Γειά σας συνασθαινείς μου.Θα ζητήσω τη βοήθειά σας και την εμπειρία σας με την νόσο. Κλείνω 3 χρόνια που διαγνώστηκα,
με διπλωπία, αστάθεια, ακράτεια, μουδιάσματα στις πατούσες και στρες. Έκανα ένα χρόνο να το αποδεχτώ και όταν είπα οκ, ξε
κίνησε ο εγκλεισμός και με τρέλανε.
Τον ιούνιο μετά απο νόσηση από τον ιο, μετά απο 200 μέτρα το πόδι μου κούτσαινε, καθόμουν μισό λεπτό μετά οκ,μετά πάλι
τα ίδια.Θεώρησα πως η νόσηση ξύπνησε, επιδείνωσε τα νευρολογικά προβλήματα της νόσου. Πέρασα ένα σχετικά ήρεμο καλοκαίρι
χωρίς πολλές υποχρεώσεις και το ξέχασα.Τον σεπτέμβριο με τα σχολεία ξαναγύρησε αλλα ήρεμα σχετικά.
Εμβολιάζομαι τον νοέμρβη και ένα μήνα μετά πάλι τα ίδια. περπατούσα στην δουλειά και άρχησα να κουτσαίνω ¨τί έχεις, γιατί πάει
έτσι το πόδι σου",μια άλλη φορά στον δρόμο μια γνωστή μου λέει "τί έχεις γιατί κουτσαίνει;;;".Αυτά με έριξαν ψυχολογικά πάααρα πολύ.
Κάνω μαγνητική και ήταν καλή καμία νέα εστία, καμία ενεργή και οι παλιές ελαττωμένες σε μέγεθος. Είσαι πολύ αγχομένη λέει
ο γιατρός, ηρέμησε πάνε σε ψυχολόγο κτλ.
Ήταν χειμώνας, σκοτάδι, δροσιά τώρα όμως που ξημερώνει από τις 6, το μεσημέρι είμαι χάλια.
Προχτές περπάτησα μισό χιλιόμετρο για να γυρίσω σπίτι από την δουλεία και πέθανα.... Παραπατούσα, φοράω γυαλιά μυωπίας και ένιωθα πως το
φως με τύφλωνε, δεν μπορούσα να εστιάσω, κάθησα ένα λεπτό σε παγκάκι και συνεχισα, πήγα σπίτι και έκλαιγα έκλαιγα, προσπάθησε μου λένε
οι δικοι μου, μπορείς κτλ.Δεν ξέρω εγώ αν μπορώ;;;;
Ξυπνάω το βράδυ 2 φορές και πρέπει να πάω τουαλέτα αλλιώς δε με ξαναπαίρνει ο ύπνος, φοβάμαι μήπως τα κάνω πάνω μου γιατί έχω και επιτακτική
ανάγκη για ούρηση. Ωστόσο κοιμάμαι καλά πλέον για΄τι κοιμάμαι απο τις 10¨30. Ξυπνάω 5:45 για να πάω στην δουλειά με το λεωφορείο ( άλλο
βάσανο αυτό, έχω δίπλωμα αλλα δεν οδήγησα ποτέ και φοβάμαι τρέμω την οδήγηση, έχω πλέον μονιμα μουδιασμένες πατούσες και δεν ξέρω
αν θα μπορώ να οδηγώ αν κάποτε το αποφασίσω)
Το πρόβλημα είναι πως όλο αυτό με έχει φοβίσει και περιορίζω τις μετακινήσεις μου, κι αν θα με πιάσει να κουτσαίνω;;;και αν θα έχει εκεί ένα παγκάκι
να κάτσω; Γενικά έχω αστάθεια στη βάδιση και δεν μπορώ καθόλου να κάτσω όρθια, ναπεριμένω σε ουρά κτλ, δεν μπορώ και να τρέξω, ούτε πίσω απο το λεωφορείο,
μόνο να περπατάω γρήγορα.Δεν έχω πέσει ακόμη.
Εχει ένα μήνα ξεκίνησα ομοιοπαθητική.
Παίρνω και τί δεν παίρνω!!!
Κουρκουμα, ροντιόλα, μαγνήσιο,β12, b complex,βιταμίνη d, felicine, καναβη σταγόνες (με βοήθησε στον ύπνο), τελευταία και πυρήνα βερύκκοκου(κι αυτό με
βοήθησε αρκετά στην ψυχολογία).
Δεν είχα ποτέ παράλυση αλλά το φοβάμαι και το έχω συνέχεια μέσα στο μυαλό μου.
Και πως πάει η ζωή απο εδώ και πέρα; Εσείς πως είστε;Είναι φυσιολογικά συμπτώματα αυτά που έχω;
Να πάω σε ψυχολόγο;Είμαι 43 και παίρνω τεκφιντέρα.
Σας τρέλανα αλλα κάπου πρέπει να τα πω που να με καταλαβαίνουν.Δε γίνεται να πάει έτσι η ζωή μου,να σκέφτομαι πως θα πάω ως το σούπερ μάρκετ,πως
θα πάω τα παιδιά μου στο πάρκο, αν εκεί που θα πάω υπάρχει τουαλέτα κτλ.
