Καλησπέρα σε όλους και όλες, ελπίζω να προχωράτε σταθερά σωματικά και πνευματικά.
Τον Μάϊο είχα την πρώτη υποτροπή με διπλωπία, πέρασα την οδύσσεια που περνάνε όλοι οταν συμβεί αυτό, κορτιζόνες γιατροί και λοιπά πρωτόγνωρα.
Ο ίλιγγος που αποτέλεσε την αφορμή για να τρέξω σε γιατρούς, μου είπαν τότε αλλά το καταλάβαινα και ο ίδιος πως προερχόταν από την μην συντονισμένη κίνηση των ματιών. Με την κορτιζόνη έστρωσε σε πολύ μεγάλο "ποσοστό" που λένε και οι γιατροί. Οι γιατροί όμως που έχουν φετίχ με τις στατιστικές και τα ποσοστά (και τώρα τελευταία τον έλεγχο και την πειθαρχία σε επίπεδα ναζισμού) , μου έλεγαν πως δεν ειναι μαθηματικά η ιατρική και θα περιμένεις κάποιο καιρό για να στρώσει, η κορτιζόνη δρα 1-2 μηνες κλπ.
Έχουνε περάσει 4 μήνες λοιπόν και ό ίλιγγος( ζάλη ταιριάζει καλύτερα) είναι διαρκώς παρών. Θα πρέπει να αρχίσω να αποδέχομαι ότι θα ζήσω έτσι; Έχει κάποιος/α παρόμοια εμπειρία να με διαφωτίσει; Γνωρίζω οτι ειναι σύμπτωμα, αλλά αγνοώ αν διαρκεί κάποιο διάστημα ή ζείτε παρέα.
Η ιστορία με τους γιατρούς εν τάχει λέει πως την γιατρό που με παρακολουθεί στο δημόσιο νοσοκομείο την μεταθέσανε σε κλινικη κοβιντ ( γιατί έχουν καταργηθεί οι υπόλοιπες παθήσεις στον κόσμο), και οτι με λίγα λόγια είναι αδύνατο να την βρω ή να επικοινωνήσω μαζί της. Λες και έχουμε ανεμοβλογιά . Δηλαδή έχω ραντεβού το Νοέμβριο και δεν ξέρω αν θα είναι αυτή, πρέπει να μου γράψει μαγνητικές και δεν ξέρω που θα την βρω, πρέπει να μου γράψει συνταγή για την αγωγή και κανείς δεν ξέρει τίποτα. Μην παρεξηγηθώ, τα στέλνω αυτά όχι για να παραπονεθώ, το στέλνω για να επιβεβαιώσω την αδιαφορία που χαρακτηρίζει το σύστημα υγείας (δεν είναι ο σκοπός του να θεραπεύει ανθρώπους), τον ψυχρό επαγγελματισμό που χαρακτηρίζει τους περισσότερους γιατρούς και να πάνε να πνιγούν οι ασθενείς. Αυτό είναι η πραγματικότητα και ήθελα απλά να το μοιραστώ με ανθρώπους που θα καταλάβουν.
Υ.Γ Η μονιμότητα της ζάλης είναι το θέμα ποτ με απασχολεί, όποιος έχει να προσφέρει κάποια εμπειρία
θα το εκτιμούσα.
Καλή δύναμη
Τον Μάϊο είχα την πρώτη υποτροπή με διπλωπία, πέρασα την οδύσσεια που περνάνε όλοι οταν συμβεί αυτό, κορτιζόνες γιατροί και λοιπά πρωτόγνωρα.
Ο ίλιγγος που αποτέλεσε την αφορμή για να τρέξω σε γιατρούς, μου είπαν τότε αλλά το καταλάβαινα και ο ίδιος πως προερχόταν από την μην συντονισμένη κίνηση των ματιών. Με την κορτιζόνη έστρωσε σε πολύ μεγάλο "ποσοστό" που λένε και οι γιατροί. Οι γιατροί όμως που έχουν φετίχ με τις στατιστικές και τα ποσοστά (και τώρα τελευταία τον έλεγχο και την πειθαρχία σε επίπεδα ναζισμού) , μου έλεγαν πως δεν ειναι μαθηματικά η ιατρική και θα περιμένεις κάποιο καιρό για να στρώσει, η κορτιζόνη δρα 1-2 μηνες κλπ.
Έχουνε περάσει 4 μήνες λοιπόν και ό ίλιγγος( ζάλη ταιριάζει καλύτερα) είναι διαρκώς παρών. Θα πρέπει να αρχίσω να αποδέχομαι ότι θα ζήσω έτσι; Έχει κάποιος/α παρόμοια εμπειρία να με διαφωτίσει; Γνωρίζω οτι ειναι σύμπτωμα, αλλά αγνοώ αν διαρκεί κάποιο διάστημα ή ζείτε παρέα.
Η ιστορία με τους γιατρούς εν τάχει λέει πως την γιατρό που με παρακολουθεί στο δημόσιο νοσοκομείο την μεταθέσανε σε κλινικη κοβιντ ( γιατί έχουν καταργηθεί οι υπόλοιπες παθήσεις στον κόσμο), και οτι με λίγα λόγια είναι αδύνατο να την βρω ή να επικοινωνήσω μαζί της. Λες και έχουμε ανεμοβλογιά . Δηλαδή έχω ραντεβού το Νοέμβριο και δεν ξέρω αν θα είναι αυτή, πρέπει να μου γράψει μαγνητικές και δεν ξέρω που θα την βρω, πρέπει να μου γράψει συνταγή για την αγωγή και κανείς δεν ξέρει τίποτα. Μην παρεξηγηθώ, τα στέλνω αυτά όχι για να παραπονεθώ, το στέλνω για να επιβεβαιώσω την αδιαφορία που χαρακτηρίζει το σύστημα υγείας (δεν είναι ο σκοπός του να θεραπεύει ανθρώπους), τον ψυχρό επαγγελματισμό που χαρακτηρίζει τους περισσότερους γιατρούς και να πάνε να πνιγούν οι ασθενείς. Αυτό είναι η πραγματικότητα και ήθελα απλά να το μοιραστώ με ανθρώπους που θα καταλάβουν.
Υ.Γ Η μονιμότητα της ζάλης είναι το θέμα ποτ με απασχολεί, όποιος έχει να προσφέρει κάποια εμπειρία
θα το εκτιμούσα.
Καλή δύναμη