Θέλω να υποβληθώ σε εγχείριση αλλαγής φύλου, αλλά δεν ξέρω εάν οι Έλληνες "γιατροί" αναλαμβάνουν μια τόσο μεγάλη ευθύνη. Στην Ελλάδα γίνονται μόνο σε όσους είναι σχεδόν απόλυτα υγιείς. Στην Αμερική έχει γίνει σε 22άχρονη γυναίκα (http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/16629772), αλλά σημειώθηκαν υποτροπές. Μίλησα πρόσφατα με το νευρολόγο που με παρακολουθεί και το μόνο που μού είπε ήταν να κάνω πρώτα ορμονικό έλεγχο, για να δει εάν έχει διαταραχθεί η ισορροπία οιστρογόνων - τεστοστερόνης λόγω της ασθένειας, και να δει αν χρειαστεί να πάρω οιστρογόνα για να ξαναγίνω γυναίκα. Ίου! Δεν περίμενα ότι ένας τόσο διακεκριμένος επιστήμονας θα είχε μείνει στις αντιλήψεις του '70 σύμφωνα με τις οποίες το φύλο καθορίζεται μόνο από την αναλογία ορμονών. Παρόλο που τού εξήγησα ότι οι ερωτικές προτιμήσεις μου είχαν εκδηλωθεί ήδη από τα 4-5 χρόνια μου, επέμεινε ότι περνώ απλώς μια φάση ή προσωρινή σύγχυση ταυτότητας. Να χαιρόμαστε τους γιατρούς μας και γενικότερα την κοινωνία μας, που θέλει να ισοπεδώνει και να μαζοποιεί ό,τι είναι διαφορετικό. Η μάνα μου τρελάθηκε από τη χαρά της που θα με κάνει "φυσιολογική", λες και είναι ό,τι καλύτερο για κάποιο άτομο να ζει εγκλωβισμένο σε λάθος σώμα, και δη στο γυναικείο που είναι αδύναμο, πλήττεται ισχυρότερα από τη ΣΚΠ και ουσιαστικά έχει μόνο τρεις θέσεις στην κοινωνία: της δούλας, του σκεύους ηδονής και της μηχανής παραγωγής παιδιών που τρέφουν τα σαθρά θεμέλια της εκάστοτε κοινωνίας. Ως εναλλακτικές μορφές θεραπείας έχει χρησιμοποιηθεί και η χορήγηση τεστοστερόνης μεταξύ άλλων. Απορώ γιατί δε δοκιμάζεται και στη χώρα μας σε όσους το επιθυμούν. Μάλιστα, διάβασα κάπου ότι μια κοπέλα θεραπεύτηκε χάρη σε τσιμπήματα από μέλισσες. Οι φαρμακοβιομηχανίες - γιατί περί βιομηχανιών πρόκειται - ενδιαφέρονται μόνο για τα κέρδη τους, εξού και ο πόλεμος που κάνουν οι ίδιες και τα τσιράκια τους οι γιατροί εναντίον των πειραματικών θεραπειών με βλαστοκύτταρα. Τουλάχιστον ας υπήρχε ένα νοσοκομείο όπου θα δοκιμάζονται πειραματικές εναλλακτικές θεραπείες, όχι μόνο για την εν λόγω πάθηση ή για εγχειρίσεις αλλαγής φύλου ή ασθητικής επέμβασης, με ευθύνη του ασθενή, όπως ακριβώς γίνεται με τα νέα φάρμακα που βρίσκονται ακόμη σε πειραματικό στάδιο.
Η νόσος γενικώς καθιστά δύσκολη την οποιαδήποτε επέμβαση γιατί η παραμικρή επιπλοκή αυξάνει τις πιθανότητες καινούριας ώσης.
Στη δικιά σου περίπτωση, δεν είναι μόνο το χειρουργείο αλλά και όλη η προεργασία που χρειάζεται για να καταλήξει στο χειρουργείο.
Τα συμπληρώματα, οι ορμόνες και άλλα φάρμακα που χρειάζεται κάποιος/α που θέλει να κάνει αλλαγή φύλου, διαρκούν περίπου 1μισι με 2 χρόνια.
Καταλαβαίνεις λοιπόν, ότι είναι μια τεράστια διεργασία η οποία αλλάζει ριζικά τον οργανισμό.
Όταν λοιπόν η ΣΚΠ είναι μια ασθένεια που λίγα έχουν ανακαλυφθεί γι'αυτήν, από την άλλη η αλλαγή φύλου είναι μια πολύπλοκη διαδικασία, καταλαβαίνεις ότι ο οποιοσδήποτε γιατρός θα ρισκάρει να το προχωρήσει.
Αυτό θα απαιτήσει αρκετό έλεγχο, σωστές διαδικασίες και πάνω απ'όλα κάποιο ποσοστό ρίσκου.
Αν βέβαια ο γιατρός σου είναι είτε οπισθοδρομικός είτε βλέπεις ότι δεν βγαίνει άκρη, υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές.