Σήμερα είμαι πάλι στα κάτω μου και θα μοιραστώ μαζί σας κάποιες χαζές σκέψεις μου όπως μου ρχονται:
Χωρίς να έχω ούτε κατα διάνοια διαβάσει τον όγκο των πληροφοριών που έχουν κουραστεί άλλοι εδώ μέσα να διαβάζουν, μήπως θα πρεπε να γίνουν περισσότερες στατιστικές μελέτες στο χρονικό διάστημα που η 'απελευθέρωση' χρειάζεται για να επιδράσει σε μια τρέχουσα ώση? Π.χ. μήπως επηρεάζεται αρνητικά από τη θερμοκρασία περιβάλλοντος (την υπερβολική και συνεχόμενη ζέστη)?
Βλακεία: Μήπως μέχρι τώρα οι περισσότερες επεμβάσεις έχουν γίνει στη βορειότερη από μας Ευρώπη και δεν μελετηθηκε αυτός ο παραγοντας?
(Στα πλαίσια των σκαμπανεβασμάτων μου, σήμερα το μουδιασμα είναι καλύτερα.. Βέβαια έχω να δω τον κόσμο χωρίς αιρκοντισιον απο προχτες το πρωι.)
Μετά που διάβασα ότι οι στενώσεις στις σφαγίτιδες μπορεί να είναι και επίκτητες σκέφτηκα : Υπάρχει περίπτωση να φταίει και ο τρόπος που κοιμάμαι από μικρό παιδί? Μπρούμυτα με το κεφάλι σε γωνία 90 μοιρών? Δε θυμάμαι ποιος μου χε συστήσει να προσπαθήσω να το αλλάξω γιατι συνιστά έναν πολύωρο μίνι 'στραγγαλισμο'.
Σε μικρή σχέση και με το αμέσως από πάνω, μήπως σ'αυτούς που δε βρέθηκαν στενώσεις ισχύει όντως αυτό που λένε από την Ιταλία? ότι δηλαδη υπάρχουν αλλά δεν τις βρήκαν οι γιατροι? Γιατι εμένα στη σφαγίτιδα τη βρήκε αφού έκανα τη σπασμένη κούκλα "πιο ψηλά το πηγούνι.. κι άλλο.. τέρμα δεξια το κεφάλι.. να τη! την π...!" και στη νοσηλεύτρια "είδες την π.. που δε φαινόταν??". Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με την εμπειρία του που δυστυχώς (και με καμία αρνητικη χροιά προς τον γιατρο) κάπως πρέπει να αποκτηθεί..
Σε σχέση με την αντιμετώπιση της ώσης όχι με την κλασσική έννοια αλλά με επίσκεψη σε ακτινολόγο/αγγειοχειρούργο η κυνική μου παρατήρηση : Ωραίο αλλά οικονομικά τι γίνεται? Μέχρι να το αναγνωρίσουν και να το καλύψουν τα ταμεία στην καρεκλοκένταυρη Ελλάδα la poul
Τα δύο τελευταία σχόλια εμπιπτουν στο ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας πραγματικότητας και συμβάλλλουμε στην καθιέρωση και εξέλιξή της, διαδικασία συναρπαστική μεν ψυχοφθόρα δε.
Όχι ρε γαμώτο.. Έκθεση έγραψα πάλι και ήμουν και πρώτη δέσμη.. Συγχαρητήρια σε όσους έφτασαν μέχρι εδώ κάτω
Χωρίς να έχω ούτε κατα διάνοια διαβάσει τον όγκο των πληροφοριών που έχουν κουραστεί άλλοι εδώ μέσα να διαβάζουν, μήπως θα πρεπε να γίνουν περισσότερες στατιστικές μελέτες στο χρονικό διάστημα που η 'απελευθέρωση' χρειάζεται για να επιδράσει σε μια τρέχουσα ώση? Π.χ. μήπως επηρεάζεται αρνητικά από τη θερμοκρασία περιβάλλοντος (την υπερβολική και συνεχόμενη ζέστη)?
Βλακεία: Μήπως μέχρι τώρα οι περισσότερες επεμβάσεις έχουν γίνει στη βορειότερη από μας Ευρώπη και δεν μελετηθηκε αυτός ο παραγοντας?
(Στα πλαίσια των σκαμπανεβασμάτων μου, σήμερα το μουδιασμα είναι καλύτερα.. Βέβαια έχω να δω τον κόσμο χωρίς αιρκοντισιον απο προχτες το πρωι.)
Μετά που διάβασα ότι οι στενώσεις στις σφαγίτιδες μπορεί να είναι και επίκτητες σκέφτηκα : Υπάρχει περίπτωση να φταίει και ο τρόπος που κοιμάμαι από μικρό παιδί? Μπρούμυτα με το κεφάλι σε γωνία 90 μοιρών? Δε θυμάμαι ποιος μου χε συστήσει να προσπαθήσω να το αλλάξω γιατι συνιστά έναν πολύωρο μίνι 'στραγγαλισμο'.
Σε μικρή σχέση και με το αμέσως από πάνω, μήπως σ'αυτούς που δε βρέθηκαν στενώσεις ισχύει όντως αυτό που λένε από την Ιταλία? ότι δηλαδη υπάρχουν αλλά δεν τις βρήκαν οι γιατροι? Γιατι εμένα στη σφαγίτιδα τη βρήκε αφού έκανα τη σπασμένη κούκλα "πιο ψηλά το πηγούνι.. κι άλλο.. τέρμα δεξια το κεφάλι.. να τη! την π...!" και στη νοσηλεύτρια "είδες την π.. που δε φαινόταν??". Αυτό βέβαια έχει να κάνει και με την εμπειρία του που δυστυχώς (και με καμία αρνητικη χροιά προς τον γιατρο) κάπως πρέπει να αποκτηθεί..
Σε σχέση με την αντιμετώπιση της ώσης όχι με την κλασσική έννοια αλλά με επίσκεψη σε ακτινολόγο/αγγειοχειρούργο η κυνική μου παρατήρηση : Ωραίο αλλά οικονομικά τι γίνεται? Μέχρι να το αναγνωρίσουν και να το καλύψουν τα ταμεία στην καρεκλοκένταυρη Ελλάδα la poul
Τα δύο τελευταία σχόλια εμπιπτουν στο ότι βρισκόμαστε στην αρχή μιας πραγματικότητας και συμβάλλλουμε στην καθιέρωση και εξέλιξή της, διαδικασία συναρπαστική μεν ψυχοφθόρα δε.
Όχι ρε γαμώτο.. Έκθεση έγραψα πάλι και ήμουν και πρώτη δέσμη.. Συγχαρητήρια σε όσους έφτασαν μέχρι εδώ κάτω