Αγαπημένοι μου φίλοι εύχομαι να μου είστε καλά και να την παλεύετε παλικαρισια!
Εγώ, όπως είχα προαναφέρει, έχω σκλήρυνση πολλά χρόνια με (σχετικά) ήπια, παρ όλα αυτά όμως ταλαιπωρητικα συμπτώματα που εξαρτώνται ΆΜΕΣΑ (και) από την παραμικρή συγκινησιακή μου φόρτιση. Το πρόβλημα εμφανίζεται από τη μέση και κάτω, με έντονο μυϊκό τόνο στα πόδια, πράγμα που δυσχεραίνει την βάδιση και φέρνει γρήγορη κόπωση (στα πόδια πάντα) Ούτε χέρια, ούτε νόηση, μόνο πόδια. Επίσης, το βράδυ περπατάω φυσιολογικά, το μεσημέρι πιανομαι απ' τους τοίχους!!! Αυτό το χάλι που κρατάει 8 χρόνια τώρα μου έχει κάνει τα νεύρα κουρέλι!! Με καταβάλει τόσο πολύ που κλαίω από θυμό όταν βλέπω π.χ. ηλικιωμένους να τρέχουν, και σχεδόν δεν θέλω να βγω απ' το σπίτι. Κλαίω συχνότερα (φανταστείτε έβλεπα σε κινούμενα σχέδια η Ωραία και το Τέρας κι έκλαιγα όταν πέθανε το Τέρας!) δυσανασχετω όταν σηκώνομαι για δουλειά γιατί φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω (είμαι δασκάλα) αλλά τελικά πάντα τα ψιλοκαταφερνω. Έχω και ψυχολόγο φίλη, κάνω και γιόγκα αλλά το κλάμα, ο θυμός και η αίσθηση πως όλα είναι δύσκολα, καλά κρατούν...
Ο γιατρός μου πρότεινε ήπιο αντικαταθλιπτικό cipralex γιατί λέει πως μπορεί να "λυθούν" τα πόδια μιας και είναι ψυχολογικά εξαρτώμενο συμπτωμα.
Πείτε μου τη γνώμη σας να το πάρω ή θα βάλω μπελάδες στο κεφάλι μου περισσότερους από αυτούς που έχω?
Μήπως η κατάθλιψη που έχω αντιμετωπίζεται με πιο φυσικά σκευάσματα?
Εγώ, όπως είχα προαναφέρει, έχω σκλήρυνση πολλά χρόνια με (σχετικά) ήπια, παρ όλα αυτά όμως ταλαιπωρητικα συμπτώματα που εξαρτώνται ΆΜΕΣΑ (και) από την παραμικρή συγκινησιακή μου φόρτιση. Το πρόβλημα εμφανίζεται από τη μέση και κάτω, με έντονο μυϊκό τόνο στα πόδια, πράγμα που δυσχεραίνει την βάδιση και φέρνει γρήγορη κόπωση (στα πόδια πάντα) Ούτε χέρια, ούτε νόηση, μόνο πόδια. Επίσης, το βράδυ περπατάω φυσιολογικά, το μεσημέρι πιανομαι απ' τους τοίχους!!! Αυτό το χάλι που κρατάει 8 χρόνια τώρα μου έχει κάνει τα νεύρα κουρέλι!! Με καταβάλει τόσο πολύ που κλαίω από θυμό όταν βλέπω π.χ. ηλικιωμένους να τρέχουν, και σχεδόν δεν θέλω να βγω απ' το σπίτι. Κλαίω συχνότερα (φανταστείτε έβλεπα σε κινούμενα σχέδια η Ωραία και το Τέρας κι έκλαιγα όταν πέθανε το Τέρας!) δυσανασχετω όταν σηκώνομαι για δουλειά γιατί φοβάμαι ότι δεν θα τα καταφέρω (είμαι δασκάλα) αλλά τελικά πάντα τα ψιλοκαταφερνω. Έχω και ψυχολόγο φίλη, κάνω και γιόγκα αλλά το κλάμα, ο θυμός και η αίσθηση πως όλα είναι δύσκολα, καλά κρατούν...
Ο γιατρός μου πρότεινε ήπιο αντικαταθλιπτικό cipralex γιατί λέει πως μπορεί να "λυθούν" τα πόδια μιας και είναι ψυχολογικά εξαρτώμενο συμπτωμα.
Πείτε μου τη γνώμη σας να το πάρω ή θα βάλω μπελάδες στο κεφάλι μου περισσότερους από αυτούς που έχω?
Μήπως η κατάθλιψη που έχω αντιμετωπίζεται με πιο φυσικά σκευάσματα?
