Tania έγραψε: ↑Κυρ Νοέμ 15, 2020 1:45 pm Just me, πριν 8μιση χρόνια έπαθα ακριβώς αυτό που περιγράφεις για πρώτη φορά. Εσκυψα και ένιωσα ένα ρεύμα να με διαπερνά! Έκανα μαγνητική και είχα μια απομυελινωτικη εστία στον Α2, όπως ακριβως ανέφερες κι εσύ για τη δική σου περίπτωση. Έγινε νύξη για σκλήρυνση, για αυτοανοσα κλπ. Πήγα κι εγώ να τρελαθώ στη αρχή. Μπήκα σε αυτό το φόρουμ και βοηθηθηκα πάρα πολύ ως προς τον τρόπο αντιμετώπισης όχι μόνο του συγκεκριμένου που έτυχε, αλλά και εν γένει της διαμόρφωσης της φιλοσοφίας της ζωής. Η ζωή μας δυστυχώς δεν είναι προδιαγεγραμμενη ότι θα είναι πάντοτε μεστή υγείας, ευημερίας και ευτυχίας. Είναι στο χέρι μας όμως να της δώσουμε την ανάλογη τροπή. Αυτό που σου έτυχε ίσως να είναι το καμπανάκι για να ακολουθήσεις άλλο δρόμο, με καλή διατροφή, γυμναστική, καθημερινή ευγνωμοσύνη για ο, τι έχεις, με απομάκρυνση των τοξικών ανθρώπων και καταστάσεων, με απόκτηση ψυχολογικής ηρεμίας και με το να μη δίνεις σημασία στα ασήμαντα τουλάχιστον παραπάνω από όσο χρειάζεται. Αυτό προσπάθησα από τότε και μετά να κανω- διότι κι εγώ πριν αγχωνομουν για το παραμικρό και είχα λανθασμένα διαφορετικά οργανώσει τις προτεραιοτητες στη ζωή μου. Αυτό που μου έτυχε έγινε η μεγαλύτερη διδαχη της ζωής μου. Δεν φοβάμαι να κρατήσω κοντά μου τους ανθρώπους που αξίζουν και να διώξω όσους δεν έχουν να μου πουν κάτι βαθιά στην ψυχή μου, να μην αγχώνομαι για το παραμικρό, να λέω ευχαριστώ και να αγαπώ περισσότερο τον εαυτό μου - που ίσως τον ξεχνουσα κάποιες φορές- τα ζώα, τα μικρά παιδάκια, τη φύση και να βοηθώ όπως μπορώ. Να περπατάς, όπως είπαν τα παιδιά, να κάνεις καλή διατροφή, να δίνεις πολλή αγάπη, να μην αγχώνεσαι με το παραμικρό, να μιλάς με τους καλούς σου συγγενείς και φίλους, να κάνεις δραστηριότητες, να επικοινωνείς με ανθρώπους που η συμβουλή τους και η προτροπή τους θα είναι για σένα βάλσαμο. Όλα θα έρθουν. Τώρα σου φαίνονται ίσως βουνό, αλλά δεν είναι. Για εμένα και η φαρμακευτική αγωγή για την κακή ψυχική υγεία - για ένα σύντομο διάστημα ώσπου κάποιος " να πάρει μπρος"- δεν θα ήταν αποτρεπτική... Αλλά νομίζω ότι οταν το σώμα μας κρούει ένα καμπανάκι, πρέπει να το ακούμε. Να φροντίζουμε τον οργανισμό μας, να έχουμε γαλήνια και γεμάτη την ψυχή μας, διαυγες το πνεύμα μας. Με ταπεινοτητα και συγχώρεση, δύναμη και πιστη. Και όλα θα πάνε καλά. Για όλους.σε ευχαριστώ για την ενημέρωση.
Το καμπανάκι χτύπαγε εδώ και καιρό είναι η αλήθεια αλλά τώρα έγινε υποχρεωτικό, το αγχος θέλει πολύ δουλειά και αγάπη να υο φτιάξεις θέλει δλδ το χρόνο του. Εσύ εντέλει διαγνώστηκες αυτό έχεις;