MSSociety.gr

Τελικά υπάρχει μια αισιόδοξη ιστορία;
Υπάρχει κανείς που πχ μετά από 10 χρόνια είδε βελτίωση;
Υπάρχει κανείς που περπάτησε ξανά;

Είναι αυτό για το οποίο παλεύουμε όλοι...όμως, υπάρχει κανείς που το βίωσε???

Είναι πολύ σκληρό τελικα από μια χαρά να φτάνεις σε σημείο να μην μπορείς να σταθείς όρθιος.. Δε φανταζόμουν ότι θα συμβεί, κι όμως έγινε.

Εννοείται ότι παλεύουμε. Με κλάματα, με χαμόγελα, με πόνο, όλα..
Όμως μια αισιόδοξη ιστορία της σκπ από συμοασχοντα θα μας στήριζε ιδιαίτερα..

Αγαπητή φίλη,

Πιστεύω πως πάντα είναι προτιμότερο να παραδεχόμαστε την αλήθεια παρά να ζούμε σε μια ουτοπία. Η απάντηση σ´ αυτό που ρωτάς είναι ότι δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει. Τότε τι μπορεί να γίνει; Αναθεώρηση του συστήματος αξιών. Ανήκω στους «αιρετικούς» αυτού και σε ένα προσωπικό μύνημα σου έστειλα τις απόψεις μου....

Πιστεύω ακράδαντα ότι η ζωή είναι ένα θαύμα και τα μόνα όρια της, είναι αυτά "που εμείς πιστεύουμε".

Όπως ένα δέντρο συνεχίζει να βλασταίνει και ας έχουν γυμνωθεί οι περισσότερες ρίζες του, έτσι και εμείς δεν χάνουμε την δύναμή και πίστη μας, επικεντρωνόμαστε και προσπαθούμε να δίνουμε την ενέργειά μας, σε όλα αυτά που έχουν απομείνει. Αυτή η συνείδηση, είναι το Θαύμα ίασης της Ζωής και όπως βλέπουμε από την Φύση, δεν είναι ουτοπία, αλλά υπαρκτή δυναμική ίασης, ενδυνάμωσης, αναγέννησης και άνθισης.
Υπάρχουν αισιόδοξες ιστορίες στην ΣΚΠ και γνωρίζω προσωπικά και μερικές. Αλλά όσο πετρώνει η προσωπικότητά μας στις γυμνές ρίζες (από χρόνιες αρνητικές σκέψεις, συνήθειες, πάθη, φόβοι), τόσο χάνουμε τον δρόμο προς τις δυνατές ρίζες μας ακόμα μέσα στο χώμα. Αν και λιγοστές είναι αρκετές να στηριχτεί η Ζωή για να φέρει την ανθοφορία, όποια αλλαγή αξιών είμαστε ικανοί να φέρουμε και να προσφέρουμε στον Κόσμο.

επειδη μοιαζουν πολυ οι ιστοριες μας καθως και εγω πριν 4 χρονια εκανα μπαλετο και τωρα στηριζομαι στους τοιζους για περπατησω μεσα στο σπιτι σαν μεθυσμενη.....!! σερνομαι.... αυτο που εκανα ηταν να χωρισω αοπο τον τοξικο συζυγο μου και να υιοθετήσω 2 γατακια τα οποια μου δινουν απιστευτη χαρα και γαληνη!!!! δεν το φανταζεσαι ....και αισθανομαι καλα!! Αληθεια!

Μπράβο Φρίντα μου,
Αυτό είναι κρυμμένο πίσω από τον όρο αναθεώρηση του συστήματος αξιών. Προσαρμόζουμε τον τρόπο ζωής μας ώστε να είναι συμβατός με την νέα πραγματικότητα. Πόσο εύκολο όμως ήταν αυτό Φρίντα;

Ηταν πολύ δυσκολο εχω να σου πω... αλλά τώρα που τα κατάφερα λεω στον εαυτο μου "είσαι πολύ μεγάλος μάγκας ! και δεν εχω ανάγκη κανενα νοσοκόμο ! και δεν αισθάνομαι και καμία αυτολύπηση πια!!!! σε οποιον αρέσω!

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Το να εγκαταλείψει κάποιος το comfort zone θέλει πάρα πολύ προσπάθεια. Μπράβο σου!!!

Λοιπόν ρε παιδιά, όλοι μας κουβαλάμε βιώματα που αρκεί κάτι καινούριο για να τα ξυπνήσει. Μου συνέβει πολύ πρόσφατα και θυμήθηκα κάτι που διάβασα παλιά. ‘’Άκου ανθρωπάκο» του Βίλχελμ Ράιχ ήταν το βιβλίο. Επτρ’εψτε μου τώρα μια αφιέρωση. Στα απανταχού ανθρωπάκια...

Σε όλος εμάς τους υπόλοιπος που έχουμε την εφυία να «κρίνουμε το ψάρι από την ικανότητά του να ζει κάτω από το νερό και όχι από την ικανότητά του να σκαρφαλώνει στο δέντρο», που τολμούμε να εγκαταλείψουμε το comfort zone δηλαδή τις καθημερινές μας συνήθειες για μία καλύτερη ποιότητα ζωής να μην αφιερώσω κάτι; «Ζητείται Ελπίς» Αντώνης Σαμαράκης...