Η ασθένεια είναι άγνωστης αιτιολογίας, άγνωστης πορείας και άγνωστης κατάληξης.
Δυστυχώς, αυτά είναι τα πρώτα που πρέπει οι ασθενείς να αποδεκτούν για να μπορέσουν να συνεχίσουν όσο πιο φυσιολογικά γίνεται τη ζωή τους.
Αλλαγή φαρμάκου σημαίνει για το γιατρό τουλάχιστον ότι το προηγούμενο φάρμακο δεν έκανε κάτι, οπότε θα αλλάζεις μέχρι κάποιο να θεωρηθεί ότι σε κρατάει έστω σταθερή.
Οπότε, μ'αυτά και μ'αυτά, επιλέγεις:
Ή παίρνεις το φάρμακο και η ζωή συνεχίζεται ή δεν παίρνεις το φάρμακο και η ζωή επίσης συνεχίζεται.
Το αν είναι να πέφτει η ψυχολογία σου μόνο με την αλλαγή φαρμάκου, καταλαβαίνεις ότι μόνο κακό σου κάνει, οπότε κάνε μία εσωτερική ανασυγκρότηση και στάσου στα πόδια σου.
Μη δώσεις πάτημα στο νευρολόγο να αρχίσει να σου γράφει ηρεμιστικά, αντικαταθλιπτικά και λοιπές φαρμακευτικές αηδίες.
Σε φορτώνει που σε φορτώνει με δηλητήριο ήδη, μην τα κάνεις και συλλογή.