Να είστε καλά παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ.
με διπλωπία, αστάθεια, ακράτεια, μουδιάσματα στις πατούσες και στρες. Έκανα ένα χρόνο να το αποδεχτώ και όταν είπα οκ, ξε
κίνησε ο εγκλεισμός και με τρέλανε.
Τον ιούνιο μετά απο νόσηση από τον ιο, μετά απο 200 μέτρα το πόδι μου κούτσαινε, καθόμουν μισό λεπτό μετά οκ,μετά πάλι
τα ίδια.Θεώρησα πως η νόσηση ξύπνησε, επιδείνωσε τα νευρολογικά προβλήματα της νόσου. Πέρασα ένα σχετικά ήρεμο καλοκαίρι
χωρίς πολλές υποχρεώσεις και το ξέχασα.Τον σεπτέμβριο με τα σχολεία ξαναγύρησε αλλα ήρεμα σχετικά.
Εμβολιάζομαι τον νοέμρβη και ένα μήνα μετά πάλι τα ίδια. περπατούσα στην δουλειά και άρχησα να κουτσαίνω ¨τί έχεις, γιατί πάει
έτσι το πόδι σου",μια άλλη φορά στον δρόμο μια γνωστή μου λέει "τί έχεις γιατί κουτσαίνει;;;".Αυτά με έριξαν ψυχολογικά πάααρα πολύ.
Κάνω μαγνητική και ήταν καλή καμία νέα εστία, καμία ενεργή και οι παλιές ελαττωμένες σε μέγεθος. Είσαι πολύ αγχομένη λέει
ο γιατρός, ηρέμησε πάνε σε ψυχολόγο κτλ.
Ήταν χειμώνας, σκοτάδι, δροσιά τώρα όμως που ξημερώνει από τις 6, το μεσημέρι είμαι χάλια.
Προχτές περπάτησα μισό χιλιόμετρο για να γυρίσω σπίτι από την δουλεία και πέθανα.... Παραπατούσα, φοράω γυαλιά μυωπίας και ένιωθα πως το
φως με τύφλωνε, δεν μπορούσα να εστιάσω, κάθησα ένα λεπτό σε παγκάκι και συνεχισα, πήγα σπίτι και έκλαιγα έκλαιγα, προσπάθησε μου λένε
οι δικοι μου, μπορείς κτλ.Δεν ξέρω εγώ αν μπορώ;;;;
Ξυπνάω το βράδυ 2 φορές και πρέπει να πάω τουαλέτα αλλιώς δε με ξαναπαίρνει ο ύπνος, φοβάμαι μήπως τα κάνω πάνω μου γιατί έχω και επιτακτική
ανάγκη για ούρηση. Ωστόσο κοιμάμαι καλά πλέον για΄τι κοιμάμαι απο τις 10¨30. Ξυπνάω 5:45 για να πάω στην δουλειά με το λεωφορείο ( άλλο
βάσανο αυτό, έχω δίπλωμα αλλα δεν οδήγησα ποτέ και φοβάμαι τρέμω την οδήγηση, έχω πλέον μονιμα μουδιασμένες πατούσες και δεν ξέρω
αν θα μπορώ να οδηγώ αν κάποτε το αποφασίσω)
Το πρόβλημα είναι πως όλο αυτό με έχει φοβίσει και περιορίζω τις μετακινήσεις μου, κι αν θα με πιάσει να κουτσαίνω;;;και αν θα έχει εκεί ένα παγκάκι
να κάτσω; Γενικά έχω αστάθεια στη βάδιση και δεν μπορώ καθόλου να κάτσω όρθια, ναπεριμένω σε ουρά κτλ, δεν μπορώ και να τρέξω, ούτε πίσω απο το λεωφορείο,
μόνο να περπατάω γρήγορα.Δεν έχω πέσει ακόμη.
Εχει ένα μήνα ξεκίνησα ομοιοπαθητική.
Παίρνω και τί δεν παίρνω!!!
Κουρκουμα, ροντιόλα, μαγνήσιο,β12, b complex,βιταμίνη d, felicine, καναβη σταγόνες (με βοήθησε στον ύπνο), τελευταία και πυρήνα βερύκκοκου(κι αυτό με
βοήθησε αρκετά στην ψυχολογία).
Δεν είχα ποτέ παράλυση αλλά το φοβάμαι και το έχω συνέχεια μέσα στο μυαλό μου.
Και πως πάει η ζωή απο εδώ και πέρα; Εσείς πως είστε;Είναι φυσιολογικά συμπτώματα αυτά που έχω;
Να πάω σε ψυχολόγο;Είμαι 43 και παίρνω τεκφιντέρα.
Σας τρέλανα αλλα κάπου πρέπει να τα πω που να με καταλαβαίνουν.Δε γίνεται να πάει έτσι η ζωή μου,να σκέφτομαι πως θα πάω ως το σούπερ μάρκετ,πως
θα πάω τα παιδιά μου στο πάρκο, αν εκεί που θα πάω υπάρχει τουαλέτα κτλ.
Να είστε καλά παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ.