα δεδομενα, κι ο καθενας αποφασιζει μονος του, για τη ζωη του. νιωθω οπως πριν πολλα πολλα χρονια, και μουχε λειψει αυτο. δεν ξερω αν η επεμβαση μου ηταν επιτυχης, αλλοι επαναστενωσαν και μια και δυο φορες... εγω νιωθω καλα, απο τις αρχες αυγουστου του 2010. θεωρω οτι ειμαι καλα. οτι σε μενα, κι επιζω να ειναι ειναι ετσι, πετυχε. ανοιξαν τα σημεια που επρεπε και εμειναν ανοιχτα.
ακομη κι αν δεν ειναι η χενφα η λυση της σκ, ή ενας παραγοντας αυτης, συγκρινοντας τη ζωη μου επι ιντερφερονης -σημειωτεον πως ουτε αυτη θεραπευει- και τωρα, ...απλα δεν συγκρινεται.
δεν πιστευω στο θεο, στην αυτοανοσια, στο μνημονιο, και σε πολλα αλλα.
και φυσικα θα προτεινω αυτο που σε μενα ειχε αποτελεσμα, σε καποιον που τυραννιεται απο τα ιδια προβληματα. το τι θα κανει, ειναι δικο του θεμα. αλλα να μαθει οτι υπαρχει
και αυτο.
όσο για το τι φορτωνουν και σε ποιους, απο αποτυχημενες θεραπειες, οχι, οι σκληρυντικοι δεν εχουμε την αποκλειστικοτητα. και αλλου μοιραζουν αφειδως αποτυχημενα για το σκοπο δημιουργιας τους χημικα δηλητηρια.
η ηθικη των γιατρων και ο ορκος του ιπποκρατη, ειναι μεγαλο θεμα. με ρωτας αν υπαρχει φιλοτιμο, ιερα και οσια σημερα; καπου στον δικο μας πλανητη ή σε αλλο συμπαν;;; αυτη την εικονα σου δινει η ελλαδα του σημερα;;; οι εξαιρεσεις που υπαρχουν επιβεβαιωνουν τον κανονα, απλα.
δεν θεωρω οτι επεσα θυμα εκμεταλλευσης οικονομικης, καποιος πληρωθηκε να κανει (καλα θελω να πιστευω, εστω και μεμονωμενα) αυτο που ηθελα εγω να κανω.
το αποτελεσμα ηταν θετικο για τη δικη μου ζωη. και αμισθι δεν ειχε κανενας την υποχρεωση.
και τελος, δεν τσακωνομαι ποτε διαδυκτιακα
συγνωμη για το μακροσκελες του...μονολογου μου...